Socjoterapia

Socjoterapia lub terapia społeczna – metoda leczenia zaburzeń psychicznych polegająca na wykorzystywaniu oddziaływań natury społecznej.

Socjoterapia jest jedną z form pomocy psychologicznej adresowanej do dzieci i młodzieży, przejawiających różnorodne zaburzenia i trudności w funkcjonowaniu psychospołecznym. Uruchamia ona czynniki pomocowe, które wynikają zarówno z roli samego socjoterapeuty jak również z procesów, zachodzących wewnątrz małej grupy (Jankowiak, Soroko, 2013).

Celem socjoterapii może być sam chory (np. jego nieumiejętność współdziałania z otoczeniem) lub układy społeczne, które go otaczają (np. rodzina, społeczność lokalna), jeżeli przez swą dysfunkcjonalność wyzwalają, potęgują lub utrwalają objawy choroby.

Udział terapii społecznej w planie leczenia może być różny:

• czasem stara się ona poszerzyć dostępny choremu zakres umiejętności społecznych (trening umiejętności społecznych, terapia zajęciowa, świetlice socjoterapeutyczne, terapia pracą);
• czasem modyfikować otaczające chorego układy (praca z rodziną);
• albo też czasowo lub trwale zastępować utrwalone nieprawidłowe układy (stowarzyszenia i kluby pacjentów, opieka rodzinna);

Bibliografia

• Norbert Sillamy, Słownik psychologii, Katowice 1995, s. 271.
• Wielka Encyklopedia PWN, t. 25, Warszawa 2004, s. 319.