Sobkowa Grań
Sobkowa Grań, także Sucha Grań (słow. Suchý hrebeň) – grań tatrzańska odchodząca na zachód od głównego wierzchołka Lodowego Szczytu w grani głównej w słowackiej części Tatr Wysokich. Sobkowa Grań oddziela Dolinę Suchą Jaworową na północy (wschodnia odnoga Doliny Jaworowej) od Sobkowego Żlebu na południu (orograficznie prawa odnoga Doliny Zadniej Jaworowej) i Doliny Zadniej Jaworowej na południowym zachodzie[1]. U jej podnóża leży Sobkowa Ubocz – trawiasto-piarżyste zbocze, od którego wywodzi się nazwa Sobkowej Grani. Granią tą nie wiodą żadne znakowane szlaki turystyczne, jest ona dostępna jedynie dla taterników. Nazewnictwo słowackie (Suchý hrebeň) i wariant polskiego nazewnictwa Sucha Grań pochodzi bezpośrednio od Doliny Suchej Jaworowej. Nazwa Sobkowa Grań wywodzi się od imienia Sobek (zdrobnienie od Sebastiana) jakiegoś góralskiego myśliwego[2].
Obiekty w Sobkowej Grani, począwszy od wschodu:
- Sobkowy Karbik (Suchý zárez),
- Wyżni Sobkowy Przechód (Vyšná suchá štrbina),
- Sobkowa Czuba (Suchá kôpka),
- Pośredni Sobkowy Przechód (Zadná suchá štrbina),
- Sobkowy Kopiniak (Zadná suchá veža),
- Zadnia Sobkowa Szczerbina (Veľká suchá štrbina),
- Wielka Sobkowa Turnia (Veľká suchá veža, 2302 m),
- Pośrednia Sobkowa Szczerbina (Prostredná suchá štrbina),
- Pośrednia Sobkowa Turnia (Prostredná suchá veža, 2256 m),
- Skrajna Sobkowa Szczerbina (Malá suchá štrbina),
- Mała Sobkowa Turnia (Malá suchá veža),
- Niżni Sobkowy Przechód (Predná suchá štrbina),
- Sobkowa Strażnica (Predná suchá veža, 2199 m)[2][3],
- Pośrednia Sobkowa Strażnica (2045 m),
- Mała Sobkowa Strażnica (1951 m)[1].
Obiekty w Sobkowej Grani mają praktyczne znaczenie jedynie dla taterników, nie dla turystów. Od strony Doliny Suchej Jaworowej tworzą one skalisty mur o jednolitym charakterze[4].
Poszczególne fragmenty grani były pokonywane już przez jurgowskich myśliwych. Całą Sobkową Grań zimą przeszedł jako pierwszy Jerzy Pierzchała 27 kwietnia 1936 r.[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 123. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XVIII. Lodowa Przełęcz – Lodowy Zwornik. Warszawa: Sklep Podróżnika, 1993, s. 90–94.
- ↑ Endre Futó: Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych. [dostęp 2013-07-22].
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 272. ISBN 83-01-13184-5.