Sergiusz Paweł
.jpg)
| |
| Zawód, zajęcie |
prokonsul na Cyprze |
|---|---|
Sergiusz Paweł – namiestnik Cypru jako prokonsul czasie pierwszej podróży misyjnej Pawła z Tarsu.
Według Nowego Testamentu, (Dz 13, 4-12) apostoł Paweł (wtedy jeszcze nazywany imieniem Szaweł) przybył razem z Barnabą na Cypr z Seleucji, portu Antiochii u ujścia Orontesu. W Pafos na zachodzie wyspy spotkali Bar-Jezusa, żydowskiego maga z otoczenia Sergiusza Pawła. Prokonsul, który jest określany jako „człowiek roztropny” (Dz 13, 7), wezwał Barnabę i Pawła, by posłuchać ich nauk. Po tym jak Bar-Jezus stracił na jakiś czas wzrok po zapowiedzi Pawła, Sergiusz Paweł uwierzył w nauki głoszone przez Pawła i Barnabę[1].
Prokonsul Cypru mógł zostać mianowany przez senat, ponieważ Cypr od 22 p.n.e. był prowincją senatorską. Spotkanie Sergiusza Pawła z apostołem Pawłem datowane jest na ok. 45 n.e.[2][3] Identyfikacja Sergiusza Pawła jest przedmiotem wieloletnich dyskusji bez jednoznacznych rozstrzygnięć. Odnaleziono trzy inskrypcje, które są rozważane w ustaleniu kiedy miało miejsce spotkanie i o którego Sergiusza Pawła chodzi w relacji z Dziejów Apostolskich. Jedna inskrypcja z Soloi na północnym wybrzeżu Cypru podaje: gdy prokonsulem był Paweł[4] pochodzi z czasów Klaudiusza. Na podstawie innej inskrypcji znalezionej w Rzymie bywa on identyfikowany z Lucjuszem Sergiuszem Paullusem, który za czasów Klaudiusza był jednym z pięciu kuratorów brzegów Tybru (curator riparum et alvei Tiberis) około 42-47 n.e.[5] Inną bardziej prawdopodobną identyfikacją jest utożsamienie z Kwintusem Sergiuszem Paullusem, prokonsulem Cypru przez rok ok. 37-53 n.e., w oparciu o inskrypcję z Kitrei[6][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dzieje Apostolskie 13, 12: Wtedy prokonsul widząc, co się stało, uwierzył, zdumiony nauką Pańską Biblia Tysiąclecia 1980 ↓, s. 1256.
- ↑ Życie i działalność św. Pawła [w:] Biblia Tysiąclecia 1980 ↓, s. 1273.
- ↑ Kapera 2010 ↓, s. 326 Autor, idąc za propozycją D. A. Campbella, uzasadnia datowanie spotkania na 37 n.e. na podstawie interpretacji inskrypcji IGRR III, 935 jako odnoszącej się do czasów cesarza Tyberiusza.
- ↑ IGRR 1906 ↓, III, s. 930 Linia 9: ΕΠΙ ΠΑΥΛΟΥ [ΑΝΘΥ]ΠΑΤΟΥ
- ↑ CIL VI, 31545 = ILS 5926. Reprodukcja inskrypcji na stronie Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften. [dostęp 2014-02-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-22)].
- ↑ IGRR 1906 ↓, III, s. 935 Linie 9-11: ... ΚΛΑΥΔ]ΙΟΥ KAIΣAROΣ ΣEBAΣTOY KAI / [ – ΕΠΙ K]OINTOY ΣEPΓ / [IOY ΠAYΛOY ΑΝΘΥΠΑΤΟΥ –]
- ↑ Kapera 2010 ↓, s. 319-329.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu w przekładzie z języków oryginalnych. Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 1980.
- Zdzisław J. Kapera: Can We Identify the anthypathos Sergius Paulus (Acts 13,7)?. W: Hortus historiae. Księga pamiątkowa ku czci profesora Józefa Wolskiego w setną rocznicę urodzin. Pod redakcją Edwarda Dąbrowy, Marii Dzielskiej, Macieja Salamona, Sławomira Sprawskiego. Kraków: Towarzystwo Wydawnicze „Historia Iagellonica”, 2010. ISBN 978-83-62261-01-7.
- Inscriptiones graecae ad res romanas pertinentes. René Cagnat. T. III. Paryż: E. Leroux, 1906. (łac.). Tekst tomu III na stronie archive.org [zarchiwizowane].