Sobór św. Sawy w Paryżu

sobór katedralny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Region | |||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie |
św. Sawy Serbskiego | ||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
12/25 stycznia | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Paryża ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Francji ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Île-de-France ![]() | |||||||||||||||||
![]() | |||||||||||||||||
Strona internetowa |
Sobór św. Sawy – prawosławny sobór w Paryżu, katedra eparchii francuskiej i zachodnioeuropejskiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego, a równocześnie świątynia parafialna.
Cerkiew zajmuje neoromański budynek dawnego kościoła protestanckiego z początku XX wieku. W 1965 obiekt ten wynajęła istniejąca od 1947 etnicznie serbska parafia prawosławna w Paryżu. W 1984 wykupiła ona świątynię na wyłączną własność. Od początku lat 90. w obiekcie prowadzone były prace mające na celu jego pełną adaptację dla wymogów liturgii prawosławnej w pomieszczeniu głównym oraz rozmieszczenie na dolnych kondygnacjach sal spotkań i wystaw. W szczególności prowadzone są prace nad wykonaniem w nawie cerkwi fresków (obecnie na ścianach znajdują się jedynie cytaty z Biblii).
Świątynia znajduje się w pierzei domów przy ul. Simplon, w 18. okręgu paryskim, pod numerem 23. Wejście do niej prowadzi przez drzwi z portalem, nad którym w tympanonie znajduje się mozaika z wizerunkiem patrona cerkwi. Powyżej, w półokrągłej blendzie, rozmieszczono trzy półkoliste okna. We wnętrzu obiektu od momentu użytkowania świątyni przez prawosławnych znajduje się jednorzędowy ikonostas z wizerunkami św. Mikołaja, św. Sawy Serbskiego, św. Stefana, Matki Bożej, Jezusa Chrystusa, archanioła Michała, św. Jana Chrzciciela oraz św. Jerzego. Na królewskich wrotach znajduje się wyobrażenie Zwiastowania. Poza tym w cerkwi znajduje się szereg innych ikon.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Histoire de l'Eglise. egliseorthodoxeserbe.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-27)].