Schizorhiza neglecta
![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj |
Schizorhiza | ||
Gatunek |
Schizorhiza neglecta | ||
Nazwa systematyczna | |||
Schizorhiza neglecta (Goldblatt) Goldblatt & J.C.Manning Strelitzia 35: 104 (2015)[3] | |||
Synonimy | |||
|
Schizorhiza neglecta (Goldblatt) Goldblatt & J.C.Manning – gatunek rzadkich roślin należący do monotypowego rodzaju Schizorhiza Goldblatt & J.C.Manning z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae), występujący endemicznie w Kraju Przylądkowym w Południowej Afryce[4]. Obszar występowania tego gatunku ograniczony jest do 65-kilometrowego odcinka gór Hottentots-Holland w skrajnie południowo-zachodniej części Prowincji Przylądkowej Zachodniej. Znane są trzy populacje tej rośliny: w Bainskloofpas, Jonkershoek oraz w Steenbras Dam. Największa populacja zasiedla skarpy rzeki Berg, które w okresie jej kwitnienia pokryte są dywanami białych kwiatów[5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Rośliny zielne o wysokości 28–45(–55) cm[5].
- Pędy
- Podziemna elipsoidalna bulwocebula o średnicy 12–14 mm, z płaską nasadą, przy której tworzy się kilka potomnych bulwocebul, pokryta brązową tuniką, korkowatą do papierzastej. Łodyga wyprostowana, luźno 5–7–krotnie rozgałęziona, w dolnej części spłaszczona i uskrzydlona, w górnej kwadratowa na przekroju i uskrzydlona. W kątach dolnych liści (zarówno pod powierzchnią gruntu, jak i powyżej) powstają bulwki. U nasady rozgałęzień obecne są podsadki, o długości 3–5 (–12) mm, w dolnej części łodygi podobne do liści właściwych[5].
- Liście
- Od 3 do 6 wąskolancetowatych liści o szerokości 7–15 mm, z wydatną żyłką centralną oraz podobnie widoczną parą żyłek drugorzędowych. Od 2 do 4 dolnych liści osadzonych jest na łodydze poniżej poziomu gruntu, są większe od 1–3 liści górnych, wyrastających w dolnej połowie wysokości łodygi[5].
- Kwiaty
- Zebrane w luźne, zaokrąglone do spłaszczonych, fałszywe wiechy. W dolnej części łodygi kwiatostany złożone są z większej liczby kwiatów, w górnej na pędach bocznych wyrasta od 1 do 2, rzadziej do 4 kwiatów. Podkwiatki zielone, często z czerwonymi brzegami, o długości 4–7 mm. Kwiaty grzbieciste, długowieczne, często talerzykowate, wydzielające delikatny, słodki zapach. Listki okwiatu w dolnej części zrośnięte w cylindryczną rurkę, o długości 7–14 mm i średnicy od 1 mm u nasady do 2 mm u ujścia gardzieli, powyżej wolne, eliptyczne, tępe, nierównej długości. Górna warga o wymiarach 10–13 × ±4,5 mm, dolna 10–12 × ±4 mm. Okwiat albo biały i wówczas dolne listki pokryte są jednym lub dwoma fioletowymi plamkami (populacja z Jonkershoek), albo niebieski z granatowym lub fioletowym oszczepowatym wzorem na dolnych listkach, często z białymi kropkami w środku (populacja z Bainskloofpas). Pręciki położone jednostronnie, łukowato. Nitki wolne, o długości 5–9 mm, wystające ponad okwiat na wysokość 3–5 mm. Pylniki podługowato-równowąskie, o długości 3,3–4,5 mm, pękające podłużnie. Pyłek biały. Zalążnia siedząca, kulista. Szyjka słupka nitkowata, zakrzywiona doosiowo do nitek pręcików. Znamię słupka rozgałęzione na połowie długości[5].
- Owoce
- Torebki w kształcie bączka, trójklapowe w górnej części, o długości 4–5 mm, z 1 lub 2–3 nasionami w każdej komorze. Nasiona kuliste do jajowatych, czasami spłaszczone na końcu chalazalnym, delikatnie pofałdowane, o wymiarach ok. 2–2,5 × 1,7–2,5 mm[5].
Biologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]- Rozwój
- Wieloletnie geofity cebulowe. Kwitną od połowy listopada do końca stycznia. Strategie zapylania tej rośliny nie zostały zbadane, ale zaobserwowano, że kwiaty odwiedzane są przez zadrzechnie z gatunku Xylocopa hottentotta[5].
- Siedlisko
- Rośliny z tego gatunku zasiedlają skaliste gleby krzemianowe pochodzenia piaskowcowego, na wysokości 400–1000 m n.p.m., gdzie występują na ogół w osłoniętych, bardziej wilgotnych miejscach, takich jak zbocza poniżej klifów i w pobliżu strumieni[5].
- Genetyka
- Liczba chromosomów diploidalnych 2n = 12 (populacja z Jonkershoek) i tetraploidalnych 2n = 24 (populacja z Bainskloofpas)[5].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj z plemienia Watsonieae, z podrodziny Crocoideae z rodziny kosaćcowatych (Iridaceae)[6][5].
Z uwagi na różnice morfologiczne i genetyczne między populacjami z Jonkershoek i Bainskloofpas rozważane jest ich rozdzielenie na dwa taksony[5].
Nazewnictwo
[edytuj | edytuj kod]- (bazonim) Lapeirousia neglecta Goldblatt, S. African J. Bot. 58: 335 (1992).
- Synonimy taksonomiczne[4]
- Lapeirousia corymbosa subsp. alta Goldblatt, Contr. Bolus Herb. 4: 24 (1972).
- Homonimy
- Schizorhiza Weiler to również rodzaj wymarłych ryb rajokształtnych z rodziny Sclerorhynchidae[6].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
- ↑ Tropicos. Missouri Botanical Garden. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
- ↑ a b c d Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Peter Goldblatt, John C. Manning: Systematics and biology of Lapeirousia, Codonorhiza, Psilosiphon and Schizorhiza in southern Africa. T. 35. South African National Biodiversity Institute, 2015, seria: Strelitzia. ISBN 978-1-928224-02-0. OCLC 915718972. (ang.).
- ↑ a b Global Biodiversity Information Facility. [dostęp 2020-08-10]. (ang.).