Skęczniew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skęczniew
wieś
Ilustracja
Kościół pw. świętej Trójcy.
Państwo

 Polska

Województwo

 wielkopolskie

Powiat

turecki

Gmina

Dobra

Liczba ludności (2006)

430

Strefa numeracyjna

63

Kod pocztowy

62-730[2]

Tablice rejestracyjne

PTU

SIMC

0283067

Położenie na mapie gminy Dobra
Mapa konturowa gminy Dobra, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Skęczniew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Skęczniew”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Skęczniew”
Położenie na mapie powiatu tureckiego
Mapa konturowa powiatu tureckiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Skęczniew”
Ziemia51°52′21″N 18°41′22″E/51,872500 18,689444[1]

Skęczniewwieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Dobra.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Skęczniew położony jest w dolinie rzeki Warty, ok. 7 km na południowy wschód od Dobrej.

We wsi znajduje się jednostka Ochotniczej Straży Pożarnej (rok założenia - 1919)[3][4].

W miejscowym parku (4,5 ha) rośnie dąb szypułkowy o obwodzie 450 cm, który jest pomnikiem przyrody.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1386 roku. Stanowiła własność szlachecką[5]. W II poł. XIX wieku we wsi czynny był wapiennik, którego produkcja bazowała na wydobywanym na miejscu surowcu.

W czasie powstania styczniowego, 27 września 1863 roku, pod Skęczniewem doszło do potyczki ppłk. Kajetana Słupskiego z wojskami rosyjskimi. Rosjanie stracili 3 zabitych i 8 rannych. Strat po stronie polskiej nie było[5].

W roku 1975 rozpoczęto w rejonie wsi budowę zapory na Warcie. Po spiętrzeniu wód rzeki powstał zbiornik retencyjny Jeziorsko, którego ok. 10% powierzchni znajduje się na terenie gminy Dobra. Dzięki zbiornikowi możliwe jest rolnicze i rekreacyjne zagospodarowanie zalewowej doliny Warty.

W okresie PRL-u we wsi powstało Zespołowe Gospodarstwo Rolne[5].

Tradycja[edytuj | edytuj kod]

W Skęczniewie, podobnie jak w niedalekim Spycimierzu, zachował się obyczaj układania w dniu święta Bożego Ciała kwietnego dywanu, po którym prowadzi trasa procesji eucharystycznej.

Kościół parafialny[edytuj | edytuj kod]

Parafialny kościół pw. świętej Trójcy wzniesiony został w 1825 roku z fundacji Hipolita Masłowskiego, ówczesnego właściciela wsi. Poprzedni kościół zbudowano w 1748 roku z fundacji starosta Spycimierskiego Wojciecha Mączyńskiego, a o pierwotnej świątyni Jan Łaski wzmiankował już w I poł. XVI wieku w swoim dziele Liber beneficiorum.

Obecną budowlę, przebudowaną w 1917 roku w duchu neoklasycyzmu, postawiono na rzucie prostokąta. W zwieńczeniu szczytu widnieje data budowy kościoła.

We wnętrzu, w nowym głównym ołtarzu wykorzystano fragmenty rzeźb z XVII wieku. Dwa boczne ołtarze zdobią barokowe rzeźby, a w prawym mieści się XIX-wieczny obraz świętego Benona oraz predella z malowaną sceną Spotkania przy Złotej Bramie z połowy XVII wieku. Na ambonie znajdują się fragmenty barokowej ornamentacji. Chrzcielnica pochodzi z XVIII wieku. Z tego okresu pochodzi również portret trumienny nieznanej kobiety malowany na blasze. Ciekawym zabytkiem jest także rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego, posiadająca cechy typowe dla gotyku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 123498
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1171 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. OCHOTNICZA STRAŻ POŻARNA W SKĘCZNIEWIE | Rejestr.io [online], rejestr.io [dostęp 2023-09-04].
  4. Dobra: 100- lecie jednostki OSP Skęczniew i Gminny Dzień Strażaka [online], iturek.net, 5 kwietnia 2019 [dostęp 2023-09-04] (pol.).
  5. a b c Piotr Maluśkiewicz, Województwo konińskie : szkic monograficzny, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawn. Nauk, 1983, s. 270-271, ISBN 83-01-00534-3, OCLC 11783554

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Piotr Maluśkiewicz, Ziemia konińska – przewodnik turystyczny, Konin: „Apeks”, 1997, ISBN 83-86139-28-5, OCLC 750945451.
  • Andrzej Czesław Nowak, Konin, Turek, Dobra, Golina, Rychwał, Tuliszków oraz okolice – przewodnik turystyczny, Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1987, ISBN 83-85034-04-8, OCLC 69453891.