Sieweczka krzykliwa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Charadrius vociferus[1] | |
Linnaeus, 1758 | |
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Podrząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
sieweczka krzykliwa |
Podgatunki | |
| |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
![]() | |
Zasięg występowania | |
![]() w sezonie lęgowym występuje przez cały rok zimowiska |
Sieweczka krzykliwa[3] (Charadrius vociferus) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny sieweczkowatych (Charadriidae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.
- C. v. vociferus Linnaeus, 1758 – Kanada, USA (w tym południowo-wschodnia Alaska), Meksyk. Zimuje na południe od zasięgu letniego aż po północno-zachodnią Amerykę Północną.
- C. v. ternominatus Bangs & Kennard, 1920 – Bahamy, Wielkie Antyle, Wyspy Dziewicze
- C. v. peruvianus (Chapman, 1920) – zachodni Ekwador, Peru, skrajnie północno-zachodnie Chile
- Wygląd
- Długość ciała 20–28 cm, rozpiętość skrzydeł 59–63 cm; masa ciała 72–121 g[4].
- Jedyna północnoamerykańska sieweczka z 2 czarnymi przepaskami na piersi. Czoło białe z czarnymi obrzeżeniami. Ciemię, grzbiet oraz skrzydła są brązowe. Brwi białe, czarne paski na policzkach. Obroża i spód ciała białe, pokrywy nadogonowe rdzawe. Ogon rdzawy, z czarnymi i białymi obrzeżeniami. Obie płci jednakowe.
- Zasięg, środowisko
- Występuje w Ameryce Północnej oraz północno-zachodniej i zachodniej części Ameryki Południowej. Podgatunek vociferus jest wędrowny, ternominatus i peruvianus są osiadłe[4]. W 2010 roku stwierdzono lęg osobników tego gatunku na wyspie Santa Maria (Azory)[6]. Zamieszkuje łąki, pastwiska oraz suche płaskowyże. Poza tym także piaszczyste łachy, równie pływowe, jest też spotykana w okolicach miast w miejscach takich jak trawniki, boiska, pola golfowe czy lotniska[7].
- Lęgi
- Gniazdo stanowi niewielki wydrapany dołek w ziemi. Para często wykonuje ich kilka, ale ostatecznie wybiera jeden. Po tym jak rozpocznie się proces składania jaj, ptak często dokłada do gniazda kamienie, kawałki muszli, patyki itp. W zniesieniu 4–6 jaj. Inkubacja trwa 22–28 dni[7], a zajmują się nią oboje rodzice[8]. W przypadku utraty lęgu para może wyprowadzić od jednego do trzech lęgów zastępczych. Młode są w pełni opierzone po około miesiącu od wyklucia[8].
- Pożywienie
- Żywi się głównie bezkręgowcami, takimi jak dżdżownice, ślimaki, raki, koniki polne, chrząszcze czy larwy owadów wodnych. Podąża za traktorami orzącymi pola w poszukiwaniu robaków bądź pędraków; zjada też pozostawione na polach nasiona[7].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje sieweczkę krzykliwą za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Liczebność populacji, według BirdLife International, to około miliona osobników[2]; według innych szacunków z 2012 roku, populacja samego podgatunku nominatywnego liczy około 2 milionów osobników[9]. Globalny trend liczebności uznawany jest za spadkowy, choć u niektórych populacji nie jest on znany, a część populacji jest stabilna[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Charadrius vociferus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
- ↑ a b c Charadrius vociferus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Rodzina: Charadriidae Leach, 1820 - sieweczkowate - Plovers & lapwings (Wersja: 2020-01-11). W: Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-04-29].
- ↑ a b c Wiersma, P., Kirwan, G.M. & Boesman, P.: Killdeer (Charadrius vociferus). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-14)].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2) (ang.). [dostęp 2021-11-26].
- ↑ Killdeer found nesting in Azores (ang.). Birdwatch, 2010-06-13. [dostęp 2011-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-20)].
- ↑ a b c Killdeer Life History (ang.). W: All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-11-26].
- ↑ a b N. Bouglouan: Killdeer (ang.). W: oiseaux-birds.com [on-line]. [dostęp 2021-11-26].
- ↑ Andres, B.A., Smith, P.A., Morrison, R.I.G., Gratto-Trevor, C.L., Brown, S.C. & Friis, C.A.. Population estimates of North American shorebirds, 2012. „Wader Study Group Bull.”. 119 (3), s. 178–194, 2012 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy (ang.). W: eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.
- Killdeer (ang.). W: All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology.