Sojuz 15
| ||
| Dane misji | ||
| Indeks COSPAR | 1974-067A | |
| Zaangażowani |  ZSRR
| |
| Pojazd | ||
| Statek kosmiczny | Sojuz 7K-T | |
| Masa pojazdu | 6760[1] kg | |
| Rakieta nośna | Sojuz | |
| Załoga | ||
 Załoga Sojuza 15 na znaczku wydanym w ZSRR. Od lewej: Sarafanow i Diomin | ||
| Dowódca | Giennadij Sarafanow | |
| Załoga | Giennadij Sarafanow (1) Lew Diomin (1) | |
| Start | ||
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachstan | |
| Początek misji | 26 sierpnia 1974 (19:58:05 UTC) | |
| Orbita okołoziemska | ||
| Apogeum | 236[1] km | |
| Perygeum | 173[1] km | |
| Okres orbitalny | 88,5[1] min | |
| Inklinacja orbity | 51,6[1]° | |
| Lądowanie | ||
| Lądowanie | 28 sierpnia 1974 (20:10:16 UTC) | |
| Czas trwania misji | 2 d, 0 h, 12min, 11 s | |
| Liczba okrążeń Ziemi | 32 | |
| Program Sojuz | ||
Sojuz 15 (kod wywoławczy Дунай - Dunaj) miał być drugą misją odwiedzającą radziecką stację kosmiczną Salut 3, prawdopodobnie w celach wojskowych. Była to 22. radziecka wyprawa załogowa[2].
Załoga[edytuj | edytuj kod]
Podstawowa[edytuj | edytuj kod]
- Giennadij Sarafanow (1)
- Lew Diomin (1)
Rezerwowa[edytuj | edytuj kod]
- Boris Wołynow (2)
- Witalij Żołobow (1)
Druga rezerwowa[edytuj | edytuj kod]
Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]
Lot był stosunkowo krótkotrwały, przebiegał w czasie od 26 do 28 sierpnia 1974 roku, kończąc się po upływie dwóch dni i dwunastu minut[2]. Mimo pomyślnego zbliżenia do orbitującej stacji, kosmonauci nie zdołali zacumować do niej ze względu na awarię w automatycznym systemie dokowania. Jako że pojazd nie dysponował ilością paliwa wystarczającą na serię prób dokowania ręcznego, misja została przerwana. Wadliwe urządzenia przeprojektowano przed kolejną misją.
Start Sojuza 15 odbył się w nocy. Po raz pierwszy też w porze nocnej nastąpiło lądowanie. Kabina z kosmonautami wylądowała 28 sierpnia 1974 roku o godzinie 23:10 czasu moskiewskiego, w odległości 48 km na południowy zachód od miasta Celinograd. Przy tej okazji wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych. Pomimo trudnej sytuacji meteorologicznej lądownik został szybko zlokalizowany.
Lew Diomin – pierwszy kosmiczny dziadek – przygotowywał się do lotu od jedenastu lat. Do oddziału kosmonautów został przyjęty w roku 1963[2].
Wersja oficjalna[edytuj | edytuj kod]
Lot miał na celu przeprowadzenie ważnych doświadczeń nie związanych wprawdzie bezpośrednio ze wspólnym lotem radziecko-amerykańskim Sojuz-Apollo, ale mającym wpływ na lepsze przygotowanie przyszłych załóg. W czasie misji Sojuza 15 wykonane zostały liczne eksperymenty w dziedzinie manewrowania statkiem i operacji spotkania z drugim obiektem kosmicznym. Obiekt ten stanowiła w tym przypadku stacja Salut 3. Wypróbowano metody i środki poszukiwań obiektu załogowego i ewakuacji ludzi z niego w warunkach nocnych[2].