Sevilla FC

Sevilla FC
Pełna nazwa	Sevilla Fútbol Club
Przydomek	Sevillistas, Palanganas
Barwy	czerwono-białe
Data założenia	1890
Debiut w najwyższej lidze	1916
Liga	Primera División
Adres	Avenida Eduardo Dato, s/n 41005 Sevilla
Stadion	Estadio Ramón Sánchez Pizjuán
Prezes	José Castro Carmona
Trener	Eduardo Berizzo
Asystent trenera	Eduardo Marcucci
Stroje domowe Stroje wyjazdowe
Trzeci strój
Strona internetowa

Sevilla Fútbol Club – hiszpański klub piłkarski, grający obecnie w Primera División, mający siedzibę w Sewilli, stolicy Andaluzji. Został założony w dniu 25 stycznia 1890 jako pierwszy klub w mieście. Swoje domowe mecze rozgrywa na stadionie Estadio Ramón Sánchez Pizjuán, który może pomieścić niespełna 45 tysięcy widzów. Zespół Sevilli zdobył raz mistrzostwo Hiszpanii (1946). Największym sukcesem w historii klubu było wywalczenie w 2006 roku (10 maja) Pucharu UEFA po zwycięstwie 4:0 w finale nad angielskim Middlesbrough FC. 25 sierpnia 2006 roku Sevilla zdobyła swoje drugie trofeum w historii, pokonując w meczu o Superpuchar Europy w Monako FC Barcelona 3:0. W sezonie 2006/2007 Sevilla jako drugi (po Realu Madryt) klub w historii obroniła Puchar UEFA. Powtórzyła ten sukces jeszcze w sezonie 2013/2014 po wygranej 4:2 w karnych nad Benficą. Sevilla dwukrotnie z rzędu została wybrana najlepszą drużyną na świecie przez IFFHS.

Historia

Początki

Praktyka piłki nożnej została wprowadzona w Sewilli pod koniec XIX wieku przez dużą populację brytyjskich emigrantów w mieście, złożoną przez właścicieli lub menedżerów firm produkcyjnych mających siedzibę w stolicy Andaluzji. Sevilla Fútbol Club powstała 25 stycznia 1890 roku, co oznacza (Sevilla Football Club)w języku angielskim.

Sewilla została utworzona w dniu 25 stycznia 1890 roku, podczas gdy grupa młodych Brytyjczyków, głównie Szkocji, wraz z innymi młodzieńcami pochodzenia hiszpańskiego świętowała noc w Burns w Sewilli. Dokument założycielski klubu, opublikowany w wydaniu Dundee Courier z dnia 17 marca 1890 roku, opisuje szczegółowo utworzenie klubu i sposób, w jaki młodzi założyciele postanowili po raz pierwszy zagrać w ramach przepisów o stowarzyszeniu, po drugie nosząc słowo "football" w jego imieniu i po trzecie, aby wybrać ich "urzędników". Następujący akapit stanowi wypis z tego artykułu:

   - Kilku entuzjastycznie młodych mieszkańców pochodzenia brytyjskiego spotkało się w jednej z kawiarni w celu rozpatrzenia wniosku, że powinniśmy założyć Stowarzyszenie Sportowe, pragnienie ćwiczeń w znacznym stopniu odczuwalne przez większość z nas, którzy głównie są zaangażowani w działalność handlową. Po rozmowie i ograniczonej konsumpcji małego piwa "klub  piłkarski w de Sewilli" został należycie utworzony, a urzędnicy zostali wybrani. Zdecydowano, że powinniśmy zagrać w regułach Stowarzyszenia (...) Mieliśmy połowę hiszpańskiego i brytyjskiego "

Pierwszy herb Sevilli.

Pierwszym prezesem klubu był Scot Edward Farquharson Johnston (14 października 1854), który był brytyjskim wice-konsulatem w Sewilli i współwłaścicielem firmy MacAndrews & Co., armatorzy z liniami handlowymi między Hiszpanią, a Wielkią Brytanią, z których jednym z transporty były pomarańcze z Sewilli. Hugh Maccoll, inny szkocki młodzieniec (Glasgow, 9 czerwca 1861), inżynier okrętowy, który wówczas przeniósł się do Sewilli, aby pracować jako dyrektor techniczny oddziału Portilla White, był ich pierwszym kapitanem. Pierwszym sekretarzem klubu był jeden z partnerów Maccoll w oddziale w Portilla White w Sewilli, Isaias White junior. Był synem angielskiego przedsiębiorcy, który założył wyżej wymienioną firmę, jedną z największych w Hiszpanii pod koniec XIX wieku.

W celu świętowania założenia klubu Isaias White wysłał list do Recreativo de Huelva, aby zaprosić ich na mecze piłki nożnej w Sewilli. Pismo to zostało opublikowane przez hiszpańską gazetę La Provincia. Rekreacja Huelva przyjęła zaproszenie, a mecz odbył się 8 marca 1890 roku, będąc pierwszym oficjalnym meczem w Hiszpanii. Sevilla FC wygrał ten historyczny mecz 2-0, z pierwszym golem w oficjalnym meczu hiszpańskiej historii piłkarskiej strzelonym przez piłkarza drużyny Sewilli - Ritsona. Isaias mieszkał w Calle Bailen 41 w Sewilli (dom nadal istnieje, ale został odtąd oznaczony numerem), co czyni go pierwszym domem Sevilli FC.

W 1907 roku powstała Sevilla Balompíe, a następnie klub piłkarski Betis w 1909, Recreativo de Sevilla i Español de Sevilla. Więcej klubów powstało w miarę upływu lat, podczas gdy między zespołami zorganizowano bardziej konkurencyjne mecze, chociaż w tym wczesnym okresie Sevilla FC (najstarsza klubowa drużyna klubowa), narzuciła przewagę nad innymi klubami.

W 1912 roku pierwszy mecz turnieju Copa de Sevilla rozegrała i wygrała Sevilla FC. Od 1915 roku - do 1932 roku, Copa Andalucia zorganizowała "Federación Sur", a udział w tych mistrzostwach brały: Sevilla, Real Betis Balompié, Recreativo de Huelva, Español de Cadiz i sporadyczne uczestnictwo Nacional de Sevilla i Cordoby. Dominacja Sewilli była tak widoczna, że w 19 Mistrzostwach Andaluzji klub z Andaluzji wygrywał to trofeum aż 16 razy, a pozostałe trzy odpowiednio: Español de Cádiz, Recreativo de Huelva i Real Betis Balompié.

W 1918 roku, Sevilla FC po raz pierwszy brała udział w "Copa de España" i stała się pierwszym andaluzyjskim zespołem, który dotarł do finałowej rundy konkursu. W 1928 roku, kiedy organizowane były "Campeonato Nacional" (National League Championships), Sevilla nie była częścią pierwszego składu z powodu porażki z Racing de Santander w grze eliminacyjnej.

Pod koniec sezonu 1933-34 Sevilla FC awansowała do pierwszej części "Campeonato Nacional". W 1935 roku zostali ogłoszeni "Campeón de Copa" (mistrzowie Pucharu) po raz pierwszy, pokonując Sabadell, a ten sukces został powtórzony w 1939 roku przeciwko Racing de Ferrol i ponownie w 1948 przeciwko Celta de Vigo. Klub brał udział w dwóch innych finałach, ale pokonała ich drużyna Athleticu w 1955 roku i Realu Madryt w 1962 roku. Sevilla pozostała w pierwszej lidze w sezonie 1933-34 do 1967 roku, kiedy spadli do Drugiej Dywizji.

Pomnik jednej z najbardziej znanych postaci w historii klubu - Ramón Sánchez-Pizjuán

Sezon 1945-46 był jednym z ważniejszych osiągnięć w historii Sewilli. W tym sezonie Sevilla uczestniczyła w 65 sezonach w pierwszej lidze i 13 w drugiej lidze, nigdy nie spadając poniżej drugiej ligi. Sevilla uczestniczyła także w czterech turniejach europejskich, "Copa de Europa" (Puchar Zdobywców Ligi Europejskiej) (1957-58); Recopa (Winners Cup) (1962-63) i w Pucharze UEFA dziewięć razy (1966-67, 1970-71, 1982-83, 1983-84, 1990-91, 1995-96, 2004-05, 2005-06 i 2006-07). Sevilla uczestniczyła także w Lidze Mistrzów UEFA w latach 2007-08.

W organizacji Sevilli działa ponad 400 osób, w tym dwie drużyny półprywatne (w II kategorii A - druga krajowa kategoria) oraz 12 zespołów młodzieżowych.

Sevilla zawsze liczyła na to, że zawodnicy międzynarodowi w swoich szeregach pomagają w zdobywaniu trofeów. Pierwszy z nich to Spencer i Herminio w latach dwudziestych. Juan Arza, międzynarodowy zawodnik z lat czterdziestych, został ogłoszony najlepszym strzelców Ligi Hiszpańskiej w sezonie 1954-55 z 29 golami. Około 30 zawodników z Sewilli zostało wybranych do gry w kadrze narodowej Hiszpanii na przestrzeni lat.

Gracze zagraniczni zawsze odgrywali kluczową rolę w sukcesie Sewilli FC z Diego Maradoną, będąc jednym z najbardziej rozpoznawalnych i zapamiętanych piłkarzy w okresie 1992-93. W tym samym sezonie Sevilla FC prowadził Carlos Salvador Bilardo, menedżer mistrzów świata.

Historycznie Sevilla FC reprezentuje różne drużyny, w tym koszykówkę, rugby, wioślarstwo, lekkoatletykę, halterofilia czy petanca. Obecnie Sevilla FC liczy 25 sekcji sportowych (z tego w drugiej kategorii wiekowej), oraz drużynę piłkarską kobiet w Wydziale Honorowym.

Stadion Sevilli, Ramón Sánchez Pizjuán, został otwarty w 1958 roku i jest jednym z największych stadionów w Hiszpanii i miał zaszczyt gościć półfinał Mistrzostw Świata w 1982 roku. Po jego ostatecznym ukończeniu stadion miał maksymalną pojemność 75 000 widzów, ale od czasu ostatniej przebudowy został przekształcony we wszystkie miejsca siedzące z pokryciem dodanym do głównej części wypoczynkowej, zmniejszając liczbę do 45 000 widzów.

Pierwsze sukcesy

Sevilla po raz pierwszy odniosła sukces w dziesięcioleciu po zakończeniu wojny secesyjnej, zdobywając tytuł La Liga 1945-46 i dwa tytuły Copa del Rey. W pierwszym meczu sezonu 1939-40 Sevilla wygrała 25 czerwca, pokonując Racing de Ferrol 6-2 w Barcelonie. W tym samym sezonie drużyna straciła tytuł mistrzowski ostatniego dnia po remisie Atlético Madryt 3-3 przeciwko Hércules. Napastnicy Sewilli byli znana jako los stukas, co oznaczało w języku niemieckim - samoloty bombowce i zdobyli 216 bramek w ciągu czterech sezonów. Byli to: López, Torrontegui, Campanal, Raimundo, Berrocal i Pepillo.

W 1941 roku, prezydent Ramón Sánchez Pizjuán opuścił klub w celu zarządzania Hiszpańską Federacją Piłkarską. Po jego odejściu Antonio Sánchez Ramos zajmował tymczasowo stanowisko do czasu stałego powołania Jerónimo Domínguez y Pérez de Vargas, Marquess z Contadero, który był szefem klubu przez sześć lat, aż do powrotu Sáncheza Pizjuána. W sezonie 1942-43 Sevilla zajęła drugie miejsce za Athleticiem Bilbao, potem wywalczyła trzecie miejsce sezon później. Sevilla wygrała swoją jedyną edycję Ligi w latach 1945-46, zdobywając jeden punkt z Barceloną. Dwa lata później Sevilla wygrała Copa del Rey w 1948 roku po tym, jak pokonała Celtę Vigo 4-1 w Madrycie 4 lipca. Najważniejszym zawodnikiem z jakim podpisano umowę w tych latach był hiszpański napastnik Juan Arza. Umowę z klubem podisał także Campanal. W sezonie 1950-51, wraz z Campanalem działającym jako trener, zespół zajął drugie miesjce w La Liga, dwa punkty za Atlético Madryt. Przed sezonem 1953-54 został zatrudniony argentyński trener Helenio Herrera. W latach 1953-54 klub zajmował piąte miejsce, czwarte w latach 1954-55 i 1955-56, a drugie - za Realem Madryt w latach 1956-57. W 1954 roku klub postawił budowę nowego stadionu, ponieważ stadion Nervión stał się zbyt mały dla fanów. W sezonie 1954-55 Arza wygrał trofeum Pichichi jako najlepszy strzelec La Ligi, z 28 golami. W 1955 roku, w rocznicę istnienia klubu zorganizowano turniej zorganizowany przeciwko francuskiemu klubowi Stade de Reims i szwedzkiemu klubowi IFK Norrköping.

28 października 1956 roku prezydent Sánchez Pizjuán nagle zmarł. W uznaniu dla zmarłego , oraz sukcesów których dokonał (pod którego przewodnictwem Sewilla wygrała trzy razy Copa del Rey), fani uznali, że nowy stadion klubu będzie nazwany na jego cześć. W sezonie 1956-57 drużyna była wiceliderem, czym zapewniła kwalifikacje po raz pierwszy do Pucharu Europy. Herrera opuścił klub po zakończeniu sezonu. Klub musiał odnieść zwycięstwo w ostatnim dniu następnego sezonu, aby uniknąć spadku, ale w rozgrywkach pucharowych dotarł do ćwierćfinału Pucharu Europy, zanim został wyeliminowany przez posiadaczy tego trofeum i mistrzów Hiszpanii Real Madryt.

Po śmierci prezydenta - Ramón de Carranza objął stanowisko od czterech lat. Mówi się, że wypowiedział te słowa przy gorbie Sáncheza Pizjuána:

"Drogi Ramonie, teraz twoi przyjaciele, pośród których jestem zaszczycony, oddadzą chrześcijańskie pochówki, a następnego dnia dajemy ciało na ziemię, zaczniemy pracować i marzenie, że Sevilla FC ma wielki stadion stanie się rzeczywistością Ramónie, idź w pokoju do nieba, bo twoje życzenia zostaną spełnione".

Będąc wiernym słowom, Carranza zobowiązał obligacje w wysokości 50 milionów peset, a półtora roku po śmierci Sáncheza Pizjuána, umieszczono pierwszy pomnik na konstrukcji stadionu. Architektem był Manuel Muñoz Monasterio, współautor projektu niedawno zbudowanego Stadionu Santiago Bernabéu, boiska Realu Madryt. Stadion Ramón Sánchez Pizjuán został ostatecznie otwarty 7 września 1958 roku, kiedy to Sevilla zagrała inauguracyjne spotkanie z klubem Andaluzyjskim Real Jaén. Pierwszy oficjalny mecz na stadionie miał miejsce w dniu otwarcia sezonu 1958-59, gdzie Sevilla pokonała Real Betis 4-2.

Kryzys i stabilizacja

W latach siedemdziesiątych Sevilla była zmuszona do sprzedaży swoich najlepszych graczy w celu spłacenia długów powstałych w wyniku budowy nowego stadionu; Manuel Ruiz Sosa przeniósł się do Atlético Madryt, Gallego do Barcelony i Juan Batista Agüero do Realu Madryt. Ponadto część przyległego gruntu na stadion sprzedawano również do banku. W sezonie 1967-68 Sevilla po raz pierwszy od 31 lat po raz pierwszy wróciła do drugiej dywizji, ale uzyskała awans po jednym sezonie. W następnym sezonie wynajęty został austriacki trener Max Merkel, nazywany "Mr. Whip" za używanie surowych technik dyscyplinarnych oraz szkolenia. W tym sezonie klub zajmował trzecie miejsce w lidze, jednak został spadł ponownie pod koniec sezonu 1972-73. W 1973 roku, Sevilla podpisała kontrakt z Birbi Biri, piłkarzem z duńskiego klubu Boldklubben. Pozostał w klubie do 1978 roku i stał się kultowym piłkarzem. W sezonie 1974-75, z argentyńczykiem - Roque Olsenem, klub powrócił do pierwszej Dywizji. Pod koniec lat 70. Sevilla podpisała umowy z Argentyńczykami, takimi jak: Héctor Scotta i Daniel Bertoni. Drużyna brała udział w dwóch kolejnych sezonach Pucharu UEFA w latach 1981-1983. 75-lecie klubu obchodzono z wieloma wydarzeniami towarzyskimi i meczem z brazylijską drużyną Santosu. W 1982 roku, odbyły się w Hiszpanii Mistrzostwa Świata, a Ramón Sánchez Pizjuán w Sewilli był miejscem półfinału pomiędzy Niemcami Zachodnimi a Francją. W 1984 roku Eugenio Montes Cabeza skończył 11-letnią prezydenturę i został zastąpiony przez biznesmena, Gabriela Rojasa, który jako wiceprezydent dokonał kilku osiągnięć w historii klubu. W sezonie 1985-86 Manolo Cardo opuścił kierownictwo po pięciu latach sprawowania władzy, a Francisco grał w Mistrzostwach Świata FIFA 1986 w Hiszpanii. Vicente Cantatore poprowadził klub do kwalifikacji Pucharu UEFA po zakończeniu sezonu 1989-90, a austriacki napastnik Toni Polster strzelił 33 bramki. W sezonie 1992-93, po kilku miesiącach negocjacji, światowej sławy argentyński napastnik Diego Maradona kontrakt za opłatą 7,5 miliona dolarów. Jego czas spędzony w klubie był jednak nieudany i został zwolniony ze względu na okresowe kontuzje i starcia z trenerem Bilardo. W następnych sezonach Luis Aragonés został menedżerem i zakończył sezon 1994-95 z kwalifikacjami do Pucharu UEFA.

Pod koniec sezonu 1994-95, pomimo zarzutów dyrektorów klubu, Sevilla wraz z Celtą Vigo była jednym z dwóch klubów, które opuściły pierwszą ligę hiszpańską. Jednak prowokujące działania fanów spowodowały przywrócenie Sewilli i Celty do La Liga. Wydarzenia te doprowadziły do niestabilności instytucjonalnej, a sezon obejmował cztery prezydencje i trzech menedżerów. Sevilla spadłą z ligi pod koniec sezonu 1996-97, ale powróciła w 1999 roku. Na początku XXI wieku prezydent klubu założył popularny Roberto Alés. Sytuacja klubu była wtedy bardzo delikatna; Zespół w 2000 roku spadł do drugiej Dywizji, a kadra została osłabiona przez przejście na emeryturę i sprzedaż kluczowych graczy. Klub zdecydował się na stosunkowo nie znanego trenera, Joaquína Caparrósa, który pomógł zespołowi wygrać Drugą Dywizję i ponownie awansować do La Ligi.

XXI wiek i wielkie sukcesy Sevilli

W maju 2002 roku Roberto Alés złożył rezygnację z funkcji prezesa, a przewodniczącym został José María del Nido. Jedną z jego pierwszych decyzji było potwierdzenie Caparrósa jako trenera i Monchiego jako dyrektora sportowego.

W dniu 6 października 2002 roku, przed meczem z Betisem na stadionie Sánchez Pizjuán, czterech kibiców z Sewilli, w tym nieletni, zaatakowali strażnika. Atak spowodował,że Sevilla została zmuszona do rozegrania kolejnych czterech meczów domowych z zamkniętymi trybunami, najdłuższym terminem, jaki kiedykolwiek obowiązywał w La Liga. Pierwsze zwycięstwo Sewilli w finale Pucharu UEFA w 2006 roku ns Stadionie Philips w Eindhoven w dniu 10 Maj 2006 rozpoczęło dominację Sevilli w europejskich pucharach. Wtedy to klub pokonał angielską drużynę Middlesbrough 4-0 pod kierownictwem nowego menadżera Juande Ramosa.

Piłkarze Sevilli, świętujący sukces w finale przeciwko Middlesbrough w 2006 roku.

Sevilla otworzyła swój sezon 2006-07, zdobywając Superpuchar UEFA w 2006 roku 25 sierpnia 2006 roku, pokonując zwycięzców Ligi Mistrzów FC Barcelonę na Stade Louis II w Monako. Gole zdobyli: Renato, Kanouté i Maresca. Sezon zakończył się kolejnym zwycięstwem w Pucharze UEFA, tym razem przeciwko hiszpańskiemu klubowi Espanyol w Hampden Park w Glasgow. 12 listopada 2006 roku Sevilla grała o drugie miejsce w La Liga. Ponadto Sevilla pokonała Getafe w finale Copa del Rey w 2007 roku, a Kanouté strzelił jedynego gola w 11. minucie gry. Sevilla zakończyła sezon na trzecim miejscu w La Liga i uzyskała kwalifikacje do Ligi Mistrzów 2007-08. W wyniku tych sukcesów Sewilla została wybrana drugi sezon z rzędu przez IFFHS najlepszą drużyną na świecie, stajać się tym samym pierwszym klubem, który to osiągnął.

Sevilla wygrała Superpuchar Hiszpanii w 2007 roku przeciwko mistrzom ligi Realowi Madryt. Potem sezon zaczął się robić coraz trudniejszy, gdy obrońca Antonio Puerta doznał zatrzymania akcji serca w pierwszym meczu w sezonie i zmarł 25 sierpnia,. Trzy dni po jego śmierci Sewilla przegrała 3-1 z Interem w Superpucharze UEFA 2007 w Monako. Juande Ramos, szkoleniowiec w dużej mierze odpowiedzialny za ostatnie sukcesy Sevilli, zrezygnował 27 października, aby objąć stanowisko w Tottenhamie Hotspur. Został zastąpiony przez Manolo Jimeneza. Pomimo problemów z personelem, Sevilla wskoczyła na pierwsze miejsce w grupie Ligi Mistrzów przed Arsenalem, a później została wyeliminowana w 1/16 z tureckim Fenerbahçe SK.

Latem 2008 roku, przed debiutanckim sezonem Jiméneza, do Barcelony sprzedano Daniego Alvesa i Seydou Keitę, a Christian Poulsen wyjechał do Juventusu. Sevilla zakończyła rozgrywki na trzecim miejscu w La Lidze z rekordem klubu - wynoszącym 21 zwycięstw.

W dniu 19 maja 2010 roku Sevilla pokonała Atlético Madryt 2-0 w finale Copa del Rey na Camp Nou, a do siatki trafili Diego Capel i Jesús Navas. Navas został później zwycięzcą Mistrzostw Świata z reprezentacją Hiszpanii w lipcu tego samego roku. Przed rozpoczęciem sezonu 2010-11 Sevilla przegrała z Barceloną 5-3 w Superpucharze Hiszpanii, a potem zostali wyeliminowani w kwalifikacjach Champions League przez Bragę z Portugalii.

W 2013 roku z powodu organizacyjnego kryzysu finansowego klub został zmuszony sprzedać gwiazdy drużyny: Álvaro Negredo i Jesús Navas, transakcje, które dały klubowi łącznie 40 milionów euro. Duet został zastąpiony przez koncern młodych zawodników, w tym Carlosa Baccę i Gameiro. W dniu 14 maja 2014 roku Sevilla pokonała Benficę w finale Ligi Europy, i zdobyła to trofeum po raz trzeci. W następnym roku kluczowy pomocnik Ivan Rakitić został sprzedany Barcelonie za około 16 milionów euro, a Carlos Bacca, który dołączył dwa lata wcześniej, przeniósł się do AC Milanu za 30 milionów euro. Mimo to klub pozyskał graczy takich jak: Grzegorz Krychowiak i Éver Banega. W dniu 27 maja 2015 roku Sevilla powtórzyła sukces z ubiegłego roku i w finale Ligi Europy pokonała Dnipro Dniepropietrowsk 3-2. Tym samym stała się jednym klubem, który czterokrotnie wygrał to trofeum.

Klub powrócił do finału Ligi Europejskiej po raz trzeci z rzędu, mierząc się z Liverpoolem w 2016 roku. Sevilla ostatecznie wygrała 1-3, jednego gola strzelił Kévin Gameiro, a pozostałe dwa trafienia dołożył kapitan klubu Coke. Tym samym drużyna z Andaluzji zapewniła sobie rundę grupową Ligi Mistrzów w kolejnym sezonie, zgodnie ze zmianą przepisów. 27 czerwca 2016 roku nowym szkoleniowcem został Jorge Sampaoli. 9 sierpnia Sevilla przegrała o Superpuchar Europy z Realem Madryt, a 17 sierpnia została pokonana w Superpucharze Hiszpanii przez Barcelonę, przegrywając 3-0 na Camp Nou i 2-0 u siebie. W fazie grupowej Ligi Mistrzów drużyna zajęła 2. miejsce za Juventusem, odpadając w 1/16 z Leicester City. Po zakończeniu sezonu Sampaoli opuścił drużynę na rzecz reprezentacji Argentyny, a nowym szkoleniowcem został Eduardo Berizzo.

Stroje

Podstawowymi koszulkami Sevilli są białe koszulki. Drugi strój ma kolor czerwony, a strój zapasowy jest granatowy. W sezonie 1986/7 sponsorem Sevilli był Expo '92. W sezonie 2012/13 na koszulkach widnieje znaczek Umbro.

Sponsorzy

Lata	Sponsorzy koszulek
1986-1990	Seville Expo '92
1990-1994	Brak
1994-1996	Marbella
1996-1998	Brak
1998-2000	SuperCable & Eurotex Pinturas
2000-2002	Andalucia
2002-2003	OID
2003-2004	Brak
2004-2005	La Gitana
2005-2006	Stevenson
2006-2009	888.com
2009-2011	12bet.com
2011-2012	Brak
2012-2013	inter wetten.es
2013-	Visit Malaysia

Lata	Główni sponsorzy
1980-1985	Adidas
1985-1986	Yama
1986-1990	Puma
1990-1992	Bukta
1992-1993	Front Runner
1993-1994	Hotshot
1994-2001	Umbro
2001-2011	Joma
2011-2012	Li Ning
2012-2013	Umbro
2013-	Warrior

Sukcesy

Trofea międzynarodowe

Trofeum dla najlepszej drużyny świata zdobyte w 2006 roku.

Zdobyte trofea w rozgrywkach międzynarodowych (Stan na 18-05-2016)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Liga Mistrzów (Puchar Europy)	zdobywca	0
	finalista	0
	ćwierćfinalista	1	1958
Liga Europy (Puchar UEFA)	zdobywca	5* (rekord)	2006, 2007, 2014, 2015, 2016
	finalista	0
Puchar Zdobywców	zdobywca	0
	finalista	0
	1/16 finału	1	1963
Superpuchar UEFA	zdobywca	1	2006
	finalista	4	2007, 2014, 2015, 2016

Trofea krajowe

Zdobyte trofea w rozgrywkach Hiszpanii (Stan na 22-05-2016)
Rozgrywki	Osiągnięcie	Razy	Sezon(y)
Mistrzostwo	I miejsce	1	1946
	II miejsce	4	1940, 1943, 1951, 1957
	III miejsce	4	1944, 1970, 2007, 2009
Puchar	zdobywca	5	1935, 1939, 1948, 2007, 2010
	finalista	3	1955, 1962, 2016
Superpuchar	zdobywca	1	2007
	finalista	2	1948, 2010
Puchar Ligi	zdobywca	0
	finalista	0
II liga	I miejsce	4	1929, 1934, 1969, 2001
	II miejsce
	III miejsce

• Copa Andalucía:
  • zdobywca (18x): 1917, 1919, 1920, 1921, 1922, 1923, 1924, 1925, 1926, 1927, 1929, 1930, 1931, 1932, 1933, 1936, 1939, 1940
  • finalista (3x): 1916, 1918, 1928

Trofea towarzyskie

• Trofeo Antonio Puerta:
  • zdobywca (6x): 2008, 2009, 2011, 2012, 2013, 2014
  • finalista (1x): 2010

• Trofeo Ramón de Carranza:
  • zdobywca (6x): 1955, 1956, 1957, 2004, 2008, 2009
  • finalista (3x): 1958, 1981, 1994

• Trofeo Costa del Sol:
  • zdobywca (2x): 1964, 2004
  • finalista (2x): 1961, 1979

• Trofeo Teresa Herrera:
  • zdobywca (4x): 1946, 1954, 1960, 2011

• Trofeo Colombino:
  • zdobywca (4x): 1975, 1985, 1996, 2005
  • finalista (3x): 1967, 1991, 1997

• Trofeo del Olivo:
  • zdobywca (2x): 2000, 2013
  • finalista (2x): 2001, 2008

• Trofeo Ciudad de Sevilla:
  • zdobywca (7x): 1972, 1973, 1976, 1978, 1982, 1984, 1994
  • finalista (4x): 1975, 1977, 1980, 1981
• Trofeo Ciudad de Estella:
  • zdobywca (2x): 1987, 1988
• Trofeo Ciudad de Vigo:
  • zdobywca (2x): 1995, 2003
  • finalista (1x): 1990
• Trofeo Ciudad de la Línea:
  • zdobywca (3x): 2001, 2002, 2003
• Russian Railways Cup:
  • zdobywca (1x): 2008
• Achille & Cesare Bortolotti Trophy:
  • zdobywca (1x): 2010
• Trofeo Fundación Xerez CD:
  • zdobywca (1x): 2011
• Antonio Camacho Memorial:
  • zdobywca (1x): 2012
• Trofeo Costa Brava:
  • zdobywca (1x): 2012
• Trofeo DirecTV:
  • zdobywca (2x): 2013-I, 2013-V
  • finalista (1x): 2013-III
• Supercopa Euroamericana:
  • finalista (1x): 2015

Zawodnicy

Obecny skład

Stan na 6 sierpnia 2017 roku

Nr Poz. Piłkarz 1 1 bramkarzBR Sergio Rico 2 2 obrońcaOB Sébastien Corchia 4 2 obrońcaOB Simon Kjær 5 2 obrońcaOB Clément Lenglet 6 3 pomocnikPO Daniel Carriço (wicekapitan) 7 3 pomocnikPO Michael Krohn-Dehli 8 3 pomocnikPO Walter Montoya 9 4 napastnikNA Wissam Ben Yedder 10 3 pomocnikPO Éver Banega 11 3 pomocnikPO Joaquín Correa 13 1 bramkarzBR David Soria

Nr Poz. Piłkarz 14 3 pomocnikPO Guido Pizarro 15 3 pomocnikPO Steven N’Zonzi 16 3 pomocnikPO Jesús Navas 17 3 pomocnikPO Pablo Sarabia 18 2 obrońcaOB Sergio Escudero 19 3 pomocnikPO Ganso 20 4 napastnikNA Luis Muriel 21 2 obrońcaOB Nicolás Pareja (kapitan) 22 3 pomocnikPO Franco Vázquez 24 4 napastnikNA Nolito 25 2 obrońcaOB Gabriel Mercado

Sztab szkoleniowy

• Trener: Eduardo Berizzo
• Asystent trenera: Eduardo Marcucci
• Asystent trenera: Roberto Bonano
• Asystent trenera: Mariano Uglessich
• Trener przygotowania fizycznego: Pablo Fernández
• Trener bramkarzy: Carlos Kisluk
• Fizjoterapeuta: José Francisco Vallejo Aparicio
• Lekarz: Adolfo Muñoz

Eduardo Berizzo, obecny trener klubu

Ośrodek treningowy

Sevilla trenuje na Ciudad Deportiva José Ramón Cisneros Palacios. Baza treningowa została zbudowana w 1974 roku i znajduje się w Utrera, miejscowości położonej nieopodal Sewilli. Mieści się tam także boisko na którym trenują juniorskie drużyny Sevilli.

Prezesi klubu

José Castro Carmona, obecny prezes klubu

• 14/10/1905 – 25/10/1908 : José Luis Gallegos Arnosa
• 25/10/1909 – 18/12/1912 : Carlos García Martínez
• 18/12/1912 – 27/06/1914 : Josep Maria Miró i Trepat
• 27/06/1914 – 23/06/1920 : Francisco Javier Alba y Alarcón
• 23/06/1920 – 15/06/1921 : Enrique Balbontín de Orta
• 15/06/1921 – 13/05/1922 : Jorge Graells Miró
• 13/05/1922 – 16/05/1923 : Carlos Piñar y Pickman
• 16/05/1923 – 14/06/1925 : Manuel Blasco Garzón
• 14/06/1925 – 16/02/1932 : Juan Domínguez Osborne
• 16/02/1932 – 05/12/1941 : Ramón Sánchez-Pizjuán Muñoz
• 05/12/1941 – 07/09/1942 : Antonio Sánchez Ramos
• 07/09/1942 – 05/05/1948 : Jerónimo Domínguez y Pérez de Vargas
• 05/05/1948 – 28/10/1956 : Ramón Sánchez-Pizjuán Muñoz
• 28/10/1956 – 19/07/1957 : Francisco Graciano Brazal
• 19/07/1957 – 19/08/1961 : Ramón de Carranza Gómez Pablo
• 19/08/1961 – 23/07/1963 : Guillermo Moreno Ortega
• 23/07/1963 – 04/05/1966 : Juan López Sánchez
• 04/05/1966 – 21/06/1966 : Antonio García Carranza
• 21/06/1966 – 22/08/1968 : Manuel Zafra Poyato
• 22/08/1968 – 11/12/1972 : José Ramón Cisneros Palacios
• 11/12/1972 – 07/02/1984 : Eugenio Montes Cabeza
• 07/02/1984 – 23/04/1984 : Rafael Carrión Moreno
• 23/04/1984 – 07/05/1984 : Juan Silverio de la Chica Viso
• 07/05/1984 – 02/06/1984 : Francisco Ramos Herrero
• 02/06/1984 – 14/10/1986 : Gabriel Rojas Fernández
• 29/06/1986 – 19/09/1990 : Luis Cuervas Vilches
• 19/09/1990 – 29/10/1990 : José María Cruz Rodríguez
• 29/10/1990 – 05/08/1995 : Luis Cuervas Vilches
• 05/08/1995 – 10/10/1995 : José María del Nido
• 10/10/1995 – 14/02/1996 : Francisco Escobar Gallego
• 14/02/1996 – 15/05/1997 : José María González de Caldas
• 15/05/1997 – 10/02/2000 : Rafael Carrión Moreno
• 10/02/2000 – 27/05/2003 : Roberto Alés García
• 27/05/2003 – 09/12/2013 : José María del Nido
• 09/12/2013 – urzęduję  : José Castro Carmona

Symbole klubowe

Hymn klubu

Hymn Sevilli

Cuentan las lenguas antiguas,
que un 14 de octubre,
nacio una ilusion,
su madre fue sevilla,
y le presto su nombre,
y para defenderlo le dio a una aficion,

ejemplo de sevillania,
familia roja y blanca,
del Sanchez Pizjuan,
un corazon que late,
gritando sevilla,
llavandolo en volandas,
por siempre a ganar,

y es por eso que hoy vengo a verte,
sevillista sere hasta la muerte,
la giralada presume orgullosa,
de ver al sevilla en el Sanchez Pizjuan,

y sevilla,sevilla,sevilla,
aqui estamos con tigo sevilla,
compartiendo la gloria en tu escudo,
orgullo del futbol de nuestra ciudad,

ooooooooooohhh oh oh oohh oh,
oooooooooh oooh oooh oooh oooh,
ooh ooh oooh,

ejemplo de sevillania,
familia roja y blanca,
del Sanchez Pizjuan,
mi corazon que late,
gritando sevilla,
llevandolo en volandas,
por siempre a ganar,

y es por eso que hoy vengo a verte{x2},
sevillista sere hasta la muerte,
la giralda presume orgullosa,
de ver al sevilla en el Sanchez Pizjuan,

y sevilla,sevilla,sevilla,aqui estamos con tigo sevilla{x2},
compartiendo la gloria en tu escudo,
orgullo del futbolde nuestra ciudad,

ooooooooooohh oh oh ooh,
ooooooh ooh ooh oh,

oh ohhh,

Herb

Na początku w herbie drużyny był podwójny kolca. Na okręgu zewnętrznym napisano nazwę klubu i datę powstania, a na wewnętrznym okręgu na białym tle litery "SFC", które były przeplatane, tak jak na obecnym herbie. Pierwszy herb zaprojektował Juan Lafita, bliski współpracownik klubu, syn sewilskiego malarza José Lafita y Blanco.

Drugi herb został zaprojektowany w 1922 roku przez Pablo Rodrígueza Blanco, sprawozdawcę firmy wodnej. Podzielił tarczę w trzech częściach i razem stworzyli sylwetkę serca. Trzy figury, które się pojawiają, to chrześcijańscy święci ukazani na herbie miasta - Isidore w Sewilli, Ferdynand III w Kastylii i Leandrze w Sewilli. Po prawej stronie pojawiają się inicjały "SFC", które znajdowały się na oficjalnej tarczy w latach 1905-1922. Tam, gdzie trzy części się spotykają, pojawia się piłka nożna. Jeśli chodzi o czerwone i białe paski, istnieją różne teorie, ale wydaje się, że najbardziej spójne jest to, że po raz pierwszy klub chciałby, aby oficjalne stroje były czerwone i białe. Inna wersja wskazuje, że dolna część inspirowana jest flagą, którą król Ferdynand III z Kastylii przeprowadził w wyniku wyzwolenia miasta Sewilli w 1248 roku.

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Sevilla FC