Serce Maryi
_-_stained_glass,_Immaculate_Heart.jpg)
Serce Maryi (Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny, Najświętsze Serce Maryi, Niepokalane Serce Maryi, Najsłodsze Serce Maryi, Najczystsze Serce Maryi) – mistyczna skarbnica, (obiekt) kultu religijnego w Kościele katolickim, cześć oddawana sercu Marii z Nazaretu, Matce Jezusa Chrystusa, jako symbolowi matczynej miłości do każdego człowieka[1].
Historia kultu[edytuj | edytuj kod]
O Sercu Maryi jako pierwszy pisze św. Łukasz dwukrotnie w roz. 2 swojej Ewangelii, po raz pierwszy w scenie odwiedzin żłóbka narodzonego Jezusa przez pasterzy, gdy pisze:
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu. (Łk 2, 19)
, oraz w scenie powrotu dwunastoletniego Jezusa z Jerozolimy do Nazaretu, gdy pisze[2]:
Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. (Łk 2, 51)
Sceny te były inspiracją w późniejszych wiekach, szczególnie w XII, kiedy wielu świętych: św. Anzelm czy św. Bernard z Clairvaux, a później inni, zwrócili uwagę na Serce Maryi, czcząc je w swoich modlitwach.
Warto zauważyć, że pisma mistyczek św. Mechtyldy z Hackeborn (1241 lub 1242–1299), św. Gertrudy z Helfty (1256–1302) oraz św. Brygidy (1303–1373) zawierają „teologię kultu Serca Maryi”[3].
Kult Serca Maryi rozwijał się równolegle z rozwojem kultu do Najświętszego Serca Pana Jezusa[2]. Przyczynił się do niego św. Jan Eudes (1601–1680) wysławiając Serce Maryi jako: Najświętsze Serce Maryi lub Najsłodsze Serce Maryi. Odtąd na obrazach zaczęły się pojawiać na postaciach Maryi i Jezusa wizerunki ich Serc. Ogromną rolę w kulcie Serca Maryi odegrały jej objawienia, szczególnie w 1830 św. Katarzynie Labouré, w Paryżu, gdzie na rewersie objawionego Cudownego Medalika widnieje m.in. Serce Maryi[2].
Do rozpowszechnienia na szerszą skalę kultu Serca Maryi przyczynił się proboszcz paryskiego kościoła Matki Bożej Zwycięskiej ks. Geretes, zakładając w 1836 specjalne Bractwo[2]. W XIX wieku rozpowszechniło się nabożeństwo do Niepokalanego Serca Maryi, a w 1854 papież Pius IX ogłosił dogmat o Niepokalanym Poczęciu Maryi[2]. Duże znaczenie w propagowaniu i rozwoju kultu Niepokalanego Serca Maryi miały objawienia w Fatimie z 1917[4]. 10 grudnia 1925 s. Łucja otrzymała objawienie, gdzie Maryja zaleciła wynagradzanie za grzechy świata, poprzez przyjmowanie Komunii świętej wynagradzającej i odprawianie nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca do jej Niepokalanego Serca[5][6].
31 października 1942 papież Pius XII poświęcił świat Niepokalanemu Sercu Maryi[7], a dwa lata później 4 maja 1944 wprowadził Święto Niepokalanego Serca Maryi w całym Kościele. Do reformy II Soboru Watykańskiego obchodzono je 22 sierpnia, na zakończenie oktawy Wniebowzięcia NMP[6], a obecnie jest to sobota po Uroczystości Najświętszego Serca Jezusowego[2].
Po Piusie XII, wielu papieży poświęciło świat i ludzkość Niepokalanemu Sercu Maryi, uczyniło to również duchowieństwo i wierni w niektórych krajach, m.in. w Polsce. 8 września 1946 Prymas Polski August Hlond poświęcił naszą ojczyznę na Jasnej Górze Niepokalanemu Sercu Maryi przed Obrazem Matki Bożej Częstochowskiej[2][8].
Podczas konfliktu pomiędzy Rosją i Ukrainą w 2022, papież Franciszek poświęcił 25 marca tegoż roku podczas celebracji pokutnej w bazylice św. Piotra na Watykanie oba kraje Niepokalanemu Sercu Maryi w jedności z biskupami z całego świata, aby błagać o zakończenie tego konfliktu[9].
Formy kultu[edytuj | edytuj kod]
Kult Serca Maryi przejawia się w:
- odprawianiu nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi,
- ustanowieniu uroczystości Niepokalanego Serca Maryi[10],
- odprawianiu pierwszych sobót miesiąca,
- odmawianiu litanii do Niepokalanego Serca Maryi[11], nowenny do Niepokalanego Serca Maryi[12] i koronki do Niepokalanego Serca Maryi,
- śpiewaniu pieśni do Serca Maryi,
- nazywaniu parafii i kościołów wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Niepokalane Serce Maryi
(mal. Leopold Kupelwieser)
Niepokalane Serce Maryi
(mal. Johann Burgauner (1849))
Somerset, Ohio, Stany Zjednoczone, Niepokalane Serce Maryi – witraż z kościoła pw. Świętej Trójcy
Emblemat CMF
Panewniki, klasztor, wiosna 2014
_-_stained_glass,_Immaculate_Heart_rose_window.jpg)
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepokalane Serce Maryi, czyli rozmyślania na miesiąc Maryi.. msza.net. [dostęp 2015-03-10].
- ↑ a b c d e f g Niepokalane Serce Najświętszej Maryi Panny. (Czytelnia).. brewiarz.pl. [dostęp 2015-03-10].
- ↑ Siwak 2016 ↓, s. 69, przyp. 66.
- ↑ Siwak 2016 ↓, s. 56–58.
- ↑ Siwak 2016 ↓, s. 58–59.
- ↑ a b Kult Niepokalanego Serca Maryi istotną częścią Orędzia Fatimskiego.. pch24.pl, 2014-05-12. [dostęp 2015-03-10].
- ↑ Pius XII: Akt poświęcenia całego świata Niepokalanemu Sercu Maryi.. duchprawdy.com, 1942-10-31. [dostęp 2015-03-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
- ↑ Oddani Niepokalanemu Sercu Maryi.. jasnagora.com, 2011-09-09. [dostęp 2015-03-12].
- ↑ 25 marca: poświęcenie Rosji i Ukrainy Niepokalanemu Sercu Maryi. vaticannews.va. [dostęp 2022-03-20].
- ↑ Wspomnienie Niepokalanego Serca Maryi.. opoka.org.pl. [dostęp 2015-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
- ↑ Litania do Niepokalanego Serca Maryi.. apostol.pl. [dostęp 2015-03-10].
- ↑ Nowenna do Niepokalanego Serca Maryi.. maryjni.pl, 2011-04-17. [dostęp 2015-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Siwak. Fatimskie misterium Niepokalanego Serca Maryi w biblijno-teologicznej perspektywie. (PDF). „Salvatoris Mater. Kwartalnik mariologiczny”. Nr 1/4, s. 53–83, 2016. Licheń Stary: Centrum Formacji Maryjnej „Salvatoris Mater” Księży Marianów. ISSN 1507-1669. OCLC 1011303686.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Serce Maryi (materiały biblioteki). [w:] Polska biblioteka cyfrowa POLONA [on-line]. [dostęp 2018-05-12].