Siekańce
Siekańce – drobne kawałki ołowiu lub żelaza, którymi nabijano garłacze lub działa np. szrotownice.
Służyły do rażenia z małej odległości siły żywej nieprzyjaciela. Używany przez wojsko jako pocisk w czasach poprzedzających produkcję śrutu.
Środek płatniczy[edytuj | edytuj kod]
Fragmenty monet, ozdób lub bryłek srebra, używanych we wczesnym średniowieczu jako środek płatniczy[1].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 201. ISBN 83-86028-01-7.
- Słownik współczesnego języka polskiego tom 2. Warszawa: Reader‘s Digest Przegląd Sp. z o.o., 1998, s. 309. ISBN 83-909366-3-1.
