Delta Tauri

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Secunda Hyadum)
Delta Tauri
δ Tau
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Byk

Rektascensja

04h 22m 56,093s[1]

Deklinacja

+17° 32′ 33,05″[1]

Paralaksa (π)

0,02096 ± 0,00058[1]

Odległość

155,6 ± 4,4 ly
47,7 ± 1,4 pc

Wielkość obserwowana

3,76m[1]

Rozmiar kątowy

0,002408 ± 0,000038[2]

Ruch własny (RA)

108,16 ± 0,60 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−34,66 ± 0,40 mas/rok[1]

Prędkość radialna

38,8 ± 1,0 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

olbrzym

Typ widmowy

K0 III[2]

Masa

2,6[3] M

Promień

12,3 ± 0,4[2] R

Jasność

74 L[3]

Okres obrotu

488[3] d

Prędkość obrotu

1,2 km/s[3]

Wiek

~650 mln lat[3]

Temperatura

4826 ± 51 K[2]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 61 Tau
2MASS: J04225609+1732331
Bonner Durchmusterung: BD+17°712
Fundamentalny katalog gwiazd: FK5 162
Boss General Catalogue: GC 5304
Katalog Henry’ego Drapera: HD 27697
Katalog Hipparcosa: HIP 20455
Katalog jasnych gwiazd: HR 1373
SAO Star Catalog: SAO 93897
Secunda Hyadum, Hyadum II

Delta Tauri (Secunda Hyadum, δ Tau) – gwiazda w gwiazdozbiorze Byka. Znajduje się około 156 lat świetlnych od Słońca.

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Gwiazda ma tradycyjną nazwę Secunda Hyadum (z łac. „Druga z Hiad”), jako że należy do gromady Hiad[3][4]. Oznaczenie Bayera Delta Tauri dzielą z nią dwie optycznie bliskie gwiazdy, 64 Tauri (δ² Tau) i 68 Tauri (δ³ Tau), dlatego bywa ona określana jako Delta-1 Tauri (δ¹ Tau)[1][3]. Międzynarodowa Unia Astronomiczna w 2017 roku formalnie zatwierdziła użycie nazwy Secunda Hyadum dla określenia tej gwiazdy[5].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Jest to olbrzym należący do typu widmowego K0[3]. Gwiazda ma temperaturę ok. 4830 K[2] i jasność 74 razy większą niż jasność Słońca[3]. Jej promień jest ponad 12 razy większy niż promień Słońca[2], a masa 2,6 razy większa od masy Słońca[3]. Wiek całej gromady to około 650 milionów lat, co odpowiada stanowi ewolucyjnemu tej gwiazdy[3].

Delta Tauri jest gwiazdą spektroskopowo podwójną o okresie orbitalnym 529,8 doby. Zaobserwowanie słabszego składnika jest możliwe dzięki zakryciom gwiazdy przez Księżyc[3]. Obiekt δ Tau Ab o wielkości obserwowanej 9,50m, odległy o 0,5 sekundy kątowej od głównego składnika Aa (pomiar z 2004 r.) może być tą wcześniej wykrytą spektroskopowo towarzyszką[6]. W 1972 roku została jednak zaobserwowana też inna kandydatka, oznaczona Ac, o wielkości obserwowanej 12,9m[6]. Przy takiej jasności byłby to czerwony karzeł typu M[3][2].

Delta Tauri ma też dalszą optyczną towarzyszkę, składnik B o wielkości obserwowanej 13,21m, odległy o 111,8″ od olbrzyma (w 2009 roku)[3][6]. Gdyby te gwiazdy były związane grawitacyjnie, to δ Tau B byłaby czerwonym karłem typu M0, oddalonym o co najmniej 5200 au od olbrzyma, z okresem orbitalnym co najmniej 230 tysięcy lat. Tak słabo związana para zostałaby jednak łatwo rozdzielona przez grawitację innych członków gromady[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Delta Tauri w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g Tabetha S. Boyajian et al.. Angular diameters of the Hyades giants measured with the CHARA array. „The Astrophysical Journal”. 691 (2), s. 1243-1247, 2009. DOI: 10.1088/0004-637X/691/2/1243. Bibcode2009ApJ...691.1243B. (ang.). 
  3. a b c d e f g h i j k l m n o Jim Kaler: Hyadum II (Delta-1 Tauri). STARS. [dostęp 2017-11-17]. (ang.).
  4. Taurus, the Bull. W: Richard Hinckley Allen: Star Names Their Lore and Meaning. Nowy Jork: Dover Publications Inc., 1963, s. 390. ISBN 0-486-21079-0. (ang.).
  5. Naming Stars. Międzynarodowa Unia Astronomiczna, 2017-09-07. [dostęp 2017-11-17].
  6. a b c Mason et al.: WDS J15355-1447A. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.