Sebastian Lubomirski (zm. 1613)
| ||
| ||
 Szreniawa bez Krzyża | ||
| Rodzina | Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża | |
| Data urodzenia | ok. 1546 | |
| Data i miejsce śmierci | 22 czerwca 1613 Dobczyce | |
| Ojciec | Stanisław Lubomirski | |
| Matka | Barbara Hruszowska | |
| Żona | ||
| Dzieci |
Stanisław Lubomirski | |
Sebastian Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1546, zm. 22 czerwca 1613 w Dobczycach[1]) – kasztelan wojnicki w latach 1603-1613, kasztelan biecki w latach 1598-1603, kasztelan małogoski w 1591 roku, burgrabia krakowski w latach 1584-1591, żupnik krakowski w latach 1581-1591, starosta dobczycki w latach 1585[2]-1606, starosta sądecki w latach 1590-1597, starosta spiski w 1591 roku, starosta lipnicki w latach 1591-1594, starosta tymbarski w latach 1599-1606, starosta sandomierski w 1612 roku[3].
Twórca znaczenia rodu Lubomirskich. Pierwszy w rodzie senator Rzeczypospolitej.
Był synem Stanisława Lubomirskiego i Barbary z Hruszowskich, bratankiem Sebastiana Lubomirskiego, starosty sanockiego. Skoligacił się z najważniejszymi rodami Rzeczypospolitej. Zebrał ogromny majątek, kupił Wiśnicz od Kmitów. W 1595 roku otrzymał tytuł hrabiego Świętego Imperium Rzymskiego (S.I.R.)[4].
W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[5].
W latach 1585 – 1613 był starostą dobczyckim[6]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1613 roku z województwa krakowskiego[7].
Był jednym z fundatorów klasztoru kamedułów na Bielanach pod Krakowem.
W 1619 jego córka Krystyna wyszła za mąż za hetmana polnego Stanisława Koniecpolskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 15
- ↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo dobczyckie wraz z Anną Branicką, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 67.
- ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 238
- ↑ „Do Wiśnicza należał tytuł hrabiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, w 1595 został on potwierdzony przez cesarza Rudolfa II na rzecz Sebastiana” [w:] Teresa Zielińska. Poczet polskich rodów arystokratycznych, 1997 t. 1 str. 134
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.
- ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 14
- ↑ Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 253.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Burgrabiowie krakowscy
- Fundatorzy obiektów sakralnych I Rzeczypospolitej
- Kasztelanowie wojniccy
- Kasztelanowie bieccy
- Kasztelanowie małogoscy
- Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
- Polscy hrabiowie Świętego Cesarstwa Rzymskiego
- Posłowie na sejm nadzwyczajny 1613
- Posłowie na Sejm I Rzeczypospolitej (województwo krakowskie)
- Senatorowie świeccy I Rzeczypospolitej
- Starostowie dobczyccy
- Starostowie niegrodowi (województwo krakowskie)
- Starostowie sandomierscy
- Starostowie sądeccy
- Starostowie spiscy
- Starostowie tymbarscy
- Sygnatariusze traktatu bytomsko-będzińskiego 1589
- Urodzeni w XVI wieku
- Urzędnicy ziemscy I Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1613
- Żupnicy krakowscy