Siemowit (książę bytomski i gliwicki)
 Herb Piastów Górnego Śląska | |
| książę bytomski | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| książę gliwicki | |
| Okres | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1292 |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Helena |
Siemowit (Ziemowit) (ur. ok. 1292, zm. pomiędzy 1342 a 1355 rokiem) – książę bytomski w latach 1312–1316 i gliwicki w latach ok. 1340–1342/1355.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Siemowit był trzecim pod względem starszeństwa synem Kazimierza bytomskiego[1]. Nie wiadomo dlaczego ojciec w swoim testamencie właśnie Siemowita uczynił spadkobiercą najbardziej bogatej części swojego władztwa – Bytomia z okręgiem (od 1311 roku był formalnym korregentem ojca). Pomimo tego rola Siemowita nie była zbyt wielka i to nawet wobec nawiązania kontaktów z dworem Władysława Łokietka na Wawelu. Przy otrzymanym spadku Siemowit utrzymał się tylko do 1316 roku[2], kiedy w nieznanych bliżej okolicznościach księciem bytomskim został starszy brat Władysław. Następną pewną informację o Siemowicie mamy dopiero z 19 lutego 1327, kiedy razem z braćmi Władysławem i Jerzym złożył w Opawie hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. Można stąd wnioskować, że bez względu na powody utraty w 1316 roku księstwa, pod koniec lat dwudziestych nastąpiło pełne pojednanie między braćmi. Po raz kolejny o Siemowicie dowiadujemy się z dokumentu biskupa wrocławskiego Przecława z Pogorzeli z 1340 roku, gdzie występuje on z tytułem księcia gliwickiego[3]. Jest to zresztą ostatnia wiadomość o Siemowicie, jako osobie żyjącej. Zmarł między 1342 a 1355 rokiem, zapewne bliżej pierwszej z tych dat[4]. Nie pozostawił potomstwa i nie wiadomo gdzie został pochowany. Gliwice zaś na powrót zostały połączone z księstwem bytomskim.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tracz 2020 ↓, s. 37.
- ↑ Galas i Galas 2001 ↓, s. 370.
- ↑ Tracz 2020 ↓, s. 38.
- ↑ Tracz 2018 ↓, s. 38.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bogusław Tracz: Gliwice. Biografia miasta. Gliwice: Muzeum w Gliwicach, 2020. ISBN 978-83-958939-1-9.
- Alicja Galas, Artur Galas: Dzieje Śląska w datach. Wrocław: Wydawnictwo „Rzeka”, 2001. ISBN 83-911532-7-4.