Skórzewscy herbu Drogosław

Skórzewscy – polska rodzina szlachecka osiadła na Kujawach i w Wielkopolsce, pieczętująca się herbem Drogosław.

Początki rodu źródła datują na XIV wiek^[1]. Andrzej Skórzewski (zm. ok. 1726), generał-major wojsk koronnych, był zwolennikiem króla Stanisława Leszczyńskiego i wielkopolskim marszałkiem konfederacji tarnogrodzkiej^[2]. Na początku XIX stulecia ród Skórzewskich doszedł do wysokich urzędów i pozycji, czego podkreśleniem był tytuł hrabiowski dla obu linii i dwie ordynacje rodowe.

Linia starsza (od Michała Skórzewskiego) – właściciele Czerniejewa oraz, od 1903 roku, Lubostronia i Łabiszyna[edytuj | edytuj kod]

Ordynacja powstała w 1846 roku z inicjatywy hr. Rajmunda Skórzewskiego z siedzibą w Czerniejewie. W roku 1912 ginie Witold Stefan, założyciel podwarszawskiej miejscowości letniskowej w Konstancinie^[3], a rok później jego brat Włodzimierz – w ten sposób w ciągu roku syn Witolda – Zygmunt otrzymuje prawa do obu ordynacji.

Michał (1707–1789)
- Józef Ignacy (1757–1809)
  - Ignacy Tadeusz (1790–1859)
    - Stanisław Medard Józef (1833–1857)
    - Mieczysław Bernard Jan (1834–1857)
    - Antoni Jan Marcin (1839–1888)
  - Hilary January (1792–1837)
  - Rajmund Józef Jan (1791–1859) – I ordynat
    - Zygmunt Michał Aleksy (1828–1901) – II ordynat
      - Włodzimierz Aleksy Józef (1858–1913) – III ordynat
      - Witold Stefan (1864–1912) – I ordynat na Łabiszynie
        Zygmunt Włodzimierz Skórzewski (1894–1974) – IV ordynat oraz II ordynat na Łabiszynie
        Leon Witold Karol (ur. 1933)
        Tomasz Witold (ur. 1971)
        
        Karol Janusz Cezary Skórzewski-Ogiński (1897–1977)
  - Józef Michał (1798–1855)
    - Jan Makary (1821–1863)
    - Michał Leon (1824–1826)
    - Andrzej (1827–1898)
      - Kazimierz (ok. 1860-po 1906)
        Bernard (1894–1949)
        Olaf (ur. 1934)
        Jan (ur. 1961)
        
        Andrew (ur. 1962)
        
        Peter (ur. 1965)
        
        Daniel (ur. 1967)
      - Michał (1861–1925)
    - Antoni Franciszek Józef (1827)
    - Leopold Doroteusz Makary (1835– ok. 1900)
      - Stanisław Józef (1865)
      - Antoni Klemens (1866)
  - Wiktor Sebastian (1801)
  - Antoni Beniamin (1803–1855)
    - Hipolit (1830–1898)
      - Franciszek (1860–?)

Młodsza linia (od Franciszka Skórzewskiego) – właściciele Łabiszyna i Lubostronia do 1903 roku[edytuj | edytuj kod]

Ordynacja na Łabiszynie i Lubostroniu została powołana w 1903 roku przez hr. Leona Skórzewskiego dla Witolda z młodszej linii. Przez to, że fundator pominął swojego brata Kazimierza z synami, obie rodowe ordynacje znalazły się w 1913 roku w jednym ręku.

Franciszek Andrzej (1709–1773)
- Fryderyk Józef Andrzej (1768–1832)
  - Heliodor Jan Stanisław (1792–1858)
    - Andrzej (1830)
    - Mieczysław Franciszek Heliodor (1830–1831)
    - Stanisław Stefan (1836)
  - Arnold Franciszek (1798–1862)
    - Leon Fryderyk Walenty (1845–1903)
    - Kazimierz (1846–1894)
      - Arnold (1869–1915)
      - Stanisław Adam Wojciech (1879–1962)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ RyszardR. Nowicki RyszardR., Semper Recte. Z dziejów rodu Skórzewskich, Lubostroń 1998, s. 11, ISBN 83-87070-65-3 .
↑ TomaszT. Ciesielski TomaszT., Bitwa pod Kowalewem (5 X 1716). Geneza, przebieg, konsekwencje, „Zapiski Historyczne”, 2019, s. 34–36, ISSN 0044-1791 .
↑ RyszardR. Nowicki RyszardR., Witold hr. Skórzewski – w 100-lecie śmierci, Konstanciński Dom Kultury, 2012 [dostęp 2022-01-03] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Wielka Genealogia Minakowskiego

[1] RyszardR. Nowicki RyszardR., Semper Recte. Z dziejów rodu Skórzewskich, Lubostroń 1998, s. 11, ISBN 83-87070-65-3 .

[2] TomaszT. Ciesielski TomaszT., Bitwa pod Kowalewem (5 X 1716). Geneza, przebieg, konsekwencje, „Zapiski Historyczne”, 2019, s. 34–36, ISSN 0044-1791 .

[3] RyszardR. Nowicki RyszardR., Witold hr. Skórzewski – w 100-lecie śmierci, Konstanciński Dom Kultury, 2012 [dostęp 2022-01-03] .

[1]

[2]

[3]