59°56′14″N 10°46′55″E/59,937222 10,781944Sinsen
|
||
 Peron stacji |
||
| Państwo |  Norwegia |
|
| Data otwarcia | 20 sierpnia 2006 | |
  (T-Baneringen) |
||
| Poprzednia stacja | Carl Berners plass Løren |
|
| Następna stacja | Storo | |
|
Położenie na mapie Oslo
 Sinsen
|
||
|
Położenie na mapie Norwegii
Sinsen
|
||
| 59°56′14″N 10°46′55″E/59,937222 10,781944 |
||
Portal  Transport szynowy |
||
Sinsen – stacja naziemna metra w Oslo, znajduje się w dzielnicy Grünerlokka na trasie linii okrężnej T-Baneringen (linie 4 i 6). Stacja jest obsługiwana przez linie 4 i 6 metra oraz kilka lokalnych autobusów i jedną linię tramwajową. Stacja jest własnością Kollektivtransportproduksjon.
Spis treści
Położenie[edytuj]
Stacja znajduje się w Oslo w dzielnicy Grünerlokka, do stacji docierają pociągi metra linii: 4 Bergkrystallen - Ringen, 6 Bekkestua - Ringen a także autobusy: 23 Lysaker – Simensbråten, 24 Brynseng – Skøyen - Fornebu, 31 Grorud – Fornebu - Snarøya, 33 Ellingsrudåsen – Filipstad, 58 Nydalen – Bjerke - Helsfyr[1] oraz tramwaje: 17 Grefsen - Sinsen - Rikshospitalet[2].
Historia[edytuj]
Przed powstaniem kolei obwodowej[edytuj]
W miejscu gdzie obecnie jest stacja od 1939 znajdował się przystanek tramwajowy[3], który powstał w czasie przedłużenia linii Grefsen. Przystanek znajdował się niedaleko od węzła Sinsen, w którym krzyżowały się obwodnica Oslo nr 3 oraz droga krajowa nr 4. W 1992 roku przystanek został przesunięty.
Budowa linii T-Baneringen i stacji[edytuj]
Plany budowy linii T-baneringen w Oslo powstały w drugiej połowie lat 80[4]. Plany zostały przyjęte przez radę miejską w 1997 roku[5]. Budowa rozpoczęła się w czerwcu 2000, a pierwszy odcinek został otwarty 20 sierpnia 2003. Linia została ukończona 20 sierpnia 2006 a stacja Sinsen była ostatnią ze zbudowanych stacji[6].
Pociągi[edytuj]
Przez stacje przejeżdżają pociągi linii 4 i 6 metra w Oslo. Pociągi obu linii jeżdżą co 15 minut.
Infrastruktura[edytuj]
Stacja została zaprojektowana przez firmę Jensen & Skodvin Arkitektkontor[7]. Stacja posiada jeden peron dwukrawędziowy. Peron jest kryty dachem z drewna, stali i betonu. Na północ od stacji znajduje się wjazd do tunelu[8].
Przypisy
- ↑ Busslinjer i Oslo (norw.). [dostęp 30 września 2009].
- ↑ Ruter: Trikk (norw.). [dostęp 30 września 2009].
- ↑ Trikker og forstadsbaner i Oslo. Oslo: Baneforlaget, 1994, s. 9-10. ISBN 82-91448-03-5.
- ↑ Reidar Berg. Tbanering rundt hele sentrum. , s. 5, 14 April 1989.
- ↑ Hilde Lundgaard: T-banering vedtatt. 26 June 1997, s. 14.
- ↑ Ruter: [url=http://ruter.no/Miljo-og-kultur/Tidslinje/ Tidslinje] (norw.). [dostęp 1 października 2009].
- ↑ Jensen & Skodvin Arkitektkontor: Prosjekter (norw.). [dostęp 1 października 2009].
- ↑ Oslo Package 2: T-baneringen (norw.). [dostęp 1 października 2009].
