Siarczan glinu

Siarczan glinu
Kryształy Al2(SO4)3·16H2O
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. trissiarczan diglinu addyt. tetraoksydosiarczan(2−) glinu Inne nazwy i oznaczenia półsyst. siarczan glinu Stocka siarczan(VI) glinu farm. Aluminii sulfas inne dawn. siarczan glinowy
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Al2(SO4)3
Masa molowa	342,15 g/mol
Wygląd	białe lub prawie białe, krystaliczne kawałki
SMILES [O-]S(=O)(=O)[O-].[O-]S(=O)(=O)[O-].[O-]S(=O)(=O)[O-].[Al+3].[Al+3]
Identyfikacja
Numer CAS	10043-01-3
PubChem	24850
Właściwości Gęstość 2,71 g/cm³; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie łatwo w innych rozpuszczalnikach etanol: nierozpuszczalny Temperatura topnienia 770 °C (rozkład)
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie podanego źródła Niebezpieczeństwo Zwroty H H315, H318, H335, H412 Zwroty P P261, P273, P280, P305+P351+P338 Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła Drażniący (Xi) Zwroty R R37/38, R41, R52 Zwroty S S26, S39 NFPA 704 Na podstawie podanego źródła 0 2 0   Numer RTECS BD1700000 Dawka śmiertelna LD50 6207 mg/kg (mysz, doustnie)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Farmakokinetyka Działanie ściągające

Siarczan glinu (łac. Aluminii sulfas), Al₂(SO₄)₃ – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu siarkowego i glinu na +III stopniu utlenienia. Tworzy szereg hydratów, z których najczęściej spotykane to heksadekahydrat Al₂(SO₄)₃·16H₂O i oktadekahydrat Al₂(SO₄)₃·18H₂O. Heptadekahydrat Al₂(SO₄)₃·17H₂O występuje naturalnie jako minerał alunogen. Hydraty zawierają sześć cząsteczek wody silnie związanych jako ligandy atomu glinu, pozostałe cząsteczki wody wchodzą w skład sieci krystalicznej, dlatego ich budowę lepiej oddają wzory [Al(H₂O)₆]₂(SO₄)₃·xH₂O.

Otrzymywanie

Siarczan glinu otrzymuje się w wyniku działania kwasu siarkowego na wodorotlenek glinu, boksyty i inne związki glinu, np.:

2Al(OH)₃ + 3H₂SO₄ + 12H₂O ⇌ Al₂(SO₄)₃·18H₂O

W roztworach wodnych ulega częściowej hydrolizie do Al(OH)₃ i H₂SO₄.

Zastosowanie

Stosowany jako zaprawa farbiarska, w przemyśle papierniczym, garbarstwie oraz jako półprodukt do otrzymywania innych związków glinu. Jest pomocniczym dodatkiem do żywności dozwolonym do stosowania w Unii Europejskiej pod kodem E520.

Znalazł również zastosowanie w lecznictwie. Używany m.in. w ginekologii w postaci wodnych roztworów 1–4% do irygacji pochwy.

Bibliografia

• Tadeusz Lesław Chruściel, Kornel Gibiński: Leksykon Leków. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1991.

Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć medycznych i pokrewnych w Wikipedii.