Sinofranchetia chinensis

*Sinofranchetia chinensis*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	jaskropodobne
Rząd	jaskrowce
Rodzina	krępieniowate
Rodzaj	Sinofranchetia
Gatunek	Sinofranchetia chinensis
	Nazwa systematyczna
	Sinofranchetia chinensis (Diels) Hemsley; Hooker's Icon. Pl. 29: t. 2842. 1907
Synonimy
	Parvatia chinensis Franch.;
	Parvatia chinensis Franch.;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sinofranchetia chinensis – gatunek rośliny należący do rodziny krępieniowatych. Reprezentuje monotypowy rodzaj Sinofranchetia. Pnącze występujące w lasach, zaroślach i na ich obrzeżach w dolinach w południowych Chinach (prowincje: Gansu, północna część Guangdong, Hubei, zachodnia część Hunan, południowa część Shaanxi, Syczuan, północno-wschodni Junnan)^[4]. Na obszarach górskich sięga do rzędnej 2800 m n.p.m. Roślina bywa uprawiana jako ciekawostka botaniczna. Owoce są jadalne, ale wodniste i mdłe w smaku^[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Drewniejące pnącze^[4]^[5] osiągające 15 m wysokości, z silnie wijącymi się, silnie rosnącymi pędami^[5].
Liście: Opadające zimą, trójlistkowe, na ogonkach do 20 cm długości. Listki cienkie, z wierzchu ciemnozielone, od spodu sine. Boczne listki mniejsze od okazałego listka szczytowego, osiągającego do 15 cm długości i 12 cm szerokości^[4].
Kwiaty: Zebrane są w zwisające grona o długości do 30 cm. Kwiaty drobne, jednopłciowe). Kwiaty słupkowe zebrane są u nasady kwiatostanu, a mniejsze męskie na jego szczycie. Działki kielicha do ok. 2 mm długości (w kwiatach słupkowych do 2,5 mm), zielone, z purpurowymi paskami. Płatki są drobne (do 1 mm długości) i nieco mięsiste. Kwiaty żeńskie mają po trzy słupki i bardzo drobne prątniczki, kwiaty męskie zawierają po sześć pręcików z grubymi nitkami^[4].
Owoc: Jagody zawierające od kilku do wielu nasion^[4]. Mają kolor lawendowofioletowy^[5].

Pokrój pędu
Owoce

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-03-17] (ang.).
↑ ^a ^b Sinofranchetia chinensis. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2014-03-17].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Sinofranchetia. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2014-03-17].
↑ ^a ^b ^c ^d Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. I. Trees and shrubs. London: Macmillan, 1988, s. 75. ISBN 0-333-73003-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2014-03-17] (ang.).

[tpl-3] Sinofranchetia chinensis. [w:] The Plant List [on-line]. [dostęp 2014-03-17].

[china-4] Sinofranchetia. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2014-03-17].

[philips-5] Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. I. Trees and shrubs. London: Macmillan, 1988, s. 75. ISBN 0-333-73003-8.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]