Snowboard na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2010 – halfpipe mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halfpipe mężczyzn na ZIO 2010
Złoty medal Złoty medal

Stany Zjednoczone Shaun White

Srebrny medal Srebrny medal

Finlandia Peetu Piiroinen

Brązowy medal Brązowy medal

Stany Zjednoczone Scotty Lago

Halfpipe mężczyzn został rozegrany 17 lutego w Cypress Mountain Resort, położonym w północnym Vancouver. W 2010 r. konkurencja ta odbyła się na rampie większej niż miało to miejsce na poprzednich igrzyskach. Jej ściany miały wysokość 6,70 m (rampy o ścianach powyżej 4,80 m to tzw. superpipe’y). Faworytami zawodów byli między innymi broniący tytułu mistrza olimpijskiego Amerykanin Shaun White oraz dobrze spisujący się w Pucharze Świata Kanadyjczyk Justin Lamoureux i Fin Janne Korpi. W kwalifikacjach zawodnicy zostali podzieleni na dwie grupy. W pierwszej grupie najlepszy okazał się White z wynikiem 45.8 pkt., w czołówce znaleźli się także Japończyk Ryō Aono oraz, dość niespodziewanie, rodak White’a Louie Vito. Tych trzech zawodnik awansowało bezpośrednio do finału. W drugiej grupie najlepszy był Fin Peetu Piiroinen, który nie odnosił wcześniej sukcesów w tej konkurencji. Fin uzyskał 45.1 pkt, drugi był Kazuhiro Kokubo z Japonii, a trzecim zawodnikiem awansującym bezpośrednio do finału z tej grupy był Jurij Podładczykow reprezentujący Szwajcarię. Kwalifikacji nie przebrnęli między innymi Korpi, wicemistrz świata z 2009 r. – Kanadyjczyk Jeff Batchelor, mistrz świata z 2003 r. Markus Keller ze Szwajcarii oraz jedyny reprezentant Polski Michał Ligocki.

Do finału awansowało po trzech najlepszych zawodników z każdej grupy kwalifikacyjnej, a kolejnych dwunastu walczyło w półfinale o pozostałych sześć miejsc w finale. W półfinale najlepsze wyniki uzyskali: Markus Malin i Markku Koski z Finlandii, Greg Bretz i Scotty Lago z USA, Francuz Mathieu Crepel oraz Kanadyjczyk Justin Lamoureux. W ścisłym finale Shaun White już w pierwszym biegu wysoko zawiesił poprzeczkę rywalom, uzyskując 46.8 pkt. Większość zawodników przygotowała ambitne programy, lecz nie ustrzegła się błędów. Na drugim miejscu po pierwszym biegu znajdował się Scotty Lago, a trzeci był Jurij Podładczykow. Po drugim biegu bardzo dobrym wynikiem popisał się Piiroinen zdobywając 45.0 pkt co pozwoliło mu się przesunąć z czwartego na drugie miejsce. Lago spadł na trzecie miejsce a Podładczykow poza podium. Jeszcze przed swoim drugim przejazdem White miał już zapewniony złoty medal, mimo to uzyskał jeszcze lepszy wynik (48.4 pkt) i obronił tytuł. Srebro wywalczył Peetu Piiroinen, zaś brązowym medalistą został Scotty Lago[1].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Kwalifikacje[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Grupa Nr Zawodnik Kraj Zjazd 1 Zjazd 2 Najlepszy
wynik
Uwagi
1 1 5 Shaun White Stany Zjednoczone USA 45.8 10.8 45.8 QF
2 1 6 Ryō Aono Japonia JPN 33.2 43.1 43.1 QF
3 1 3 Louie Vito Stany Zjednoczone USA 26.1 41.8 41.8 QF
4 1 16 Aluan Ricciardi Francja FRA 25.4 37.9 37.9 QP
5 1 1 Zeng Xiaoye CHN 14.0 32.8 32.8 QP
6 1 7 Mathieu Crepel Francja FRA 32.6 2.5 32.6 QP
7 1 9 Ben Kilner Wielka Brytania GBR 21.5 32.1 32.1 QP
8 1 2 Gary Zebrowski Francja FRA 31.6 18.7 31.6 QP
9 1 14 Ben Mates Australia AUS 28.3 29.6 29.6 QP
10 1 12 James Hamilton Nowa Zelandia NZL 5.2 28.0 28.0
11 1 4 Janne Korpi Finlandia FIN 26.5 15.6 26.5
12 1 10 Kim Ho-Jun Korea Południowa KOR 8.4 25.8 25.8
13 1 8 Markus Keller Szwajcaria SUI 13.6 20.4 20.4
14 1 15 Ståle Sandbech Norwegia NOR 9.1 20.1 20.1
15 1 11 Rubén Verges Hiszpania ESP 9.4 19.5 19.5
16 1 13 Roger S. Kleivdal Norwegia NOR 15.7 18.4 18.4
17 1 19 Christian Haller Szwajcaria SUI 8.0 16.0 16.0
18 1 18 Dolf van der Wal Holandia NDL 14.5 11.8 14.5
19 1 20 Michał Ligocki Polska POL 10.8 11.1 11.1
20 1 17 Manuel Pietropoli Włochy ITA 9.3 5.2 9.3
1 2 37 Peetu Piiroinen Finlandia FIN 44.0 45.1 45.1 QF
2 2 28 Kazuhiro Kokubo Japonia JPN 42.1 42.5 42.5 QF
3 2 27 Jurij Podładczykow Szwajcaria SUI 36.3 41.4 41.4 QF
4 2 34 Greg Bretz Stany Zjednoczone USA 36.2 41.3 41.3 QP
5 2 36 Markku Koski Finlandia FIN 39.3 11.9 39.3 QP
6 2 38 Scotty Lago Stany Zjednoczone USA 39.0 28.4 39.0 QP
7 2 30 Kōhei Kudō Japonia JPN 3.2 37.1 37.1 QP
8 2 23 Markus Malin Finlandia FIN 32.8 36.7 36.7 QP
9 2 26 Justin Lamoureux Kanada CAN 12.6 35.4 35.4 QP
10 2 22 Arthur Longo Francja FRA 34.5 32.4 34.5
11 2 33 Christophe Schmidt Niemcy GER 9.8 32.3 32.3
12 2 32 Scotty James Australia AUS 7.6 28.2 28.2
13 2 24 Brad Martin Kanada CAN 11.2 27.5 27.5
14 2 29 Sergio Berger Szwajcaria SUI 7.3 26.2 26.2
15 2 25 Daisuke Murakami Japonia JPN 15.1 23.5 23.5
16 2 35 Tore Viken Holvik Norwegia NOR 23.1 19.6 23.1
17 2 21 Jeff Batchelor Kanada CAN 14.9 18.5 18.5
18 2 39 Mitchell Brown Nowa Zelandia NZL 18.4 15.2 18.4
19 2 31 Shi Wancheng CHN 15.8 18.0 18.0
20 2 40 Fredrik Austbø Norwegia NOR DNS DNS DNS

Półfinał[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Nr Zawodnik Kraj Zjazd 1 Zjazd 2 Najlepszy
wynik
Uwagi
1 23 Markus Malin Finlandia FIN 42.9 21.9 42.9 QF
2 34 Greg Bretz Stany Zjednoczone USA 42.1 38.0 42.1 QF
3 38 Scotty Lago Stany Zjednoczone USA 41.3 16.2 41.3 QF
4 7 Mathieu Crepel Francja FRA 37.2 22.6 37.2 QF
5 36 Markku Koski Finlandia FIN 37.1 12.8 37.1 QF
6 26 Justin Lamoureux Kanada CAN 36.2 20.2 36.2 QF
7 2 Gary Zebrowski Francja FRA 20.1 36.1 36.1
8 30 Kōhei Kudō Japonia JPN 30.6 33.5 33.5
9 16 Aluan Ricciardi Francja FRA 33.2 12.8 33,2
10 1 Zeng Xiaoye CHN 32.9 16.2 32.9
11 14 Ben Mates Australia AUS 3.6 27.5 27.5
12 9 Ben Kilner Wielka Brytania GBR 3.1 17.0 17.0

Finał[edytuj | edytuj kod]

Pozycja Nr Zawodnik Kraj Zjazd 1 Zjazd 2 Najlepszy
wynik
5 Shaun White Stany Zjednoczone USA 46.8 48.4 48.4
37 Peetu Piiroinen Finlandia FIN 40.8 45.0 45.0
38 Scotty Lago Stany Zjednoczone USA 42.8 17.5 42.8
4 27 Jurij Podładczykow Szwajcaria SUI 42.4 17.6 42.4
5 3 Louie Vito Stany Zjednoczone USA 39.1 39.4 39.4
6 36 Markku Koski Finlandia FIN 36.4 25.0 36.4
7 26 Justin Lamoureux Kanada CAN 33.8 35.9 35.9
8 28 Kazuhiro Kokubo Japonia JPN 30.5 35.7 35.7
9 6 Ryō Aono Japonia JPN 32.9 29.1 32.9
10 7 Mathieu Crepel Francja FRA 25.9 8.7 25.9
11 23 Markus Malin Finlandia FIN 16.7 18.6 18.6
12 34 Greg Bretz Stany Zjednoczone USA 18.3 13.0 18.3

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]