Siarka rodzima

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siarka rodzima
Ilustracja
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

S

Twardość w skali Mohsa

1,5 – 2

Przełam

nierówny, muszlowy

Łupliwość

nie wykazuje

Układ krystalograficzny

rombowy

Gęstość minerału

2,0 – 2,1 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

żółta w odcieniach, z domieszkami – zielonawa, czerwonawa, czarna

Rysa

biała, żółtawa

Połysk

na ściankach kryształów występuje połysk diamentowy, a na przełamie – tłusty

Siarka rodzimaminerał z gromady pierwiastków rodzimych zawierający głównie siarkę elementarną. Należy do minerałów rzadkich. Nazwa łacińska (sulphur) pochodzi od sanskr. sulvere i dawn. łacińskiego słowa sulphurium[1].

Siarka rodzima z gipsem krystalicznym

Właściwości[edytuj | edytuj kod]

Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju bipiramidalnym, grubotabliczkowe. Występuje w skupieniach zbitych, ziemistych, ziarnistych, naciekowych, nerkowych. Tworzy też naskorupienia, impregnacje i zbliźniaczenia. Najładniejsze kryształy spotykane są w druzach powstałych w kawernach i szczelinach. Jest krucha, przezroczysta. Występuje w trzech odmianach poliformicznych m.in. siarka rodzima (sulfuryt), rosickyit. W temperaturze powyżej 95,3 °C przechodzi w siarkę jednoskośną, a powyżej 119,3 °C topi się. Łatwo elektryzuje się, jest złym przewodnikiem ciepła, łatwopalna. Dobrze rozpuszcza się w dwusiarczku węgla. Pod względem chemicznym jest dość czysta, choć bywa zanieczyszczona związkami organicznymi oraz mechanicznymi domieszkami kalcytu i gipsu. Niekiedy zawiera domieszkę selenu (siarka selenowa).

Siarka z Machowa

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Powstaje wskutek utleniania siarkowodoru lub redukcji siarczanów (głównie gipsu). Niewielkie ilości siarki powstają w wyniku ekshalacji wulkanicznych.

Miejsca występowania: WłochySycylia, USALuizjana, Teksas, Meksyk, Chile, Rosja. W Polsce w okolicy Tarnobrzega (Piaseczno, Machów, Grzybów) i Lubaczowa (Basznia Górna, Horyniec-Zdrój).

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Używana w przemyśle:

  • farmaceutycznym,
  • chemicznym (do produkcji kwasu siarkowego),
  • drzewnym i papierniczym,
  • gumowym,
  • środków grzybobójczych,
  • nawozów sztucznych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sulfur. Historical information [online], WebElements Periodic Table [dostęp 2024-01-27] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. Bolewski, Mineralogia szczegółowa, Warszawa: Wyd. Geologiczne, 1965.
  • W. Schumann, Minerały świata, Alma-Press, 2003.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]