Sokolica (Góry Sowie)
 Widok na wzniesienie od strony północnej z zachodniego zbocza Wielkiej Sowy. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
915[1] m n.p.m. |
Położenie na mapie Sudetów  | |
 50°40′11,96″N 16°28′34,68″E/50,669989 16,476300
| |
Sokolica – wzniesienie (915 m n.p.m.) w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Środkowych, w Górach Sowich.
Położenie i opis[edytuj | edytuj kod]
Wzniesienie położone w północno-zachodniej części pasma Gór Sowich, na północny wschód od Przełęczy Sokolej[1], około 1,8 km na północny zachód od centrum miejscowości Sokolec.
Wzniesienie o stromych zboczach i kopulastym, małym niewidocznym wierzchołku, wyrastającym minimalnie, z południowo-zachodniego zbocza Wielkiej Sowy, tworzącego mały grzbiet, opadający w kierunku Przełęczy Sokolej[1].
Góra zbudowana z prekambryjskich gnejsów, nazywanymi gnejsami sowiogórskimi[1]. Na zachód od wierzchołka występują pojedyncze skały gnejsowe.
Wierzchołek i zbocza w części porośnięte lasem świerkowym regla dolnego, z niewielką domieszką drzew liściastych[1].
Na południowym zboczu znajdują się dwa górskie schroniska: Orzeł i Sowa oraz trasy narciarskie z wyciągami[1]. Na południowym zboczu poniżej szczytu, przy czerwonym szlaku znajduje się uszkodzony kamienny obelisk poświęcony Carlowi Wiesenowi[1].
Ze względu na bardzo słabo zarysowany wierzchołek przedwojenna kartografia niemiecka nie uznała Sokolicy za odrębną górę w sensie formalnym, stąd też brak niemieckiego odpowiednika dla polskiej nazwy[2].
Wzniesienie położone na terenie Parku Krajobrazowego Gór Sowich[1].
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
W okolicy góry przechodzą szlaki turystyczne[3]:
Piesze:
czerwony – fragment Głównego Szlaku Sudeckiego prowadzący partią grzbietową przez całe Góry Sowie przechodzi wschodnim zboczem parę metrów poniżej szczytu,
zielony – z Nowej Rudy przez Wzgórza Włodzickie na Wielka Sowę prowadzi wschodnim podnóżem.
Narciarski:
czerwony – ze schroniska Zygmutówka do Andrzejówki.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: I-BiS, 1994, s. 358, 359. ISBN 83-85773-12-6.
- ↑ archiwalna niemiecka mapa sztabowa z 1934 roku przedstawiająca odpowiedni fragment Gór Sowich. [dostęp 2011-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-22)].
- ↑ Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2017-12-01].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 11: Góry Sowie, Wzgórza Włodzickie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1995, ISBN 83-85773-12-6.
- K. R.Mazurski;Przewodnik turystyczny: Góry Sowie; Wyd. Sudety; Wrocław 1996r.; ISBN 83-85550-84-4.
- Praca zbiorowa; mapa turystyczna ; "Góry Sowie";skala 1:35 000; Wyd. "PLAN"; J.Góra 2007/8r.; ISBN 978-83-60975-44-2.
- K.W.Bryger, T.Śnieżek; Przewodnik turystyczny: Góry Sowie; Wyd. "PLAN"; J.Góra 2006r.; ISBN 83-60044-74-0.