Serangiini
| Serangiini | |
| Pope, 1962 | |
| Okres istnienia: eocen–dziś | |
 Serangium parcesetosum | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię |
Serangiini |
Serangiini – plemię chrząszczy z rodziny biedronkowatych i podrodziny Microweiseinae. Obejmuje pięć rodzajów. W zapisie kopalnym znane jest od eocenu.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Chrząszcze o ciele nie przekraczającym 3,5 mm długości, w zarysie szeroko-owalnym, z wierzchu wyraźnie wypukłym, zwykle nagim, rzadziej porośniętym rozproszonymi szczecinkami. Ubarwienie może być żółtawe, w różnych odcieniach brązu lub czarne, rzadko z wzorem barwnym na pokrywach. Głowa jest poprzeczna. Nadustek ma obrzeżoną krawędź przednią. Czułki umieszczone są przed oczami i zbudowane z ośmiu lub dziewięciu członów, z których ostatni formuje dużą, spłaszczoną buławkę. Oczy są duże, zbudowane z drobnych omatidiów. Frontoklipeus jest dobrze wykształcony i wokół panewek czułkowych wykrojony. Żuwaczki mają niezmodyfikowane wierzchołki. Podpoliczki mają ujścia gruczołów podpoliczkowych. Przedplecze ma na podgięciach jamki do chowania czułków w spoczynku. Na spodzie tułowia i podgięciach pokryw występują z kolei dołki do chowania odnóży. Przedpiersie ma formę dużej, trójkątnej, wyniesionej płytki. Odnóża cechują się wyraźnie spłaszczonymi udami. Odwłok ma pięć widocznych na spodzie sternitów (wentrytów), z których ostatni jest duży i na tylnej krawędzi zaokrąglony[1].
Rozprzestrzenienie
[edytuj | edytuj kod]Plemię kosmopolityczne, największą różnorodność osiągające w strefach tropikalnej i subtropikalnej. W Ameryce rozprzestrzenione jest od północnych Stanów Zjednoczonych po północną Argentynę. W krainie australijskiej występuje tylko rodzaj Serangium[1], w samej Australii reprezentowany przez 14 gatunków[2], natomiast nie stwierdzono jakichkolwiek przedstawicieli plemienia na Nowej Zelandii[1]. W Starym Świecie zasięg rodzaju obejmuje etiopską część Afryki, Madagaskar, krainę orientalną oraz wschodnią część krainy palearktycznej, na północ po Rosyjski Daleki Wschód i Japonię. Brak jest reprezentantów Serangiini w zachodniej Palearktyce, w tym w Europie. Niektórzy przedstawiciele plemienia introdukowani zostali poza swoje naturalne zasięgi[1].
Taksonomia i ewolucja
[edytuj | edytuj kod]Do plemienia tego należy pięć rodzajów[3][4][5]:
- Delphastus Casey, 1899
- Microscymnus Champion, 1913
- Microserangium Miyatake, 1961
- Pangia Wang et Ren, 2012
- Serangium Blackburn, 1889
Kladogram Microweiseinae wg Szawaryna i innych, 2020 (uproszczono)[6]
|
Plemię to wprowadzone zostało w 1962 roku przez Roberta Pope’a[7]. W 1968 roku Hiroyuki Sasaji umieścił Serangiini wraz z Sukunahikonini iobejmującym Microweisea Sticholotidini w podrodzinie Sticholotinae[8]. W 1977 roku Robert Gordon przywrócił wśród Sticholotinae plemię Microweiseini[9]. W 1989 roku Gordon, James Pakaluk i Stanisław Adam Ślipiński wprowadzili nowe plemię Carinodulini, wskazując na tworzenie przez nie kladu z Sukunahikonini, Microweiseini i Serangiini[10]. W systematyce biedronkowatych z 2003 roku Christiana Duvergera podrodzina obejmująca te cztery plemiona nazwana została Scotoscymninae[11], a w późniejszych systemach Microweiseinae[12]. W 2012 roku Hermes Escalona i Adam Ślipiński na podstawie wyników analiz filogenetycznych przeprowadzili rewizję Microweiseinae, m.in. synonimizując Sikunahikonini z Microweiseini[1]. W 2020 roku czwarte plemię Microweiseinae, Madeirodulini, wprowadzone zostało przez Karola Szawaryna, Jaroslava Větrovca i Wiolettę Tomaszewską. Z przeprowadzonej przez tychże autorów analizy filogenetycznej wynika, że Serangiini stanowią grupę siostrzaną dla Microweiseini, tworząc z nimi klad siostrzany dla kladu obejmującego Carinodulini i Madeirodulini[6].
Zapis kopalny
[edytuj | edytuj kod]Zapis kopalny Serangiini ogranicza się do eocenu. Z tej epoki znane są inkluzje w bursztynie bałtyckim trzech gatunków z rodzaju Serangium[13][14].
Znaczenie gospodarcze
[edytuj | edytuj kod]Przedstawiciele rodzajów Serangium i Delphastus wykorzystywani są do biologicznego zwalczania mączlików z rodzaju Bemisia na różnych roślinach uprawnych, w tym w warunkach szklarniowych[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f H.E. Escalona, A. Ślipiński. Generic revision and phylogeny of Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae). „Systematic entomology”. 37 (1), s. 125–171, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-3113.2011.00601.x.
- ↑ Adam Ślipiński, Daniel Burckhardt. Revision of the Australian Coccinellidae (Coleoptera). Part 5. Tribe Serangiini. „Annales Zoologici”. 56 (1), s. 37-58, 2006.
- ↑ tribus Serangiini Pope, 1962. [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2022-11-20].
- ↑ Xingmin Wang, Adam Ślipiński, Shunxiang Ren. The genus Microserangium Miyatake (Coleoptera, Coccinellidae) from China. „ZooKeys”. 359, s. 13-33, 2013. DOI: 10.3897/zookeys.359.6057.
- ↑ Wang, X.-M., Ren, S.-X.. A new genus Pangia belonging to the tribe Serangiini from China (Coleoptera: Coccinellidae). „The Pan-Pacific Entomologist”. 87 (4), s. 287–293, 2011. DOI: 10.3956/2011-16.1.
- ↑ a b K. Szawaryn, J. Větrovec, W. Tomaszewska. A new tribe of the ladybird beetle subfamily Microweiseinae (Coleoptera: Coccinellidae) discovered on an island in the North Atlantic Ocean. „Insects”. 11 (367), s. 1-14, 2020. DOI: 10.3390/insects11060367.
- ↑ R.D. Pope. A review of the Pharini (Coleoptra: Coccinellidae). „Annals and Magazine of Natural History, Series 13”. 4, s. 627-640, 1962.
- ↑ H. Sasaji. A revision of the Formosan Coccinellidae (I) the subfaily Sticholotidinae, with a establishment of a new tribe (Coleoptera). „Etizenia”. 25, s. 1-28, 1967.
- ↑ R.D. Gordon. Classification and phylogeny of the New World Sticholotidinae (Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 31, s. 185–228, 1977.
- ↑ R.D. Gordon, J. Pakaluk, S.A. Ślipiński. Carinodulini: a new tribe of Sticholotidinae based upon a new genus and species from Mexico (Coleoptera: Coccinellidae). „The Coleopterist Bulletin”. 43, s. 359–364, 1989.
- ↑ Christian Duverger. Phylogénie des Coccinellidae. „Bulletin de la Société linnéenne de Bordeaux”. 31 (2), s. 57-76, 2003. Société linnéenne de Bordeaux.
- ↑ Patrice Bouchard i inni, Family-group names in Coleoptera (Insecta), „ZooKeys”, 88, 2011, s. 1-972, DOI: 10.3897/zookeys.88.807.
- ↑ K. Szawaryn , J. Szwedo. Have ladybird beetles and whiteflies co-existed for at least 40 Mya?. „Paläontologische Zeitschrift”. 92, s. 593–603, 2018.
- ↑ K. Szawaryn. Unexpected diversity of whitefly predators in Eocene Baltic amber – new fossil Serangium species (Coleoptera: Coccinellidae). „Zootaxa”. 4571, s. 270–276, 2019.