Sokolniki (obwód miński)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sokolniki
Сакольнікі
Сокольники
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

mołodecki

Sielsowiet

Horodziłowo

Populacja (2009)
• liczba ludności


70[1]

Kod pocztowy

222313

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Sokolniki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Sokolniki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Sokolniki”
Ziemia54°13′46″N 26°31′47″E/54,229444 26,529722

Sokolniki (biał. Сакольнікі, ros. Сокольники) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie mołodeczańskim, w sielsowiecie Horodziłowo.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś włościańska w gminie Połoczany, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 roku liczyła 32 dusze rewizyjne, należała do dóbr skarbowych Borzdyń[2].

W latach 1921–1945 wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie wołożyńskim, a od 1927 w powiecie mołodeckim, w gminie Połoczany[3].

W 1931 w 32 domach zamieszkiwało 196 osób[4].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Horodziłowie. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Mołodecznie i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Połoczanach[5].

Przynależność państwowa i administracyjna[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926).
  2. de facto do 1939

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Apoleje, wieś, powiat oszmiański, gm. Połoczany, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 46.
  3. Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
  4. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 29.
  5. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1582.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]