49°49′22″N 19°42′41″E/49,822778 19,711389Skawinki
 |
Niektóre z zamieszczonych tu informacji wymagają weryfikacji. Uwagi: data pierwszych nieoficjalnych wzmianek. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
|
||
 Kościół św. Joachima po zmroku |
||
| Państwo |  Polska |
|
| Województwo | małopolskie | |
| Powiat | wadowicki | |
| Gmina | Lanckorona | |
| Wysokość | 350-535 m n.p.m. | |
| Liczba ludności (2006) | 1600 | |
| Strefa numeracyjna | (+48) 33 | |
| Kod pocztowy | 34-143[1] | |
| Tablice rejestracyjne | KWA | |
| SIMC | 0058531 | |
|
Położenie na mapie gminy Lanckorona
 Skawinki
|
||
|
Położenie na mapie powiatu wadowickiego
Skawinki
|
||
|
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Skawinki
|
||
|
Położenie na mapie Polski
Skawinki
|
||
| 49°49′22″N 19°42′41″E/49,822778 19,711389 |
||
Skawinki – wieś w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Lanckorona, na skraju Beskidu Makowskiego, u wschodnich podnóży góry Chełm (603 m n.p.m.), przy lokalnej drodze z Brodów do Palczy, w dolinie potoku Skawinka, który na terenie wsi ma swe źródliska.
Spis treści
Części wsi[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Skawinki: [2][3]
- przysiółki
- Owczarnia, Zadziele, Zadziele Duże
- części wsi
- Bańdurówka, Chorążówka, Dzidkówka, Gacerówka, Gizówka, Godnówka, Jurkówka, Maltówka, Marcówka, Ostrowiec, Pałusówka, Pilchówka, Repciówka, Sikorówka, Sołtystwo, Szewcówka, Twardoszówka, Wilkówka, Wronówka, Wykówka, Zagrody
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze nieoficjalne wzmianki pochodzą z 1336 r. Lokowana przez Kazimierza Wielkiego 11 listopada 1359. Jako wieś królewska weszła wkrótce w skład starostwa niegrodowego lanckorońskiego i była z nim związana do 1889 r., kiedy to znalazła się w dobrach izdebnickich, należących do Habsburgów. Po I wojnie światowej stała się częścią Spółki Izdebnickie Zakłady Przemysłowe.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
- Drewniany kościół pw św. Joachima z 1 poł. XVIII w.
Został przeniesiony z Przytkowic w 1956 roku. Ma cechy późnobarokowe. Zbudowany jest na planie krzyża greckiego o równych ramionach i ściętych kątach między ramiennych. Posiada prezbiterium i jedną nawę. Nad wejściem jest chór. Dach siodłowy nakryty jest gontem i posiada ośmioboczną wieżyczkę. Ku wschodowi stoi drewniana wieża konstrukcji słupowej, z nadwieszoną izbicą i nakryta dachem namiotowym. Zawiera:
- Ołtarz główny z obrazem św/ Rodziny, na bramkach świętego Augustyna i świętego Hieronima.
- Ołtarze boczne współczesne: Serca Pana Jezusa i Matki Boskiej Częstochowskiej[4].
- Murowana kapliczka "Dzwonek" z lat 20. XIX w.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych poprzez wyszukiwarkę. Poczta Polska S.A., styczeń 2013. [dostęp 2015-03-26].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ GUS. Rejestr TERYT
- ↑ Paweł Kutaś, Szlak Architektury Drewnianej w Małopolsce, Zakrzów: wyd. PROMO, 2013, s. 42-43, ISBN 978-83-60941-50-8, OCLC 909996041.
|
||||||||||||||
