Skęczniew

Artykuł	51°52′19″N 18°41′20″E
- błąd	38 m
WD	51°52'N, 18°41'E, 51°52'29.28"N, 18°41'28.86"E
- błąd	2301 m
Odległość	739 m

Skęczniew

wieś
Kościół pw. świętej Trójcy.
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	turecki
Gmina	Dobra
Liczba ludności (2006)	430
Strefa numeracyjna	63
Kod pocztowy	62-730
Tablice rejestracyjne	PTU
SIMC	0283067
Położenie na mapie gminy Dobra Skęczniew
Położenie na mapie Polski Skęczniew
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Skęczniew
Położenie na mapie powiatu tureckiego Skęczniew
51°52′19″N 18°41′20″E

Skęczniew – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie tureckim, w gminie Dobra.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa konińskiego.

Skęczniew położony jest w dolinie rzeki Warty, ok. 7 km na południowy wschód od Dobrej.

W miejscowym parku (4,5 ha) rośnie dąb szypułkowy o obwodzie 450 cm, który jest pomnikiem przyrody.

Historia

Pierwsza wzmianka o jej istnieniu pochodzi z 1386 roku. W II poł. XIX wieku we wsi czynny był wapiennik, którego produkcja bazowała na wydobywanym na miejscu surowcu.

W czasie powstania styczniowego, 27 września 1863 roku, pod Skęczniewem doszło do potyczki ppłk. Kajetana Słupskiego z wojskami rosyjskimi.

W roku 1975 rozpoczęto w rejonie wsi budowę zapory na Warcie. Po spiętrzeniu wód rzeki powstał zbiornik retencyjny Jeziorsko, którego ok. 10% powierzchni znajduje się na terenie gminy Dobra. Dzięki zbiornikowi możliwe jest rolnicze i rekreacyjne zagospodarowanie zalewowej doliny Warty.

Tradycja

W Skęczniewie, podobnie jak w niedalekim Spycimierzu, zachował się obyczaj układania w dniu święta Bożego Ciała kwietnego dywanu, po którym prowadzi trasa procesji eucharystycznej.

Kościół parafialny

Parafialny kościół pw. świętej Trójcy wzniesiony został w 1825 roku z fundacji Hipolita Masłowskiego, ówczesnego właściciela wsi. Poprzedni kościół zbudowano w 1748 roku z fundacji starosta Spycimierskiego Wojciecha Mączyńskiego, a o pierwotnej świątyni Jan Łaski wzmiankował już w I poł. XVI wieku w swoim dziele Liber beneficiorum.

Obecną budowlę, przebudowaną w 1917 roku w duchu neoklasycyzmu, postawiono na rzucie prostokąta. W zwieńczeniu szczytu widnieje data budowy kościoła.

We wnętrzu, w nowym głównym ołtarzu wykorzystano fragmenty rzeźb z XVII wieku. Dwa boczne ołtarze zdobią barokowe rzeźby, a w prawym mieści się XIX-wieczny obraz świętego Benona oraz predella z malowaną sceną Spotkania przy Złotej Bramie z połowy XVII wieku. Na ambonie znajdują się fragmenty barokowej ornamentacji. Chrzcielnica pochodzi z XVIII wieku. Z tego okresu pochodzi również portret trumienny nieznanej kobiety malowany na blasze. Ciekawym zabytkiem jest także rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego, posiadająca cechy typowe dla gotyku.

Bibliografia

• PiotrP. Maluśkiewicz PiotrP., Ziemia konińska – przewodnik turystyczny, Konin: „Apeks”, 1997, ISBN 83-86139-28-5, OCLC 750945451 .
• Andrzej CzesławA.C. Nowak Andrzej CzesławA.C., Konin, Turek, Dobra, Golina, Rychwał, Tuliszków oraz okolice – przewodnik turystyczny, Poznań: Centralny Ośrodek Informacji Turystycznej, 1987, ISBN 83-85034-04-8, OCLC 69453891 .