Scottish Professional Championship

Scottish Professional Championship – profesjonalny, nierankingowy turniej snookera. Pierwszy raz zawody te odbywały się w latach 40. i 50. XX wieku, a w latach 80. stały się jednymi z krajowych mistrzostw zawodowych. Jednorazowa nowa edycja miała miejsce w 2011 roku. Harry Stokes jest rekordzistą z czterema tytułami, natomiast John Rea zaliczył maksymalny break w edycji z 1989 roku.

Historia

Już w latach 40. i 50. XX wieku odbyło się kilka edycji Scottish Professional Championship. Zwykle brało w nich udział niewielu graczy i często byli to amatorzy. Szkot Walter Donaldson, który w tym okresie dwukrotnie zdobył tytuł mistrza świata w zawodowym snookerze, nigdy nie wziął udziału w zawodach. Grano w formacie pucharowym, turnieje odbywały się głównie w Edynburgu, czasami także w Glasgow. W latach 1980–1983 rozegrano pierwsze cztery edycje które odbyły się w różnych miejscach w Szkocji. Harry Stokes wygrał turniej cztery razy a raz dotarł do finału.

Turniej reaktywowano w 1980, kiedy to po latach przerwy niektórzy Szkoci stopniowo zaczęli ponownie grać zawodowo. Początkowo w turnieju brało udział tylko dwóch uczestników, ale wkrótce przekształcił się w regularny turniej z udziałem około ośmiu osób na edycję, odbywający się w różnych miejscach w Szkocji. Tylko raz, w 1984 r., odbył się turniej, w którym wzięło udział zaledwie dwóch uczestników. Bert Demarco odegrał kluczową rolę w tym rozwoju. Po 1980 roku wziął turniej pod swoje skrzydła jako promotor, ale także okazjonalnie brał udział jako zawodnik. W latach 1985–1989 turniej był także dotowany przez World Professional Billiards & Snooker Association, organizację zarządzającą światowym turniejem, kwotą 1000 funtów na uczestnika. Murdo MacLeod i Stephen Hendry to dwaj zawodnicy, którym udało się zdobyć trzy tytuły, a Eddie Sinclair wygrał kolejne dwa. Podczas edycji z 1989 roku John Rea zaliczył maksymalnego breaka, co było zaledwie siódmym oficjalnie uznanym breakiem 147 w historii. Pomimo tego szczytowego osiągnięcia, turniej przerwano po tej edycji, głównie z powodu wygaśnięcia dotacji WPBSA.

Po 22 latach turniej odbył się po raz drugi. Oprócz wszystkich szkockich graczy zawodowych, tym razem możliwość wzięcia udziału w turnieju otrzymali również niektórzy szkoccy amatorzy. Ostatecznie zwyciężył mistrz świata John Higgins. Była to jednak jedyna reedycja, po której turniej przerwano.

Zwycięzcy

Rok	Miejsce	Zwycięzca	Przeciwnik	Wynik	Sponsor	Sezon
Scottish Professional Championship – nierankingowy
marzec 1946	Edynburg – BA&CC Match Hall	R. C. T. Martin	James O’Brien	4:2	–	–
grudzień 1946		R. C. T. Martin	Joe Camp	4:0
1948		Willie Newman	R. C. T. Martin	6:2
1949	Edynburg	Harry Stokes	Willie Newman	11:4
1951	Edynburg – Nile Rooms	Eddie Brown	Harry Stokes	11:9
1952	Edynburg	Harry Stokes	Eddie Brown	11:4
1953	Glasgow – Union Club	Harry Stokes	Eddie Brown	11:8
1954	nieznane	Harry Stokes	R. C. T. Martin	11:5
1980	Cumbernauld – Cumbernauld Theatre	Eddie Sinclair	Chris Ross	11:6		1979/1980
1981		Ian Black	Matt Gibson	11:7		1980/1981
1982	Dunfermline – Glen Pavillon	Eddie Sinclair	Ian Black	11:7	Tartan Bitter, Daily Record	1981/1982
1983	Glasgow – University of Glasgow	Murdo MacLeod	Eddie Sinclair	11:9	–	1983/1984
1984	nieznane	Murdo MacLeod	Eddie Sinclair	8:7
1985	Edynburg – Marco’s Leisure Centre	Murdo MacLeod	Eddie Sinclair	10:2		1984/1985
1986		Stephen Hendry	Matt Gibson	10:5	Canada Dry	1985/1986
1987	Glasgow – Steve Davis Club	Stephen Hendry	Jim Donnelly	10:7	People’s Cars	1986/1987
1988	Edynburg – Marco’s Leisure Centre	Stephen Hendry	Murdo MacLeod	10:4	Swish	1987/1988
1989		John Rea	Murdo MacLeod	9:7	–	1988/1989
2011	Clydebank – Lucky Break Snooker Club	John Higgins	Anthony McGill	6:1		2010/2011

Bibliografia

• Ron Florax: Scottish Professional Championship — wyniki na stronie CueTracker. CueTracker. [dostęp 2025-02-05]. (ang.).