Skit (budowla)

Skit (od koptyjskiego: ϣⲓ(ϩ)ⲏⲧ – droga, przeszło do greckiego jako σκήτη – skete lub we współczesnej wymowie greckiej: skiti) – odosobniona budowla, pustelnia dla mnichów, pragnących prowadzić surowsze, niż w monastyrach, życie. Tym słowem określano także egipską kolebkę życia monastycznego – Wadi an-Natrun.

Niektórzy mnisi, dodatkowo się umartwiając, nie mieszkali w skicie, lecz w znajdujących się w pobliżu jaskiniach, lub szałasach w lesie.

Zwyczajowo większe monastery posiadały własne skity, na przykład Ławra Poczajowska posiadała własny skit św. Jerzego na Kozackich Mogiłach, Ławra Peczerska – skit Teofania. Istniały również samodzielne skity, najsłynniejszym z nich był Skit Maniawski.

We współczesnej Polsce jedynym skitem jest skit Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich w miejscowości Odrynki-Kudak.