Sikorsky MH-53 Pave Low

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sikorsky HH-53 "Super Jolly Green Giant"/MH-53 Pave Low
(dane dla wersji MH-53M Pave Low IV[1])
Ilustracja
MH-53 Pave Low
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Sikorsky Aircraft Corporation

Typ

śmigłowiec wielozadaniowy

Załoga

6

Historia
Data oblotu

15 marca 1967

Wycofanie ze służby

2008

Liczba egz.

72 (HH-53)
41 (MH-53)[a]

Dane techniczne
Napęd

silnik turbowałowy General Electric T64-GE-100

Moc

4392 KM (3230 kW) każdy

Wymiary
Średnica wirnika

21,9 m

Długość

28,0 m

Wysokość

7,6 m

Masa
Własna

14 515 kg

Startowa

21 000 kg

Osiągi
Prędkość maks.

315 km/h

Pułap

4900 m

Zasięg

1100 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
3× karabin maszynowy M134 Minigun kalibru 7,62 mm lub M2 kalibru 12,7 mm
Liczba miejsc
37
Użytkownicy
United States Air Force
Rzuty
Rzuty samolotu

Sikorsky HH-53/MH-53 Pave Lowamerykański śmigłowiec wielozadaniowy, wykorzystywany przez United States Air Force do zadań poszukiwawczo-ratunkowych w warunkach bojowych (CSAR) oraz wsparcia operacji specjalnych, opracowany przez Sikorsky Aircraft Corporation na bazie śmigłowca CH-53 Sea Stallion.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Oblot śmigłowca HH-53B, pierwszego zaprojektowanego specjalnie z myślą o wykonywaniu zadań poszukiwawczo-ratownicznych, miał miejsce 15 marca 1967. W 1968 roku zaprezentowana została nieco zmodyfikowana wersja HH-53C. Wyprodukowano 8 egzemplarzy w wersji HH-53B (później zmodernizowanych do standardu HH-53C) oraz 64 HH-53C. Śmigłowce wykorzystywano podczas wojny wietnamskiej, gdzie zastąpiły maszyny HH-3E "Jolly Green Giant", zyskując przydomek "Super Jolly Green Giant". W późniejszych latach śmigłowce pełniły służbę podczas startów statków kosmicznych oraz wykorzystywane były do poszukiwania załóg statków powracających z lotów kosmicznych.

W latach 70. podjęto próby mające na celu umożliwienie prowadzenie działań przez śmigłowce HH-53 w każdych warunkach pogodowych, zarówno w dzień jak i w nocy. Ich wynikiem była modernizacja 11 śmigłowców HH-53B i HH-53C do standardu HH-53H Pave Low III. W 1980 roku nastąpiło przeniesienie pierwszych maszyn z Military Airlift Command (Dowództwa Wojskowego Lotnictwa Transportowego) do 1st Special Operations Wing (1. Skrzydła Operacji Specjalnych), jednocześnie ze zmianą ich nazwy na MH-53H.

W latach 1986-1990 41 maszyn wersji HH-53B, HH-53C, HH-53H oraz CH-53C zmodernizowano do kolejnego standardu – MH-53J Pave Low III Enhanced. Ostatnia modernizacja doprowadziła do powstania wersji MH-53M Pave Low IV.

Śmigłowce zostały wycofane ze służby w 2008 roku[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Wszystkie śmigłowce MH-53 powstały w wyniku modernizacji istniejących egzemplarzy HH-53B/C/H oraz CH-53C.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Sikorsky MH-53 (Pave Low). Military Factory. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).
  2. MH-53s fly final combat missions. U.S. Air Force, 2008-10-01. [dostęp 2012-11-18]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]