Przejdź do zawartości

Socjaldemokratyczna Partia Zgody Ludowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Socjaldemokratyczna Partia Zgody Ludowej
Сацыял-дэмакратычная партыя Народнай Згоды
Państwo

 Białoruś

Skrót

SdPZL (СДПНЗ)

Lider

Siarhiej Jermak

Data założenia

15 marca 1997

Adres siedziby

ul. Karola Marksa 10
220050, Mińsk

Ideologia polityczna

socjaldemokracja, proprezydencka

Liczba członków

2881 (pocz. lutego 2002 roku)

Obecni posłowie

0

Obecni senatorowie

0

Socjaldemokratyczna Partia Zgody Ludowej (biał. Сацыял-дэмакратычная партыя Народнай Згоды[a], Sacyjał-demakratycznaja partyja Narodnaj Zhody, ros. Социал-демократическая партия Народного согласия, Socyał-diemokraticzeskaja partija Narodnogo sogłasija) – proprezydencka partia polityczna na Białorusi; nie posiada mandatów w parlamencie.

Struktura i program

[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczącym partii jest Siarhiej Jermak, a organem kierowniczym – Rada. Deklarowanym celem jest budowa cywilizowanego, praworządnego państwa i przeprowadzenie reform demokratycznych[1]. Według programu partii, główną metodą realizacji celów jest wpływanie na stan świadomości społecznej przy użyciu demokratycznych metod i w ramach istniejącego prawa. Ugrupowanie występuje przeciwko nacjonalizmowi, szowinizmowi, religijnej i ideologicznej dyskryminacji. W swym programie nawołuje do zjednoczenia wszystkich umiarkowanych sił społeczno-politycznych, konsolidacji społeczeństwa białoruskiego bez podziału na władzę i opozycję. Określa się mianem centrowej[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Jesienią 1996 roku doszło do wewnętrznego sporu w Białoruskiej Socjaldemokratycznej Hramadzie (BSdH). Jeden z jej działaczy – Leanid Sieczka, który wcześniej był przywódcą Partii Zgody Ludowej i szefem frakcji BSdH w Radzie Najwyższej Białorusi XIII kadencji, został oskarżony przez kolegów o kolaborację z reżimem(inne języki). W grudniu tego samego roku usunięto go z partii. Wkrótce potem część byłych członków Białoruskiej Socjaldemokratycznej Partii (Ludowej Hramady), którzy nie zgadzali się z przyjętym przez kierownictwo tej partii krytycznym kursem wobec władzy, podjęli decyzję o utworzeniu nowego ugrupowania. Partia przyjęła nazwę „Socjaldemokratyczna Partia Zgody Ludowej” i uznała się za kontynuatorkę tradycji Partii Zgody Ludowej, istniejącej w latach 1992–1996. Leanid Sieczka został jej pierwszym przywódcą[2].

Partia oficjalnie założona została 15 marca 1997 roku, zarejestrowana została 21 maja 1997 roku. Pomyślnie przeszła obowiązkową ponowną rejestrację 30 września 1999 roku[1]. W wyborach parlamentarnych uzyskiwała następujące wyniki:

Na początku lutego 2002 roku deklarowała liczbę 2881 członków[2].

Zdaniem białoruskiego historyka Ihara Lalkoua, ugrupowanie należy do tzw. partii-fantomów, których działalność ogranicza się do pracy ich liderów i pewnej szczątkowej aktywności w czasie kampanii wyborczych. We wszystkich aspektach życia społeczno-politycznego popiera ono stanowisko prezydenta Alaksandra Łukaszenki, dlatego postrzegane jest jako partia proprezydencka, której otwartość na opozycję należy wyłącznie do sfery deklaracji[5]. Według działacza demokratycznego Alaksandra Piatkiewicza partia przez długi czas miała problemy z odnalezieniem sobie ideologicznej niszy, ponieważ jej główny cel – osiągnięcie zgody w społeczeństwie – był zbyt mało konkretny[2].

  1. Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, przy użyciu białoruskiej łacinki: Sacyjał-demakratyčnaja partyja Narodnaj Zhody.
  2. Wybory zostały uznane przez OBWE za niedemokratyczne. Patrz: Republic of Belarus – Parliamentary Elections 17 October 2004 – OSCE/ODIHR Election Observation Mission Final Report. Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka, 2004-12-09. [dostęp 2012-09-09]. (ang.)..

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Swiedienija o politiczeskich partiach, zariegistrirowanych w Riespublikie Biełaruś. Ministerstwo Sprawiedliwości Republiki Białorusi. [dostęp 2012-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-20)]. (biał.).
  2. a b c d e Alaksandr Piatkiewicz: Razbureńnie manapolii KPSS i paczatak farmawańnia szmatpartyjnaj systemy. W: Palitycznaja... s. 1177.
  3. BELARUS Parliamentary Chamber: Palata Predstaviteley. Unia Międzyparlamentarna. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
  4. BELARUS Palata Predstaviteley (House of Representatives). Unia Międzyparlamentarna. [dostęp 2012-09-09]. (ang.).
  5. Ihar Lalkou: UE w programach białoruskich partii politycznych. W: Białoruś − w stronę... s. 127–136.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]