Siedmiozgłoskowiec
Siedmiozgłoskowiec – forma wierszowa złożona z siedmiu sylab.
Szereg siedmiosylabowy, najczęściej dwu- albo trzyakcentowy, pojawia się na ogół jako samodzielny wers w wierszach izosylabicznych, przeplatanych i różnowersowych lub też jako komponent w dłuższych wersach sylabicznych[1].
- Wolno i sennie chodzą
- po jasnym tle błękitu
- złocisto-białe chmurki
- z połyskiem aksamitu.
- Niekiedy się zesrebrzy
- pod słońca blask z ukosa
- jaskółka śmigła, czarna,
- sunąca przez niebiosa.
- Kazimierz Przerwa-Tetmajer, W lesie
Siedmiozgłoskowy jest pierwszy człon polskiego trzynastozgłoskowca[2]. Segment siedmiosylabowy może się sylabotonizować w kierunku anapestycznym lub jambicznym[3]. Siedmiozgłoskowy odcinek anapestyczny występuje w strofie mickiewiczowskiej[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Stanisław Sierotwiński, Słownik terminów literackich, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław-Warszawa-Kraków 1970, s. 288.
- ↑ Aleksandra Okopień-Sławińska, Trzynastozgłoskowiec, [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław 2002, s. 545.
- ↑ Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego, Kraków 2003, s. 65.
- ↑ Teresa Kostkiewiczowa, Mickiewiczowska strofa [w:] Michał Głowiński, Teresa Kostkiewiczowa, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński, Słownik terminów literackich, Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, Wrocław 2002, s. 283.