Sońsk
wieś | |
Kościół Przemienienia Pańskiego w Sońsku | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2023) |
951[2] |
Strefa numeracyjna |
23 |
Kod pocztowy |
06-430[3] |
Tablice rejestracyjne |
WCI |
SIMC |
0126391[4] |
Położenie na mapie gminy Sońsk | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego | |
Położenie na mapie powiatu ciechanowskiego | |
52°46′45″N 20°41′59″E/52,779167 20,699722[1] |
Sońsk – wieś sołecka[5] w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie ciechanowskim, siedziba władz gminy Sońsk[4][6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa ciechanowskiego.
Wieś oddalona jest 9,5 km od Ciechanowa, przepływa przez nią rzeka Sona.
W Sońsku urodziła się Urszula Rzeczkowska, polska akordeonistka, kompozytorka piosenek.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Początków miejscowości Sońsk i jej fundatorów bliżej nie znamy. Brak dokładnych informacji na temat początków sońskiej osady znalazło swoje odzwierciedlenie w literaturze. Jan Żmudziński napisał: „Sońsk to najstarszy, obok wsi Pałuki, ośrodek w okolicach Ciechanowa zapewne z XII wieku. Większe pisane wzmianki datowane są na 1385 rok”. „Katalog zabytków sztuki w Polsce” podaje, że Sońsk tętnił życiem już w XII wieku. Inaczej na problem osadnictwa w Sońsku zapatruje się Artur Falenta w swym artykule. W artykule czytamy, że choć pierwsza wzmianka o parafii Sońsk pochodzi z 1385 roku, to pierwszą świątynię zbudowano tu zapewne w XI wieku. Analiza powyższych przytoczonych tu fragmentów prowadzi do konkluzji, że pierwszy pisemny zapis dotyczący Sońska pochodzi z 1385 roku, co niewątpliwie związane jest z postępami chrystianizacji i założeniem ośrodka parafialnego w obrębie Sońska. Sońsk znany kiedyś jako Sońsko od początku był siedzibą parafii, której znaczna część terenu znajdowała się w zasięgu rzeki Sony wśród moczarów, rozlewisk, lasów olchowych i dębowych. Miejscowość ta oddalona była od Ciechanowa o 10 km należała więc do powiatu ciechanowskiego”[7]. W 1827r. w Sońsku mieszkało 116 osób.
We wsi działają:
- Urząd Gminy;
- Szkoła Podstawowa im. por. Szczepana Dobosza;
- Ochotnicza Straż Pożarna;
- Urząd Pocztowy nr 1 Sońsk;
- Pallium (dom opieki paliatywnej);
- Zakłady przemysłowe (Norco, Akpo, Prodmet, Expom);
- Gminny Ośrodek Kultury
W 2020 minister Maciej Wąsik otworzył w Sońsku posterunek policji. Po trzech latach przeniesiono go do Gołotczyzny.[8]
We wsi znajduje się Parafia św. Wita, Modesta i Krescencji[9] oraz zabytkowy kościół parafialny pod wezwaniem Przemienienia Pańskiego. Kościół jest murowany wzniesiony w latach 1904–1905 na miejscu poprzedniego drewnianego; konsekrowany 2 czerwca 1910 r. przez biskupa Antoniego Juliana Nowowiejskiego.
W Sońsku również znajduje się wczesnośredniowieczne grodzisko powstałe między XI a XII w. (funkcjonowało do XV w.). Od 1966 r. było miejscem sondażowych badań archeologicznych.
Sońsk graniczy z: Gołotczyzną, Szwejkami, Komorami Dąbrownymi, Komorami Błotnymi, Pogąstami oraz Chrościcami.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 126691
- ↑ Raport o stanie gminy w 2023. Liczba mieszkańców w dn. 31.12.2023 s.14
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1174 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ BIP gminy. sołectwa
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Historia - Nasza Gmina - Urząd Gminy w Sońsku [online], www.sonsk.pl [dostęp 2016-01-27] .
- ↑ Gmina Słońsk. Wiceminister Maciej Wąsiki dwa posterunki w jego okręgu wyborczym - TVN24. TVN24. [dostęp 2023-09-04].
- ↑ Parafia pw. św. Wita, Modesta i Krescencji. diecezjaplocka.pl. [dostęp 2016-05-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-03)].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Sońsk, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 74 .