Skręcenie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Zwichnięcie, skręcenie i naderwanie nieokreślonej okolicy ciała
Klasyfikacje
ICD-10

T14.3

Skręcenie II° w stawie skokowym.

Skręcenie, dystorsja (łac. distorsio) – uraz polegający na przekroczeniu fizjologicznego zakresu ruchu w stawie. Na skutek skręcenia może dojść do uszkodzenia torebki stawowej, więzadeł, chrząstki stawowej, przyczepów ścięgien, a niekiedy także uszkodzenia fragmentów kostnych.

Podział kliniczny[1][edytuj | edytuj kod]

W zależności od rodzaju uszkodzenia aparatu stawowego wyróżnia się skręcenie:

  • I° – naciągnięcie torebki i więzadeł;
  • II° – rozerwanie torebki stawowej;
  • III° – rozerwanie torebki stawowej i więzadeł;
  • IV° – oderwanie więzadeł z fragmentem kostnym (awulsja).

Objawy[edytuj | edytuj kod]

Dominujące objawy skręcenia to:

  • ostry ból w okolicy stawu ograniczający jego ruchomość, nasilają go próby wykonania ruchu;
  • obrzęk i wylew krwawy w miejscu uszkodzonych włókien torebki stawowej;
  • wzmożone ocieplenie skóry w okolicy stawu.

Rozpoznanie[edytuj | edytuj kod]

Skręcenie stawu rozpoznaje się na podstawie badania klinicznego oraz USG.

Leczenie[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza pomoc w skręceniu - unieruchomienie wszystkich kości tworzących staw. Leczenie polega na unieruchomieniu stawu opaską elastyczną lub opatrunkiem gipsowym. Często konieczne jest opróżnienie stawu z krwiaka.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Noszczyk: Chirurgia repetytorium. Warszawa: PZWL, 2009. ISBN 978-83-200-3843-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Noszczyk (red.): Chirurgia. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007. ISBN 83-200-3120-6.
  • Jan Fibak (red.): Chirurgia. Warszawa: PZWL, 1996. ISBN 978-83-200-3640-4.