Przejdź do zawartości

Slavoljub Muslin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Slavoljub Muslin
Cлaвoљуб Mуcлин
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1953
Belgrad

Wzrost

181 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1965–1972 OFK Beograd ? (?)
1972–1973 BASK Beograd ? (?)
1973–1975 FK Rad ? (?)
1975–1981 FK Crvena zvezda 302 (?)
1981–1983 Lille OSC 140 (3)
1983–1986 Stade Brestois 29 ? (?)
1986–1987 SM Caen ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
 Jugosławia 7 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1988–1992 Stade Brestois 29
1992–1995 Pau FC
1995–1996 Girondins Bordeaux
1996–1997 RC Lens
1997–1998 Le Mans FC
1998–1999 Raja Casablanca
1999–2001 FK Crvena zvezda
2001–2003 Lewski Sofia
2003–2004 FK Crvena zvezda
2004–2005 Metałurh Donieck
2005 KSC Lokeren
2006 Lokomotiw Moskwa
2006–2007 KSC Lokeren
2007–2008 FK Chimki
2008–2009 Dynama Mińsk
2009–2010 Anorthosis Famagusta
2010–2013 FK Krasnodar
2014 Amkar Perm
2015 Standard Liège
2016–2017 Serbia
2018–2019 Al-Fayha
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Slavoljub Muslin, cyr. Cлaвoљуб Mуcлин (ur. 15 czerwca 1953 w Belgradzie) – serbski piłkarz grający na pozycji obrońcy, trener piłkarski. Posiada również obywatelstwo francuskie.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Jest wychowankiem OFK Beograd, ale większą część swojej profesjonalnej kariery związał z Crveną Zvezdą Belgrad. W latach 70. z klubem ze stolicy Jugosławii, zaliczającym się wówczas do europejskiej czołówki, trzykrotnie zdobył mistrzostwo kraju (1970, 1973 i 1977) i dotarł do finału Pucharu UEFA (1979). W 1981 roku wyjechał do Francji, gdzie – po krótkiej przygodzie z Lille OSC i Stade Brestois – zakończył piłkarską karierę i rozpoczął pracę szkoleniową.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Slavoljub Muslin rozegrał w reprezentacji Jugosławii 7 meczów.

Kariera szkoleniowa

[edytuj | edytuj kod]

Po doświadczeniach z klubów niższych lig Francji, w 1995 roku został pierwszym trenerem Girondins Bordeaux. Zespół, w którym grali m.in. Zinédine Zidane, Bixente Lizarazu i Christophe Dugarry, doprowadził do finału Pucharu UEFA, ale tuż przed ostatnim meczem otrzymał wymówienie.

Później był szkoleniowcem RC Lens, Le Mans FC, marokańskiego klubu Raja Casablanca, a od 1999 do 2001 roku Crvenej Zvezdy. Zdobył z nią w tym czasie dwa tytuły mistrza Jugosławii oraz Puchar tego kraju.

Od marca 2002 do czerwca 2003 opiekował się piłkarzami Lewskiego Sofia. Kiedy odchodził z klubu, miał w swojej kolekcji trofeów mistrzostwo, wicemistrzostwo i dwa Puchary Bułgarii.

Na rok powrócił do Crvenej Zvezdy, ale – mimo zwycięstwa w rozgrywkach ligowych – w lipcu 2004 roku został zwolniony. Kilka dni wcześniej niepochlebnie wypowiedział się o polityce kadrowej prezydenta klubu Dragana Džajicia.

Następnie pracował w ukraińskim Metałurhu Donieck i od maja do grudnia 2005 roku w belgijskim KSC Lokeren.

Od stycznia do października 2006 roku był szkoleniowcem Lokomotiwu Moskwa. Ze względu na słabe wyniki zarząd klubu zwolnił go z posady trenera zespołu i na tym stanowisku obsadził Olega Dołmatowa, wcześniej wyrzuconego z Szynnika Jarosławl.

Kilka dni po tej dymisji ponownie otrzymał propozycję prowadzenia KSC Lokeren. W 2007 powrócił do Rosji, gdzie trenował FK Chimki, a w 2008 przeniósł się do Białorusi, aby stać na czele Dynamy Mińsk. W sezonie 2009/10 prowadził cypryjski Anorthosis Famagusta. 29 grudnia 2010 podpisał kontrakt z rosyjskim FK Krasnodar[1][2]. W 2013 roku odszedł z tego klubu.

W 2014 roku został trenerem Amkaru Perm, ale jeszcze tego samego roku został zwolniony z tego klubu.

W 2015 roku podpisał kontrakt z belgijskim klubem Standard Liège, ale tu podobnie jego przygoda skończyła się w tym samym roku zwolnieniem z klubu[3].

W 2016 został selekcjonerem reprezentacji Serbii[4].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]