Przejdź do zawartości

Siergiej Naryszkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siergiej Naryszkin
Сергей Нарышкин
Ilustracja
Siergiej Naryszkin (2022)
Pełne imię i nazwisko

Siergiej Jewgienjewicz Naryszkin

Data i miejsce urodzenia

27 października 1954
Leningrad

Dyrektor Służby Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej
Okres

od 5 października 2016

Poprzednik

Michaił Fradkow

Przewodniczący Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej
Okres

od 21 grudnia 2011
do 5 października 2016

Przynależność polityczna

Jedna Rosja

Poprzednik

Boris Gryzłow

Następca

Wiaczesław Wołodin

Odznaczenia
Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Aleksandra Newskiego (Federacja Rosyjska) Order Honoru Order Przyjaźni Medal Orderu „Za zasługi dla Ojczyzny” II klasy Orderu Honoru (Armenia) Order Przyjaźni Narodów (Białoruś) Order Honoru (Białoruś) Order „Przyjaźń” (Kazachstan) Order Bitaraplyk Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order „Przyjaźń” (Azerbejdżan)
Order Świętego Sergiusza Radoneżskiego II klasy
Mapa państw, w których Naryszkin został objęty sankcjami.

Siergiej Jewgienjewicz Naryszkin (ros. Сергей Евгеньевич Нарышкин; ur. 27 października 1954 w Leningradzie) – rosyjski działacz państwowy i polityk, szef Aparatu Rządu Federacji Rosyjskiej (2004–2008), wiceprzewodniczący Rządu Federacji Rosyjskiej (2007–2008), szef Administracji Prezydenta Federacji Rosyjskiej (2008–2011), przewodniczący Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej (2011–2016).

22 września 2016 został przez prezydenta Rosji mianowany dyrektorem Służby Wywiadu Zagranicznego[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1978 ukończył studia w Leningradzkim Instytucie Mechanicznym ze specjalnością inżynier-radiomechanik. W późniejszych latach ukończył również studia ekonomiczne w Petersburskim Międzynarodowym Instytucie Menedżmentu.

Od 1982 pracował jako asystent prorektora Leningradzkiego Instytutu Politechnicznego. Pracował w zespole radcy ekonomicznego Ambasady ZSRR w Belgii jako specjalista Państwowego Komitetu ds. Nauki i Techniki. W 1992 został szefem jednego z wydziałów Komitetu Ekonomiki i Finansów administracji Petersburga. W latach 1995–1997 kierował wydziałem inwestycji zagranicznych Promstrojbanku. Od 1997 był pracownikiem administracji obwodu leningradzkiego, najpierw jako naczelnik Departamentu Inwestycji, a od 1998 do 2004 jako szef Komitetu ds. Kontaktów Międzynarodowych i Gospodarczych.

W 2004 został zastępcą szefa Zarządu Ekonomicznego przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej, a wkrótce potem zastępcą szefa Aparatu Rządu Federacji Rosyjskiej.

13 września 2004 objął stanowisko szefa Aparatu Rządu Federacji Rosyjskiej (w randze ministra). 15 lutego 2007 został podniesiony do rangi zastępcy przewodniczącego Rządu, zachowując dotychczasową funkcję.

Po zaprzysiężeniu prezydenta Dmitrija Miedwiediewa 12 maja 2008 otrzymał nominację na stanowisko szefa Administracji Prezydenta. Z pełnienia tej funkcji został zwolniony 20 grudnia 2011, w związku z objęciem mandatu deputowanego Dumy Państwowej[2].

W wyborach do Dumy Państwowej VI kadencji, które odbyły się 4 grudnia 2011 uzyskał mandat deputowanego jako kandydat Jednej Rosji[3]. 17 grudnia 2011 Rada Generalna Jednej Rosji podjęła decyzję o wystawieniu jego kandydatury na stanowisko przewodniczącego Dumy Państwowej[4]. 21 grudnia 2011, podczas inauguracyjnego posiedzenia Dumy VI kadencji został wybrany na stanowisko przewodniczącego. Jego kandydaturę poparło 238 deputowanych, 88 było przeciw[5].

22 września 2016 prezydent Władimir Putin wyznaczył go na stanowisko dyrektora Służby Wywiadu Zagranicznego Federacji Rosyjskiej od 5 października 2016[6].

Siergiej Naryszkin objął funkcję przewodniczącego rady nadzorczej rosyjskich rozgrywek hokeja na lodzie Kontinientalnaja Chokkiejnaja Liga (KHL)[7].

W 2014 został objęty sankcjami krajów zachodnich w związku z konfliktem na wschodniej Ukrainie[8].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ДИРЕКТОР СЛУЖБЫ ВНЕШНЕЙ РАЗВЕДКИ РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ.
  2. Указ Президента России «О Нарышкине С. Е.». 20 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-26]. (ros.).
  3. Нарышкин и Жуков взяли мандаты депутатов Госдумы. 15 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-17]. (ros.).
  4. «Единая Россия» предлагает на пост спикера Госдумы – Нарышкина, на пост главы фракции – Воробьева – Генсовет «ЕР». 17 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-17]. (ros.).
  5. Naryshkin named Russia’s parliamentary speaker. en.ria.ru, 21 grudnia 2011. [dostęp 2011-12-26]. (ang.).
  6. Директор Службы... 2016 ↓.
  7. Top Management. en.khl.ru. [dostęp 2014-09-02]. (ang.).
  8. How To Avoid Sanctions Like Sergei Naryshkin. interpretermag.com, 16 kwietnia 2014. [dostęp 2014-09-02]. (ang.).
  9. Профессиональная деятельность. historyrussia.org. [dostęp 2019-07-02].
  10. Указ Президента Российской Федерации от 4 июня 2008 года № 900 «О награждении орденом „За заслуги перед Отечеством” IV степени Нарышкина С. Е.». kremlin.ru. [dostęp 2019-07-02].
  11. Указ Президента Российской Федерации от 27 октября 2014 года № 677 «О награждении орденом Александра Невского Нарышкина С. Е.». pravo.gov.ru. [dostęp 2019-07-02].
  12. Указ Президента Российской Федерации от 27.10.2004 г. № 1360 «О награждении орденом Почета Нарышкина С.Е.». kremlin.ru. [dostęp 2019-07-02].
  13. Директор Службы внешней разведки Российской Федерации. svr.gov.ru. [dostęp 2019-07-02].
  14. Указ Президента Российской Федерации от 11.03.2003 г. № 288 «О награждении государственными наградами Российской Федерации». kremlin.ru. [dostęp 2019-07-02].
  15. Указ Президента РА «О награждении С. Е. Нарышкина орденом Почёта». president.am. [dostęp 2019-07-02].
  16. Медведев и Лукашенко вручили государственные награды. vz.ru. [dostęp 2019-07-02].
  17. Глава внешней разведки Нарышкин награжден орденом Достык. altyn-orda.kz. [dostęp 2019-07-02].
  18. Распоряжение Президента Азербайджанской Республикиo награждении орденом «Достлуг» С.Е.Нарышкина. president.az. [dostęp 2019-07-02].
  19. Сергей Нарышкин награжден орденом «Битараплык». turkmenistan.gov.tm. [dostęp 2019-07-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-04)].
  20. В день памяти святителя Николая Чудотворца Предстоятель Русской Церкви совершил великое освящение храма Благовещения Пресвятой Богородицы в Сокольниках г. Москвы. patriarchia.ru. [dostęp 2019-07-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]