Siarkosole

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Siarkosole, rudy płowe – związki chemiczne, w tym i grupa minerałów kruszcowych o ogólnym wzorze:

(Me1,Me2)12(N1,N2)4S13

Me1, Me2 – metal pierwszy i drugi
N1, N2 – niemetal pierwszy i drugi

Najczęściej metalami są miedź i żelazo, natomiast niemetalami arsen i antymon. Jednym z ważniejszych ogniw jest szereg tennantyt-tetraedryt.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Gęstość waha się w granicach od 4,6 do 5,2 g/cm³. Większość minerałów tej grupy wykazuje niewyraźną łupliwość. Kryształy występują często w formie regularnych czworościanów. Często występują z cienką powłoką lub nalotem chalkopirytu, rzadziej ze sfalerytem. W tej grupie minerałów można zaobserwować bardzo częste zbliźniaczenia, szczególnie częste są zbliźniaczenia przerosłe. Minerały te występują w skupieniach ziarnistych oraz jako wypryśnięcia i zbite masy.

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Częste dla nisko- i średniotemperaturowych żył hydrotermalnych z mineralizacją kruszcową. Równie często występują w strefie hipergenicznej jako minerały wtórne np. proustyt. Mogą również występować w utworach pegmatytowych, metasomatycznych i osadowych.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Siarkosole są ważnym źródłem miedzi, srebra, rtęci i antymonu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Olaf i Ulrike Medenbach, Atlas minerałów, wydawnictwo RM, s. 34