Przejdź do zawartości

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej w Lucynie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sobór Zaśnięcia Matki Bożej
Ludzas Vissvētās Dievmātes aizmigšanas pareizticīgo baznīca
sobór parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Łotwa

Miejscowość

Lucyn

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Łotewski Kościół Prawosławny

Parafia

Zaśnięcia Matki Bożej w Lucynie

Wezwanie

Zaśnięcia Matki Bożej

Wspomnienie liturgiczne

15/28 sierpnia

Położenie na mapie Łotwy
Mapa konturowa Łotwy, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Sobór Zaśnięcia Matki Bożej”
Ziemia56°32′49,5″N 27°43′32,7″E/56,547083 27,725750
Ikonostas

Sobór Zaśnięcia Matki Bożejprawosławna cerkiew parafialna w Lucynie, w dekanacie rzeżyckim eparchii dyneburskiej Łotewskiego Kościoła Prawosławnego[1].

Parafia prawosławna w Lucynie istnieje od 1833. W pierwszych latach swojego funkcjonowania jej świątynią była tymczasowo urządzona cerkiew domowa. Obecny budynek sakralny, cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej, był wznoszony w centralnym punkcie miasta w latach 1843–1845 i poświęcony 19 sierpnia 1845. W 1878 cerkiew została podniesiona do rangi soboru. W latach 1900–1901 z inicjatywy proboszcza parafii w Lucynie, ks. Fiodora Nikonowicza, Świątobliwy Synod Rządzący sfinansował kapitalny remont obiektu, połączony z podwyższeniem dzwonnicy o 4 metry i kopuł o 8 metrów. We wnętrzu świątyni pojawił się również nowy ikonostas. W 1906 parafianie sfinansowali zakup nowego dzwonu dla soboru. Kolejny remont obiekt przeszedł w 1934, gdy za sumę dwóch tysięcy łatów przeprowadzona została renowacja całego budynku. Już cztery lata później sobór ucierpiał w pożarze: w czasie Świętej Liturgii zapaliła się główna kopuła obiektu. Kolejne straty świątynia poniosła wskutek bombardowań w okresie II wojny światowej. W okresie przynależności Łotwy do ZSRR świątynia pozostawała czynna.

Sobór reprezentuje styl klasycystyczny. Został wzniesiony na planie krzyża. Wejście do budynku prowadzi przez portyk z rzędem kolumn toskańskich, ponad którym wznosi się dzwonnica z malowaną na błękitno kopułą i iglicą zakończoną krzyżem. Druga z kopuł cerkwi jest zlokalizowana nad nawą obiektu i również jest malowana na niebiesko; wieńczy ją mniejsza cebulasta kopułka z krzyżem. Ściany boczne budynku malowane są na żółto i biało, zdobione rzędami pilastrów. Teren cerkwi otacza ogrodzenie z ozdobną bramą.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]