Schronisko Bilíka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Schronisko Bilíka
Ilustracja
Schronisko Bilíka pod Siodełkiem
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

1255 m n.p.m.

Data otwarcia

1934

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Schronisko Bilíka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Schronisko Bilíka”
Ziemia49°09′36″N 20°13′28″E/49,160000 20,224444
Strona internetowa

Schronisko pod Siodełkiem (słow. Bilíkova chata, Bilíčka; dawniej Guhrova chata) – schronisko na Smokowieckiej Kazalnicy w słowackiej części Tatr Wysokich, położone na wysokości 1255 m n.p.m., 5 minut poniżej górnej stacji kolejki terenowej na Smokowieckie Siodełko (słow. Hrebienok).

Historia[edytuj | edytuj kod]

W miejscu dzisiejszej Bilíkovej chaty od roku 1875 stała Ruženina chata (po polsku Chata Róży lub potocznie Różanka, węg. Róza-menedékház, niem. Rosenhütte), postawiona tam przez MKE. Było to pierwsze schronisko MKE w Tatrach. Nazwa pochodziła od węgierskiej śpiewaczki Rózy Graefl-Győrffy, która przyczyniła się do gromadzenia funduszy na budowę schroniska. W roku 1894 dobudowano hotel górski – Hotel Kolbach, a Różankę zamieniono na sklepik z pamiątkami. Po tym jak spłonęła w 1893 r., na jej miejscu w roku 1895 miasto Spiska Sobota postawiło drugi hotel, Hotel Rosa (który przejął nazwę Różanki), wraz z niewielkim budynkiem kąpielowym. Wspólnie nosiły nazwę Studenopotocké kúpele (węg. Tarpatak-Fürednek, niem. Kühlbachtaler Bad), jednak i one spłonęły w roku 1927.

22 grudnia 1934 w tym samym miejscu otwarto piętrową Guhrovą chatę (Dr. Guhr Jugendheim und Turistenhaus, od nazwiska dr. Michaela Guhra, prezesa KV, który podarował grunt pod budowę), powiększoną jeszcze w roku 1936. Obiekt był wówczas w rękach Karpathenverein (KV). Po II wojnie światowej, w roku 1946 przejęte przez KSTL schronisko zostało przemianowane na Schronisko Bilíka na pamiątkę narciarza i pogranicznika Pavla Bilíka (1916–1944) – uczestnika słowackiego powstania narodowego, którego Niemcy schwytali w Starym Smokowcu i stracili 7 września 1944 na zamku w Kieżmarku.

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Szlak zielony – zielony ze Starego Smokowca wzdłuż kolejki na Siodełko, a stamtąd obok schroniska do Wodospadów Zimnej Wody i Rainerowej Chatki.
  • Czas przejścia ze Starego Smokowca do schroniska: 1:05 h, ↓ 35 min
  • Czas przejścia ze schroniska do Rainerowej Chatki: 30 min w obie strony[1]

Kontakt[edytuj | edytuj kod]

  • adres: Bilíkova chata, 062 01 Starý Smokovec

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.