Scotty Moore

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Scott Moore)
Scotty Moore
ilustracja
Imię i nazwisko

Winfield Scott Moore III

Pseudonim

Scotty

Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1931
Gadsden

Data i miejsce śmierci

28 czerwca 2016
Nashville

Instrumenty

gitara elektryczna, gitara akustyczna

Gatunki

rockabilly, rock and roll, blues, country, pop

Zawód

muzyk, kompozytor

Aktywność

1952–1968, 1976–2009

Wydawnictwo

Sun Records

Powiązania

Elvis Presley, Bill Black

Instrument
Gibson Super 400
Gibson ES-295
Fender Esquire, Gibson Country Gentleman
Zespoły
Elvis Presley
Strona internetowa

Winfield Scott Moore III, "Scotty" (ur. 27 grudnia 1931 w Gadsden, zm. 28 czerwca 2016 w Nashville[1]) – amerykański gitarzysta rock’n’rollowy, grający z Elvisem Presleyem. Uważany za jedną z legend gitary. W 2003 został sklasyfikowany na 44. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów wszech czasów magazynu Rolling Stone[2]. W 2000 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[3]. Był jednym z twórców gatunku rockabilly i to on jako gitarzysta i producent jako pierwszy dostrzegł talent wokalny Presleya i przyczynił się do jego wielkiego komercyjnego sukcesu. Ich pierwszy wielki przebój That’s All Right z 1954 rozpoczął nowy rozdział w historii muzyki i przyczynił się do rozwoju rock and rolla oraz rocka. Wielu muzyków wzorowało się na stylu gry Moore’a. Między innymi Keith Richards z The Rolling Stones.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Scotty Moore dorastał w muzykalnej rodzinie. Jego ojciec i trzej starsi bracia grali utwory country na gitarze, banjo, skrzypcach i mandolinie. Scotty zaczął uczyć się gry na gitarze w wieku 8 lat. Brat Scotty’ego pokazał mu jak grać podstawowe chwyty, ale on uczył się gry przede wszystkim z płyt i radia. W wieku 15 lat postanowił zostać zawodowym muzykiem i w 1948 w czasie odbywania służby wojskowej założył swój pierwszy zespół. W 1952, odchodząc ze służby, został członkiem grupy Starlite Wranglers Douga Poindextera w Memphis. Obie grupy grały muzykę country, blues i pop, występując głównie w tanich nocnych klubach (tzw. "honky tonks"). Spotykał wówczas również Sama Phillipsa z Sun Records i rozpoczął pracę jako muzyk sesyjny. 2 lata później Moore wraz z basistą Billem Blackiem zrealizowali swoje pierwsze nagrania z Elvisem Presleyem w Sun Studios w Memphis. W 1958 roku zespół przerwał swą działalność, ze względu na służbę wojskową Elvisa i Scotty założył własne niewielkie wydawnictwo płytowe. w 1965 nagrał swój pierwszy solowy album – The Guitar That Changed The World. W roku 1968 wystąpił w telewizyjnym programie, w którym Elvis powrócił na scenę, lecz niedługo później zrezygnował z kariery muzyka. Po 6 latach powrócił do działalności estradowej i nagrywał razem z Billym Swanem. W 1991 wziął udział w 15 dorocznym koncercie ku czci Elvisa w Memphis, a rok później wydał album z Carlem Perkinsem i odbył swoje pierwsze tournée po Europie. Pojawiła się też kaseta nagrana przez Perkinsa i Moore’a o tytule 706 Re-Union, wydana w ograniczonym nakładzie.

Sprzęt[edytuj | edytuj kod]

czyli gitary, wzmacniacze, efekty i inne urządzenia, których używał.

Pierwszą gitarą Moore’a była akustyczna z płaską górną płytą rezonansową firmy Kalamazoo, którą dostał od brata. Jego kolejne gitary to:

Wzmacniacze:

  • Fender "TV-front" Bassman – używał go, gdy należał do zespołu D. Poindextera i prawdopodobnie podczas pierwszych sesji nagraniowych Elvisa
  • Echo-Sonic, którego używał aby powielić efekt echa w studiu. Wzmacniacz wykonany był przez Raya Buttsa, którego używali również Chet Atkins, Roy Orbison oraz Carl Perkins

Efekty: Moore używał tylko jednego efektu, oprócz echa ze wzmacniacza Echo-Sonic. Była to taśmowa linia opóźniająca, którą przy nagraniach studyjnych stanowiły dwa magnetofony taśmowe.

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

Scotty Moore (po prawej) z Elvisem Presleyem (1956)
Płyty nagrane z Elvisem Presleyem
  • Elvis Presley1956
  • Elvis1956
  • Loving You1957
  • Elvis' Christmas Album1957
  • Elvis' Golden Records1958
  • King Creole1958
  • For LP Fans Only1959
  • A Date With Elvis1959
  • Elvis Gold Records Vol. 21959

oraz większość płyt Elvisa z lat '60 m.in. Elvis Is Back, G.I. Blues i NBC TV Special

Solowe płyty
  • Have Guitar Will Travel – koniec lat 50.
  • The Guitar That Changed The World1965
  • What's left1970
  • Moore Feel Good Music1992
  • 706 Re-Union – A Sentimental Journey1992
Utwory innych artystów, w których zagrał gościnnie
  • lata '60:
    • utwór "Class Cutter" – Dale’a Hawkinsa
    • płyta grupy Harvey And The Moonglows
    • płyta grupy Eddie Hill And Texas Bill Strength
    • utwór "I'll Change My Ways" – Danny’ego Stewarta
    • utwór "When I get Paid" – Jerry’ego Lee Lewisa – zagrał partię basową
  • lata '70:
    • płyta "EP Express" – Carla Perkinsa
    • płyta "Billy Swan" – Billy’ego Swana
    • płyta If You're OK, I'm OK – Billy’ego Swana
    • płyta "1935-1977 "I've Been Away For A While Now." " – Rala Donnera
    • płyta "Memphis Blue Streak" – Phila Sweeta
  • lata '90:
    • płyta "Having Thumb Fun With My Friends" – Chipa Younga
    • utwór "Little Buster" i "Shame, Shame, Shame" – Chipa Younga z płyty "Lee Rocker's Big Blue"

Poza tym, Moore swoje pierwsze nagrania ("My Kind Of Carryin' On" i "No She Cares No More For Me") zrealizował z jego pierwszą grupą Starlite Wranglers, które ukazały się na płycie wydanej przez wytwórnię Sun w maju 1954 roku.

Inni o nim[edytuj | edytuj kod]

  • Kiedy miałem 10 czy 11 lat, zacząłem słuchać rock 'n' rolla. Pierwszymi kawałkami, które naprawdę do mnie trafiły, były nagrania Scotty’ego Moore’a z pierwszych płyt wytwórni SunRobert Fripp, Guitar Player maj 1974
  • "Właściwie zapragnąłem grać na gitarze pod wpływem jednej płyty – "Baby, Let's Play House" Elvisa Presleya. Usłyszałem to brzmienie dwóch gitar i basu i pomyślałem: "Tak Ja też chcę to robić". Taka energia i witalność biła z ich muzyki."Jimmy Page, Guitar Player, lipiec 1977
  • Jeśli chcesz poznać tę muzykę, musisz kupić sobie jakąkolwiek płytę wytwórni Sun, która wpadnie Ci w ręce. Kiedy pierwszy raz usłyszałem Scotty’ego Moore’a grającego z Elvisem na sesji dla wytwórni Sun, ich muzyka całkowicie mną zawładnęła.Brian Setzer z grupy Stray Cats, Guitar Player, wrzesień 1983

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. William Grimes, Scotty Moore, Hard-Driving Guitarist Who Backed Elvis Presley, Dies at 84 [online], nytimes.com, 28 czerwca 2016 [dostęp 2016-06-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-29] (ang.).
  2. Rolling Stone's "The 100 Greatest Guitarists of All Time" Do you agree?. theinsider.com. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  3. Scotty Moore: inducted in 2000. The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01]. (ang.).