Shinano (1944)

Shinano

Typ	lotniskowiec
Historia
Stocznia	Yokosuka
Położenie stępki	4 maja 1940
Wodowanie	8 października 1944
Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	19 listopada 1944
Zatopiony	29 listopada 1944
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 62 000 (62 995) ton pełna: 70 755 (71 890) ton
Długość	266,0 m
Szerokość	pokład startowy: 38,90 m
Zanurzenie	normalne: 10,28 m maksymalne: 11,67 m
Napęd
150 000 KM
Prędkość	27,0 węzłów
Zasięg	7200 mil morskich przy prędkości 16 węzłów
Uzbrojenie
patrz w tekście
Wyposażenie lotnicze
do 120 samolotów.
Załoga	2400

Shinano (jap. 信濃 Shinano) – japoński lotniskowiec z okresu II wojny światowej

Historia

W dniu 4 maja 1940 r. w stoczni w Yokosuka położono stępkę pod trzeci z kolei pancernik typu Yamato, który nazwano „Shinano”. Okręty typu Yamato były największymi pancernikami, jakie kiedykolwiek zbudowano.

W związku z trudnościami z zaopatrzeniem i brakiem surowców w dniu 12 grudnia 1940 r. konstrukcję „Shinano” wstrzymano.

W 1942 r. podjęto decyzję, aby kontynuować budowę tego okrętu, lecz już jako lotniskowca. Zachowano jego podstawowe parametry – wyporność oraz wymiary, gdyż kadłub był prawie ukończony. Miejsce potężnej artylerii głównej i części opancerzenia zajęły zbiorniki paliwa o dużej pojemności oraz magazyny części zapasowych, gdyż okręt przeznaczony został jako centrum zaopatrzenia dla mniejszych lotniskowców. Duży, jednokondygnacyjny hangar o długości 168 m mógł pomieścić do 120 samolotów, jednak zakładano, że tylko od 40 do 50 będzie prowadzić działania bojowe z okrętu, reszta miała służyć do uzupełniania strat bojowych towarzyszących lotniskowców. Jednostka bojowa ulokowana była w dziobowej części okrętu, natomiast samoloty w transporcie miały swoje miejsce na rufie.

„Shinano” stał się największym lotniskowcem i jednocześnie, razem z „Yamato” i „Musashi”, największym okrętem II wojny światowej. Podobną wyporność osiągnął dopiero 11 lat później amerykański lotniskowiec „Forrestal”. Wodowanie „Shinano” nastąpiło w dniu 8 października 1944 r.

W dniu 19 listopada 1944 r. okręt został włączony w skład floty japońskiej. Wypłynął w swój pierwszy rejs, z Yokosuki do stoczni Kure, gdzie miało nastąpić jego ostateczne wyposażenie (m.in. zamontowanie drzwi grodzi wodoszczelnych) i przeszkolenie załogi. Na pokładzie wciąż było wielu robotników stoczniowych. W dniu 29 listopada 1944 r. na południe od wyspy Honsiu lotniskowiec „Shinano”, płynący w osłonie niszczycieli, został zauważony przez amerykański okręt podwodny USS „Archerfish” (SS-311). Wystrzelił on w kierunku lotniskowca 6 torped, z których cztery trafiły w prawą burtę: trzy w śródokręcie, czwarta w część rufową. Spowodowało to narastający przechył okrętu, którego nie udało się już opanować. Pomimo prób holowania przez eskortujące niszczyciele, „Shinano” przewrócił się i zatonął. Chociaż lotniskowiec utrzymywał się na wodzie jeszcze przez kilka godzin po trafieniach, w wyniku paniki wśród niedoświadczonych marynarzy i robotników, a także z powodu niesprawności systemów ratowniczych okrętu śmierć poniosła większość załogi.

Dane techniczno-taktyczne oraz wyposażenie

• Wymiary:
  • wysokość: 24,81 m
• Opancerzenie:
  • burty: 158 – 398 mm
  • pokład: 76 – 227 mm
• Uzbrojenie:
  • obronne:
    • 16 dział przeciwlotniczych 127 mm Typ 89 L/40
    • 145 działek przeciwlotniczych 25 mm L/60 Typ 96 L/60
    • 22 przeciwlotnicze karabiny maszynowe kal. 13 mm
    • 12 wyrzutni niekierowanych przeciwlotniczych pocisków rakietowych kal. 120 mm
  • lotnicze:
    • 20 samolotów myśliwskich Mitsubishi A6M (w tym 2 rezerwy)
    • 20 samolotów torpedowych Aichi B7A Ryusei (w tym 2 rezerwy)
    • 7 samolotów rozpoznawcze Nakajima C6N Saiun (w tym 1 rezerwy)
    • Okręt mógł przenosić do 120 samolotów, z czego większość miała służyć do uzupełniania strat bojowych towarzyszących lotniskowców
• Załoga: 2400

Bibliografia

• Krzysztof Zalewski: Lotniskowce II wojny światowej cz. I. Warszawa: Lampart, 1994, s. 160-165. ISBN 978-83-9012-735-4.
• Grzegorz Barciszewski: Okręty lotnicze Japonii. Warszawa: Wydawnictwo Militaria, 2000, s. 86-87. ISBN 83-7219-092-5.
• Bogusław Wołoszański: Encyklopedia II wojny światowej. T. II. Warszawa: Amber, 1997, s. 194. ISBN 83-7169-309-5.