54°20′46″N 17°53′30″E/54,346111 17,891667Sierakowice (województwo pomorskie)
|
|||
|
|||
 Centralna część Sierakowic |
|||
| Państwo |  Polska |
||
| Województwo | pomorskie | ||
| Powiat | kartuski | ||
| Gmina | Sierakowice | ||
| Liczba ludności (2013) | 6 885 | ||
| Strefa numeracyjna | (+48) 58 | ||
| Kod pocztowy | 83-340 | ||
| Tablice rejestracyjne | GKA | ||
| SIMC | 0171279 | ||
|
Położenie na mapie gminy Sierakowice
 Sierakowice
|
|||
|
Położenie na mapie powiatu kartuskiego
Sierakowice
|
|||
|
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Sierakowice
|
|||
|
Położenie na mapie Polski
Sierakowice
|
|||
| 54°20′46″N 17°53′30″E/54,346111 17,891667 |
|||
| Strona internetowa miejscowości | |||
Sierakowice (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Serakòjce) – duża wieś w północnej Polsce, w województwie pomorskim, w powiecie kartuskim, w gminie Sierakowice, położona na Pojezierzu Kaszubskim, na zachodnim obrzeżu Kaszubskiego Parku Krajobrazowego, na Kaszubach.
Według danych z 2013 wieś liczyła 6 885 mieszkańców[1]. Powierzchnia wsi wynosi 783,86 ha.
Spis treści
Położenie[edytuj]
Wieś znajduje się przy trasie dawnej linii kolejowej z Kartuz do Lęborka (obecnie zawieszonej) i skrzyżowaniu drogi wojewódzkiej nr 211 z drogą wojewódzką nr 214.
Wieś królewska w starostwie mirachowskim w województwie pomorskim w II połowie XVI wieku[2]. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gdańskim, obecnie jest siedzibą gminy Sierakowice.
W Sierakowicach mają swój punkt końcowy (lub początkowy) trasy trzech szlaków turystycznych: Szlak Kaszubski, Szlak Wzgórz Szymbarskich i Szlak Kamiennych Kręgów.
Historia[edytuj]
.jpg)
Alternatywne historycznie nazwy miejscowości: Sirakowicz i Syracowicz (ok. 1400), Sirakowitcz 1437, Sirokouicze i Sirokowicze 1565, Szirakowicz 1570, Sirakowicze i Szirakowicze 1583, niem. Sierakowitz 1773, Sierakowitz 1789[3], Sierakowice (1920). Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła oficjalną nazwę niemiecką Sierakowitz. Podczas okupacji niemieckiej nazwa Sierakowitz w 1942 została przez nazistowskich propagandystów niemieckich (w ramach szerokiej akcji odkaszubiania i odpolszczania nazw niemieckiego lebensraumu) zweryfikowana jako zbyt kaszubska i przemianowana na nowo wymyśloną i bardziej niemiecką – Rockwitz, którą w 1943 roku po raz kolejny zmieniono na Sierke[4].
W 1924 do Sierakowic przyjechał ówczesny prezydent Stanisław Wojciechowski by odznaczyć tamtejszego proboszcza Bernarda Łosińskiego orderem Polonia Restituta, za jego zasługi dla ludności i ziemi kaszubskiej.
Tereny Sierakowic należały
- do 1308 – do kasztelanii w Chmielnie (Księstwo Pomorskie)
- od 1308 – do wójtostwa w Mirachowie (państwo krzyżackie)
- 1466–1772 – do starostwa mirachowskiego (Rzeczpospolita szlachecka)
- od 1772 – terytorium zaboru pruskiego
- od 1793 – do Rejencji Zachodniopruskiej w Kwidzynie (Prusy Zachodnie)
- od 1815 – do Rejencji w Gdańsku (Prusy Zachodnie)
- 1818–1920 – do powiatu kartuskiego (Prusy Zachodnie)
- 1863 – biskup Marwicz ofiarował wsi przytułek dla ubogich
- 1920–1939 – do powiatu kartuskiego (II Rzeczpospolita)
- 1939–1945 – do powiatu kartuskiego (okres okupacji niemieckiej)
- 1945–1975 – do gminy Sierakowice, powiatu kartuskiego, województwa gdańskiego (PRL)
- 1975–1998 – do gminy Sierakowice, województwa gdańskiego (Polska Rzeczpospolita Ludowa, Rzeczpospolita Polska)
- od 1999 – do gminy Sierakowice, powiatu kartuskiego, województwa pomorskiego (Rzeczpospolita Polska)
Zabytki[edytuj]
Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisane są:
- kościół parafialny pw. św. Marcina, 1820-22, 1904, nr rej.: A-1224 z 14.11.2001
- cmentarz kościelny, pocz. XIX w., nr rej.: j.w.
Szkoły[edytuj]
Sierakowiccy uczniowie mogą uczęszczać do Szkoły Podstawowej w Sierakowicach (działa przy niej także Publiczne Przedszkole), Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego oraz Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych w Sierakowicach. Działają ponadto dwie placówki Liceum dla Dorosłych, kształcące w systemie zaocznym.
Przy ZSP w Sierakowicach mieści się Centrum Kształcenia na Odległość na Wsiach.
Kultura[edytuj]
Imprezy cykliczne odbywające się w Sierakowicach:
- Przegląd Zespołów Kolędniczych Województwa Pomorskiego – styczeń
- Powiatowy Przegląd Teatrów Szkolnych – marzec
- Kaszubskie Spotkania Rodzin Muzykujących i Śpiewających – kwiecień
- Kaszubski Festiwal Pieśni Religijnej i Patriotycznej – 3 maja
- Kaszubska Sobótka – 23 czerwca
- Europejskie Spotkania z Muzyką – Festiwal Kultury Łowieckiej – ostatni weekend lipca
- Kaszubska Noc pod Gwiazdami – sierpień
- Gminne Dożynki – sierpień
- Mikołajkowe niespodzianki – 6 grudnia
- gminny Przegląd Zespołów Kolędniczych – eliminacje – grudzień
Oprócz organizacji imprez Gmina prowadzi Stałą Ekspozycję Muzealną. Do 2006 mieściła się ona w budynku z XIX w., w którym swoją siedzibę miał Gminny Ośrodek Kultury. Zawierała ponad 500 eksponatów. W ekspozycji organizowane były lekcje muzealne dla szkół i okolicznościowych wystaw. Obecnie, po rozbiórce i wybudowaniu nowoczesnego Ośrodka Kultury, działania te kontynuowane są w nowym budynku.
Zespoły taneczne i wokalne działające w gminie[edytuj]
- Kaszubski Zespół Pieśni i Tańca "Sierakowice"
- Dziecięcy Kaszubski Zespół Pieśni i Tańca "Tuchlińskie Skrzaty"
- Zespół Taneczny "Koraliki"
- Formacja Tańca Nowoczesnego "Black Dance"
- Chór Kameralny Discantus
- Młodzieżowa Orkiestra Dęta
W Gminnym Ośrodku Kultury znajduje się punkt informacji turystycznej. Na kamiennym głazie w centrum zobaczyć można Kaszubskie nuty.
Wspólnoty religijne[edytuj]
W Parku Ośmiu Błogosławieństw w centrum wsi, obok kościoła św. Marcina znajduje się Ołtarz Papieski projektu Jarosława Wójcika, przy którym papież Jan Paweł II 6 czerwca 1999 odprawił mszę w Pelplinie. Obecnie trwają prace przy rozbudowie kościoła św. Marcina. Zabytkowa część starego kościoła została przeniesiona do ogrodu parafialnego i tam odbudowana. Ponieważ przebudowa z początku XX w. spowodowała rozbiórkę ściany frontowej razem z wieżą tej XVIII-wiecznej świątyni, na nowym miejscu dokonano ich rekonstrukcji.
Drugi kościół rzymskokatolicki to neogotycki poewangelicki kościół pw. św. Jana Chrzciciela z lat osiemdziesiątych XIX w., który również jest obecnie (marzec 2014 r.) rozbudowywany.
Literatura[edytuj]
- Majkowski A., 1997. Życie i przygody Remusa. Oficyna Czec, Gdańsk.
Zobacz też[edytuj]
Przypisy
- ↑ Strategia Rozwoju Gminy Sierakowice 2014-2024 (strona 21). Urząd Gminy Sierakowice. [dostęp 2015-07-24].
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 94.
- ↑ Karte des Deutschen Reiches 1:100 000, Großblatt 12, Institut für Angewandte Geodäsie (porównaj: http://pom-wpru.kerntopf.com/karten/map-1750-5420.htm#08 Kirchspiele Sierakowitz und Mirchau)
- ↑ Familienforschung in Westpreußen (niem.). [dostęp 2015-08-15].
- ↑ Narodowy Instytut Dziedzictwa: Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie. 31 marca 2017; 3 miesiące temu. [dostęp 2017-02-05]. s. 44.
Linki zewnętrzne[edytuj]
- O pochodzeniu nazwy Sierakowice
- Sierakowice ok. 100 lat temu
- Sierakowice w latach 1918-1939
- Gmina Sierakowice w czasie II wojny światowej
|
||||||||||||||
