Skansen Górniczy Królowa Luiza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sztolnia Królowa Luiza
Oddział Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu
Ilustracja
Zespół zabudowań kopalni Królowa Luiza wraz z szybem Carnall, fot. 2013.
Państwo

 Polska

Miejscowość

Zabrze

Adres

ul. Wolności 410
41-800 Zabrze

Zakres zbiorów

górnictwo

Położenie na mapie Zabrza
Mapa konturowa Zabrza, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Sztolnia Królowa Luiza”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Sztolnia Królowa Luiza”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sztolnia Królowa Luiza”
Ziemia50°17′47,5″N 18°48′24,6″E/50,296528 18,806833
Strona internetowa

Sztolnia Królowa Luiza – część Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu, zlokalizowana w Zabrzu przy ul. Wolności i ul. Maurycego Mochnackiego 12 (daw. Sienkiewicza 43) w budynkach dawnej Kopalni Królowa Luiza (1791–1998).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Na terenie założonej w 1791 r. kopalni węgla kamiennego, w jego skład wchodzą m.in. dawne wyrobiska Königin Luise Grube (Po II wojnie światowej i po zmianie państwowości Zabrza nazwano „Luizę” KWK „Zabrze”), współczesne chodniki i komory kopalni „Zabrze”. Obejmuje obiekty wzniesione w drugiej połowie XIX w. m.in. budynek maszynowni i nadszybia byłego szybu Carnall. Został udostępniony publiczności w grudniu 1993 r.

Nagrody i wyróżnienia

2019

  • Nagroda Dziedzictwa Europejskiego/Nagroda Europa Nostra 2019 dla Sztolni Królowa Luiza w Zabrzu[1];
  • Marka Śląskie dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu – Sztolnia Królowa Luiza w Zabrzu w kategorii Turystyka i Rozwój[2];
  • Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla 2018 nagroda w kategorii konserwacja i ochrona dziedzictwa kultury dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu za projekt Konserwacja i rewitalizacja Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej[3];
  • Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego za Wydarzenie Muzealne Roku 2018 w kategorii  „Dokonania z zakresu konserwacji” dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu za przedsięwzięcie „Konserwacja i rewitalizacja Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej w Zabrzu”[4];
  • Nagroda Marszałka Województwa Śląskiego za Wydarzenie Muzealne Roku 2018 w kategorii  „Publikacje książkowe” dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu za publikację „Kult Świętej Barbary wśród górników kopalń węgla kamiennego na Górnym Śląsku w XIX i XX wieku”[4].

2018

  • Kompleks Sztolnia Królowa Luiza w Zabrzu otrzymał certyfikat "Najlepszy Produkt Turystyczny 2018 roku". Wyróżnienie to przyznała Polska Organizacja Turystyczna podczas gali, która zorganizowana została w Warszawie[5].
  • Godło Turystyczny Produkt Roku 2018 dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu za Sztolnię Królowa Luiza przyznane przez Forum Biznesu[6];
  • I miejsce dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu w kategorii NOWA OFERTA TURYSTYCZNA TOURISM TRENDS AWARDS 2018 za Sztolnię Królowa Luiza[7];
  • Wyróżnienie dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu w  konkursie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego i Generalnego Konserwatora Zabytków ,,Zabytek Zadbany 2018” w kategorii architektura przemysłowa i budownictwo inżynieryjne; za konserwację cennego  zabytku techniki górniczej, Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej, wraz z chodnikiem  podstawowym w pokładzie 510, pozwalającą na zachowanie autentyzmu zabytkowej substancji i zabezpieczenie elementów oryginalnej infrastruktury technicznej. W wyniku przeprowadzonych prac udostępniono do zwiedzania unikatowy fragment dawnej kopalni.
  • Decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 10 lipca 2018 r. – Barbórka górników węgla kamiennego na Górnym Śląsku została wpisana na Krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego[8];
  • Wyróżnienie dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu w konkursie na Wydarzenie Muzealne Roku Sybilla 2017, w kategorii projekty naukowo-badawcze, za projekt „Patronackie osiedla robotnicze w Zabrzu: Borsgiwerk, Zandka i kolonia Ballestrema w Rokitnicy 1863–2016”


Sztolnia Królowa Luiza – Podziemia Kopalni Królowa Luiza[edytuj | edytuj kod]

Sztolnia Królowej Luizy to kompleks muzealny składający się z części nadziemnej i podziemnej, w których skład wchodzą wyrobiska kopalni „Królowa Luiza” oraz Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej.

Na powierzchni znajdują się dawne budynki, w których mieścił się sprzęt i rozwiązania techniczne niezbędne do wydobywania węgla kamiennego. W skład kompleksu wchodzi także Park12C[9] o charakterze rozrywkowo-edukacyjnym, Tuż obok niego znajduje się Park Techniki Wojskowej[10], gdzie można obejrzeć wojskowy sprzęt, w tym m.in. czołg T-72.

W ramach tzw. trasy wodnej w Sztolni Królowa Luiza[11] fragment podziemnych wyrobisk przebywa się pieszo, a następnie przepływa łodziami w ciągu dawnej Głównej Kluczowej Sztolni Dziedzicznej. Jest to najdłuższa tego typu podziemna trasa w górnictwie węglowym.

Kopalnia Królowa Luiza – podziemia[edytuj | edytuj kod]

Podziemna trasa turystyczna obejmująca wyrobiska kopalniane na głębokości około 36 m.

Szyb Carnall[edytuj | edytuj kod]

Zespół zabudowań powstałych wokół szybu Carnall dawnej Kopalni Królowa Luiza przy ul. Wolności 410 w Zabrzu. W skład zespołu zabudowań wchodzą: budynek maszynowni dawnego szybu „Carnall”, budynek dawnej maszynowni szybu „Prinz Schoenaich”, dawny budynek kompresorów i rozdzielni GKU, budynek dawnej łaźni łańcuszkowej i markowni; budynek dawnej skraplarni powietrza (warsztat elektryczny), budynek dawnego magazynu, budynek dawnej cechowni[12].

W maszynowni szybu Carnall znajduje się wciąż sprawna parowa maszyna wyciągowa wyprodukowana w 1915 r. w hucie Prinz Rudolf w Dülmen, o mocy 2 tys. koni mechanicznych, która pozwalała opuszczać windy z prędkością 10 m/s, W budynku nadszybia znajdują się warsztat szybowy i oddziałowa stacja ratownicza oraz ekspozycja urządzeń szybowych i łączności sygnalizacyjnej. Z platformy wieży szybowej (wys. 25 m) rozciąga się panorama Zabrza i sąsiednich miast.

Park 12 C[edytuj | edytuj kod]

Park 12 C to miejsce łączące wymiar edukacyjny i rozrywkowy. Mieści się przy ulicy Maurycego Mochnackiego 12 (dawna Sienkiewicza 43), w Zabrzu nad dawną kopalnią szkoleniową. Park 12C to interaktywna wystawa składająca się z urządzeń i wynalazków wykorzystujących siłę czterech żywiołów. W dalszej części parku 12C znajduje się także strefa rozrywkowa gwarantująca wypoczynek przy grillu.

W 2008 r. w skansenie nakręcono 301. odcinek serialu Święta wojna.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nagroda Dziedzictwa Europejskiego/Nagroda Europa Nostra 2019 dla Sztolni Królowa Luiza w Zabrzu - Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu 2019 [online], www.muzeumgornictwa.pl [dostęp 2019-09-19].
  2. Nagroda Marka-Śląskie w kategorii Turystyka i Rekreacja dla Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu - Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu 2019 [online], muzeumgornictwa.pl [dostęp 2019-09-19].
  3. Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu [online], konkurssybilla.nimoz.pl [dostęp 2019-09-19].
  4. a b Muzealnicy odebrali Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego - Województwo Śląskie [online], www.slaskie.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  5. Sztolnia Królowa Luiza "Najlepszym Produktem Turystycznym 2018" - Zabrze informacje ciekawe artykuły [online], zabrze.com.pl [dostęp 2018-11-27].
  6. Najlepsze Produkty Turystyczne 2018 wybrane! [online], www.pot.gov.pl [dostęp 2019-09-19].
  7. TTA 2018 – wyniki I etapu! – Konferencja Trendy w Turystyce 2019 [online], trendywturystyce.pl [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-14] (pol.).
  8. Barbórka na liście Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego - Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu 2019 [online], muzeumgornictwa.pl [dostęp 2019-09-19].
  9. Park 12C [online], www.sztolnialuiza.pl [dostęp 2019-09-19].
  10. Park Techniki Wojskowej [online], www.sztolnialuiza.pl [dostęp 2019-09-19].
  11. Podziemna Trasa Wodna [online], www.sztolnialuiza.pl [dostęp 2019-09-19].
  12. Anna Syska i inni, Wstępne sprawozdanie z inwentaryzacji obiektów przemysłowych w województwie śląskim [online], styczeń 2012 [dostęp 2017-05-27] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-18].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]