Sebastian Lubomirski (ok. 1546–1613)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy kasztelana wojnickiego. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Sebastian Lubomirski
Ilustracja
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża
Data urodzenia ok. 1546
Data i miejsce śmierci 22 czerwca 1613
Dobczyce
Ojciec Stanisław Lubomirski
Matka Barbara Hruszowska
Żona

Anna Branicka

Dzieci

Stanisław Lubomirski
Joachim Lubomirski
Katarzyna Lubomirska
Zofia Lubomirska
Barbara Lubomirska
Krystyna Lubomirska

Multimedia w Wikimedia Commons

Sebastian Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1546, zm. 22 czerwca 1613 w Dobczycach[1]) – kasztelan wojnicki w latach 1603-1613, kasztelan biecki w latach 1598-1603, kasztelan małogoski w 1591 roku, burgrabia krakowski w latach 1584-1591, żupnik krakowski w latach 1581-1591, starosta dobczycki w latach 1585[2]-1606, starosta sądecki w latach 1590-1597, starosta spiski w 1591 roku, starosta lipnicki w latach 1591-1594, starosta tymbarski w latach 1599-1606, starosta sandomierski w 1612 roku[3].

Twórca znaczenia rodu Lubomirskich. Pierwszy w rodzie senator Rzeczypospolitej.

Był synem Stanisława Lubomirskiego i Barbary z Hruszowskich, bratankiem Sebastiana Lubomirskiego, starosty sanockiego. Skoligacił się z najważniejszymi rodami Rzeczypospolitej. Zebrał ogromny majątek, kupił Wiśnicz od Kmitów. W 1595 roku otrzymał tytuł hrabiego Świętego Imperium Rzymskiego (S.I.R.)[4].

W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[5].

W latach 1585 – 1613 był starostą dobczyckim[6]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1613 roku z województwa krakowskiego[7].

Był jednym z fundatorów klasztoru kamedułów na Bielanach pod Krakowem.

W 1619 jego córka Krystyna wyszła za mąż za hetmana polnego Stanisława Koniecpolskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 15
  2. ↑ w tym roku uzyskał dożywocie na starostwo dobczyckie wraz z Anną Branicką, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 67.
  3. ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 238
  4. ↑ „Do Wiśnicza należał tytuł hrabiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, w 1595 został on potwierdzony przez cesarza Rudolfa II na rzecz Sebastiana” [w:] Teresa Zielińska. Poczet polskich rodów arystokratycznych, 1997 t. 1 str. 134
  5. ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.
  6. ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 14
  7. ↑ Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 253.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sebastian_Lubomirski_(ok._1546–1613)&oldid=61178889”