Smatchet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Smatchet wbity w drewno

Smatchetnóż bojowy zaprojektowany przez Brytyjczyka Williama E. Fairbairna podczas II wojny światowej.

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Opisany w katalogu amerykańskiego Biura Służb Strategicznych jako skrzyżowanie maczety i noża bolo, w rzeczywistości smatchet oparty był na nożu okopowym Royal Welch Fusiliers z I wojny światowej i został zaprojektowany jako krótki i ciężki nóż bojowy[1][2][3].

Smatchet wraz z drewnianą lub bakelitową rękojeścią mierzył 42 centymetry długości i posiadał szeroką głownię ze stali węglowej, w kształcie liścia, zaostrzoną na całej długości z jednej strony, a od czubka do połowy z drugiej strony. Cała głownia wykończona była matowo, aby zapobiec wykrywaniu w nocy rozproszonych odbić. Głowica noża wykonana była z metalu[1][2][3].

Stosowanie[edytuj | edytuj kod]

Według Fairbairna smatchet był idealną bronią do walki wręcz dla osób nieuzbrojonych w karabin i bagnet:

Reakcja psychologiczna każdego człowieka, kiedy po raz pierwszy bierze smatchet do ręki, w pełni uzasadnia zarekomendowanie go jako broni bojowej. Taki człowiek natychmiast wykaże wszystkie podstawowe cechy dobrego żołnierza – pewność siebie, determinację i agresywność.
Jego wyważenie, waga i możliwość zadania śmiertelnego ciosu, sztychem, ostrzem lub głowicą, w połączeniu z niezwykle prostym treningiem niezbędnym do skutecznego użycia, czynią z niego idealną broń osobistą dla wszystkich nieuzbrojonych w karabin i bagnet[4].

Smatchet używany był przez brytyjskie Special Air Service i amerykańskie Office of Strategic Services podczas II wojny światowej. Pod koniec lat 80. XX wieku amerykański pułkownik Rex Applegate wydał licencję na zmodyfikowaną wersję smatcheta, którą on i Fairbairn zaprojektowali pod koniec II wojny światowej. Nazwał go Applegate-Fairbairn Combat Smatchet[1][2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Greg Walker: Battle Blades: A Professional’s Guide to Combat/Fighting Knives. Paladin Press, 1993, s. 210. ISBN 978-0-87364-732-8. (ang.).
  2. a b c Robert Buerlein: Allied Military Fighting Knives: And The Men Who Made Them Famous. Paladin Press, 2002, s. 200. ISBN 978-1-58160-290-6. (ang.).
  3. a b c Rex Applegate, Charles A. Melson: The Close-Combat Files of Colonel Rex Applegate. Paladin Press, 1998, s. 208. ISBN 978-0-87364-998-8. (ang.).
  4. William E. Fairbairn: Get Tough!. Paladin Press, 1996, s. 104. ISBN 0-87364-002-0.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Stanley P. Lovell: OSS Weapons. Office of Strategic Services, 1943. s. 6. [dostęp 2022-03-26]. (ang.).