Solaris Urbino 10
![]() Solaris Urbino 10 w Szczecinie, luty 2022 | |
Dane ogólne | |
Inne nazwy |
Solaris Urbinetto 10 |
---|---|
Producent | |
Premiera |
2002 |
Lata produkcji |
2002-2018 |
Miejsce produkcji | |
Dane techniczne | |
Typy nadwozia |
Niskopodłogowy autobus miejski klasy MIDI |
Układ drzwi |
1-2-0 |
Liczba drzwi |
2 |
Wysokość podłogi |
320 mm (I drzwi) |
Po zastosowaniu przyklęku |
– ok. 70 mm |
Szerokość drzwi |
860 mm |
Silniki |
1) Iveco NEF F4AE0681B 2) Cummins ISB6.7E6 250B 3) Cummins ISB6.7E6 280B |
Moc silników |
1) 239 KM 2) 245 KM 3) 284 KM |
Skrzynia biegów |
VOITH D851.3 ZF Ecolife |
Liczba przełożeń |
4 |
Długość |
9940 mm |
Szerokość |
2550 mm |
Wysokość |
2850 mm |
Masa własna |
9300 kg |
Masa całkowita |
15 500 kg |
Rozstaw osi |
4800 mm |
Wnętrze | |
Liczba miejsc ogółem |
91 |
Liczba miejsc siedzących |
22 |
Informacje dodatkowe | |
ABS |
Tak |
ASR |
Tak |
EBS |
Tak |
ESP |
Nie |
Klimatyzacja |
Opcja |
Portal ![]() |
Solaris Urbino 10 – niskopodłogowy autobus z serii Solaris Urbino, przeznaczony dla komunikacji miejskiej, produkowany w latach 2002–2018 przez polską firmę Solaris Bus & Coach S.A. z Bolechowa koło Poznania.
Historia modelu[edytuj | edytuj kod]
Firma Neoplan Polska tworząc rodzinę autobusów pod nową marką „Solaris” rozpoczynała od modeli o długościach 9, 12, 15 i 18 metrów. Po ogłoszeniu przez jedno z miast przetargu na większą liczbę autobusów o długości 10 metrów, firma Solaris Bus & Coach zaprojektowała nowy model o takiej długości, początkowo oferowany pod marką Solaris Urbinetto 10. Jednocześnie zrezygnowano z produkcji najkrótszego modelu Solaris Urbino 9.
Od wiosny 2005 roku jest produkowany „Solaris Urbino 10” trzeciej generacji, lecz jest to druga wersja tego autobusu. Jest on wytwarzany w wersjach z silnikami Diesla (początkowo spełniającymi normy emisji spalin Euro 3 i Euro 4, obecnie Euro 5 lub EEV), zaś od 2005 roku może być także produkowany w odmianie z napędem gazowym CNG z wykorzystaniem silników firm Iveco lub MAN. Podstawowy silnik stosowany w tym autobusie to obecnie Cummins ISB6.7E5 250B o mocy maksymalnej 180,5 kW (245 KM), spełniający wymagania normy Euro 5. W wyposażeniu opcjonalnym znajduje się mocniejsza jednostka Cummins ISB6.7E5 285B o mocy maksymalnej 209 kW (284 KM). Wszystkie stosowane osie pochodzą z firmy ZF. Z przodu zawieszona niezależnie oś ZF RL 75 EC lub w opcji ZF RL 85 A, z tyłu oś ZF AV 132. Standardowo montowany jest zwalniacz skrzyni biegów (retarder). W podwoziu stosowany jest układ centralnego smarowania. Szkielet wykonywany jest ze stali odpornej na korozję. Podobnie oblachowanie, w którym wykorzystuje się również panele aluminiowe. Instalacja elektryczna jest oparta o magistralę CAN-Bus. W 2016 roku Solaris uznał, że nadszedł odpowiedni moment na uzupełnienie nowej oferty o pojazd klasy midi już IV generacji. W efekcie zaprezentowany został Solaris Urbino 10,5. Pojazd jest nieco dłuższy od poprzednika. Dzięki temu możliwe jest zastosowanie układu drzwi 2-2-2 lub 2-2-0, dzięki czemu będzie sprawniejsza wymiana pasażerów. Ponadto dzięki wydłużeniu nadwozia możliwe jest nieznaczne zwiększenie ilości miejsc siedzących dla pasażerów. Zakończenie produkcji Urbino 10 zaplanowano na 2018 r[1].
Solaris Urbino 10 w Europie[edytuj | edytuj kod]
Państwo | Miasto | Operator | Liczba (według operatora) |
Liczba (według kraju) |
---|---|---|---|---|
![]() Austria |
Bad Ischl | Johann Sklona OPNV Pammesberger KG | 2 | 33 |
Dornbirn | EE Rhomberg | 21 | ||
Ebensee | Sklona Touristik | 1 | ||
Koblach | Loacker Touristik GmbH | 5 | ||
Schwaz | Leo Ledermair GmbH | 1 | ||
Wiedeń | ÖBB Postbus GmbH | 3 | ||
![]() Czechy |
Ostrawa | Dopravní podnik Ostrava | 20 | 20 |
![]() Francja |
Antibes | La Sophipolitaine des transports urbains | 8 | 17 |
Lons-le-Saunier | Tallis | 3 | ||
Narbonne | SNT | 6 | ||
![]() Niemcy |
Dresden | DVB | 5 | 11 |
Speyer | FirstGroup Rhein-Neckar | 3 | ||
Waiblingen | Omnibus-Verkehr Ruoff GmbH | 2 | ||
Weinstadt | Omnibus Dannenmann GmbH | 1 | ||
![]() Norwegia |
Lillehammer | Veolia Transport Sør | 2 | 11 |
Oslo | Norgesbuss AS | 7 | ||
Tønsberg | Unibuss AS | 2 | ||
![]() Polska |
Augustów | Necko | 2 | 214 |
Bartoszyce | PKS | 5 | ||
Bobrowniki | Tkaczyk | 14 | ||
Brodnica | PGK | 1 | ||
Cieszyn | ZGK | 1 | ||
Ciechanów | PKS | 1 | ||
Czechowice-Dziedzice | PKM | 3[2] | ||
Czerwonak | Transkom Koziegłowy | 3 | ||
Gniezno | MPK | 7 | ||
Inowrocław | MPK | 4 | ||
Jaworzno | PKM Jaworzno | 1 | ||
Jelenia Góra | MZK | 5 | ||
Kalisz | KLA | 2 | ||
Kielce | ZTM | 5 | ||
Konin | MZK | 4 | ||
Legnica | MPK | 10 | ||
Łowicz | MZK | 6 | ||
Malbork | MZK | 3 | ||
Mława | MKM | 2 | ||
Nowy Sącz | MPK | 3 | ||
Ostróda | PKS | 2 | ||
Ostrów Wielkopolski | MZK | 1 | ||
Oświęcim | MZK | 5 | ||
Piła | MZK | 4 | ||
Płaza | Natan | 9 | ||
Płońsk | Nieznany właściciel | 2 | ||
Piotrków Trybunalski | PKS | 10 | ||
Rędziny | GZK | 10 | ||
Sieradz | MPK | 3 | ||
Skierniewice | MZK | 6 | ||
Solec Kujawski | ZNS | 4 | ||
Starogard Gdański | MZK | 6 | ||
Szczecin | SPA Klonowica | 4 | ||
Świerklaniec | PKM | 4 | ||
Warszawa | Agencja Mienia Wojskowego | 1 | ||
Warszawa | MZA Warszawa | 36 | ||
Warszawa | WAS | 2 | ||
Warszawa | Warbus | 2 | ||
Włocławek | MPK | 18 | ||
Zielona Góra | PKS | 2 | ||
Żywiec | MZK | 2 | ||
![]() Szwajcaria |
Berno | Eurobus | 1 | 17 |
Kreuzlingen | VBRF E. Meier Fahrzeugtechnik AG | 7 | ||
Locarno | FART | 8 | ||
Pfäffikon | Landolt | 1 | ||
![]() Węgry |
Debreczyn | Piremon | 1 | 5 |
Budapeszt | BKV | 4 | ||
![]() Włochy |
Avellino | CTI-ATI | 9 | 15 |
Cagliari | Azienda Regionale Sarda Transporti | 4 | ||
Canosa di Puglia | Caputo Giuseppe | 1 | ||
Cortina d’Ampezzo | Servizi Ampezzo | 1 | ||
Suma | 340 | |||
Stan na: 13 lutego 2016 |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Solaris na rok 2018: Trzy premiery + trzy wygaszenia [FILM], infobus.pl [dostęp 2018-02-21] (pol.).
- ↑ PKM Czechowice-Dziedzice – Tabor autobusowy. PKM Czechowice-Dziedzice. [dostęp 2010-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-27)].