Solaris Urbino 10

	Solaris Urbino 10
	Solaris Urbino 10
	; Solaris Urbino 10 z 2004 roku na lotnisku w Warszawie.
	Dane ogólne
Inne nazwy	Solaris Urbinetto 10
Producent	Solaris Bus & Coach
Premiera	2002
Okres produkcji	od 2002
Miejsce produkcji	Polska, Bolechowo-Osiedle
Poprzednik	Solaris Urbino 9
Pokrewne	Solaris Urbino 12; Solaris Urbino 15; Solaris Urbino 18
Podobne	Solaris Urbino 9
	Dane techniczne
Typy nadwozia	Niskopodłogowy autobus miejski klasy MIDI
Układ drzwi	1-2-0; 1-2-2
Liczba drzwi	2; 3
Wys. podłogi; w I drzwiach	320 mm
Wys. podłogi; w II drzwiach	320 mm
Wys. podłogi; w III drzwiach	340 mm
Po zastosowaniu przyklęku	– ok. 70 mm
Szerokość drzwi	860 mm; 1350 mm
Silniki	1) Iveco NEF F4AE0681B 2) Cummins ISB6.7E6 250B 3) Cummins ISB6.7E6 280B
Moc silników	1) 239 KM 2) 245 KM 3) 284 KM
Skrzynia biegów	VOITH D851.3 ZF Ecolife
Liczba przełożeń	4; 5; 6
Długość	9940 mm
Szerokość	2550 mm
Wysokość	2850 mm; 3035 mm (z klimatyzacją)
Masa własna	9300 kg
Masa całkowita	15500 kg
Rozstaw osi	4800 mm
	Wnętrze
Liczba miejsc ogółem	91
Liczba miejsc siedzących	22
	Informacje dodatkowe
ABS	Tak
ASR	Tak
EBS	Tak
ESP	Nie
Klimatyzacja	Opcja
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Portal Komunikacja miejska

Solaris Urbino 10 – niskopodłogowy autobus z serii Solaris Urbino, przeznaczony dla komunikacji miejskiej, produkowany od 2002 roku przez polską firmę Solaris Bus & Coach S.A. z Bolechowa koło Poznania. Obecnie produkowany jest model trzeciej generacji Urbino, ale jest to druga generacja Urbino 10.

Historia modelu[edytuj]

Firma Neoplan Polska tworząc rodzinę autobusów pod nową marką "Solaris" rozpoczynała od modeli o długościach 9, 12, 15 i 18 metrów. Po ogłoszeniu przez jedno z miast przetargu na większą liczbę autobusów o długości 10 metrów, firma Solaris Bus & Coach zaprojektowała nowy model o takiej długości, początkowo oferowany pod marką Solaris Urbinetto 10. Jednocześnie zrezygnowano z produkcji najkrótszego modelu Solaris Urbino 9.

Solaris Urbinetto 10 drugiej generacji na warszawskiej linii 177

Od wiosny 2005 roku jest produkowany "Solaris Urbino 10" trzeciej generacji, lecz jest to druga wersja tego autobusu. Jest on wytwarzany w wersjach z silnikami diesla (początkowo spełniającymi normy emisji spalin Euro 3 i Euro 4, obecnie Euro 5 lub EEV), zaś od 2005 roku może być także produkowany w odmianie z napędem gazowym CNG z wykorzystaniem silników firm Iveco lub MAN. Podstawowy silnik stosowany w tym autobusie to obecnie Cummins ISB6.7E5 250B o mocy maksymalnej 180,5 kW (245 KM), spełniający wymagania normy Euro 5. W wyposażeniu opcjonalnym znajduje się mocniejsza jednostka Cummins ISB6.7E5 285B o mocy maksymalnej 209 kW (284 KM). Wszystkie stosowane osie pochodzą z firmy ZF. Z przodu zawieszona niezależnie oś ZF RL 75 EC lub w opcji ZF RL 85 A, z tyłu oś ZF AV 132. Standardowo montowany jest zwalniacz skrzyni biegów (retarder). W podwoziu stosowany jest układ centralnego smarowania. Szkielet wykonywany jest ze stali odpornej na korozję. Podobnie oblachowanie, w którym wykorzystuje się również panele aluminiowe. Instalacja elektryczna jest oparta o magistralę CAN-Bus.W 2016 roku Solaris uznał, że nadszedł odpowiedni moment na uzupełnienie nowej oferty o pojazd klasy midi już IV generacji. W efekcie świat w tym roku ujrzy pierwsze Nowe Urbino 10,5. Pojazd będzie nieco dłuższy od poprzednika. Dzięki temu możliwe będzie zastosowanie układu drzwi 2-2-2 lub 2-2-0. Ma to się przełożyć jak można się domyślać na sprawniejszą wymianę pasażerów. Ponadto dzięki wydłużeniu nadwozia możliwe będzie nieznaczne zwiększenie ilość miejsc siedzących dla pasażerów.

Solaris Urbino 10 w Europie[edytuj]

Państwo	Miasto	Operator	Liczba (według operatora)	Liczba (według kraju)
Austria	Bad Ischl	Johann Sklona OPNV Pammesberger KG	2	33
	Dornbirn	EE Rhomberg	21
	Ebensee	Sklona Touristik	1
	Koblach	Loacker Touristik GmbH	5
	Schwaz	Leo Ledermair GmbH	1
	Wiedeń	ÖBB Postbus GmbH	3
Czechy	Ostrawa	Dopravní podnik Ostrava	20	20
Francja	Antibes	La Sophipolitaine des transports urbains	8	17
	Lons-le-Saunier	Tallis	3
	Narbonne	SNT	6
Niemcy	Dresden	DVB	5	11
	Speyer	FirstGroup Rhein-Neckar	3
	Waiblingen	Omnibus-Verkehr Ruoff GmbH	2
	Weinstadt	Omnibus Dannenmann GmbH	1
Norwegia	Lillehammer	Veolia Transport Sør	2	9
	Oslo	Norgesbuss AS	5
	Oslo	UNIBUS AS	2
Polska	Augustów	Necko	2	214
	Bartoszyce	PKS	5
	Bobrowniki	Tkaczyk	14
	Brodnica	PGK	1
	Cieszyn	ZGK	1
	Ciechanów	PKS	1
	Czechowice-Dziedzice	PKM	3^[1]
	Czerwonak	Transkom Koziegłowy	3
	Gniezno	MPK	7
	Inowrocław	MPK	4
	Jastrzębie-Zdrój	PKM	3
	Jaworzno	PKM Jaworzno	1
	Jelenia Góra	MZK	5
	Kalisz	KLA	2
	Kielce	ZTM	5
	Konin	MZK	4
	Legnica	MPK	10
	Łowicz	MZK	6
	Malbork	MZK	1 (od września 2012)
	Mława	MKM	2 (od lutego 2016)
	Nowy Sącz	MPK	1
	Ostróda	PKS	2
	Ostrów Wielkopolski	MZK	1
	Oświęcim	MZK	5
	Piła	MZK	4
	Płaza	Natan	9
	Płońsk	Nieznany właściciel	2
	Piotrków Trybunalski	PKS	10
	Rędziny	GZK	10
	Sieradz	MPK	3
	Skierniewice	MZK	6
	Solec Kujawski	ZNS	4
	Starogard Gdański	MZK	6
	Szczecin	SPA Klonowica	4
	Świerklaniec	PKM	4
	Warszawa	Agencja Mienia Wojskowego	1
	Warszawa	MZA Warszawa	36
	Warszawa	WAS	2
	Warszawa	Warbus	2
	Włocławek	MPK	18
	Zielona Góra	PKS	2
	Żywiec	MZK	2
Szwajcaria	Berno	Eurobus	1	17
	Kreuzlingen	VBRF E. Meier Fahrzeugtechnik AG	7
	Locarno	FART	8
	Pfäffikon	Landolt	1
Węgry	Debreczyn	Piremon	1	5
Węgry	Budapeszt	BKV	4	5
Włochy	Avellino	CTI-ATI	9	15
	Cagliari	Azienda Regionale Sarda Transporti	4
	Canosa di Puglia	Caputo Giuseppe	1
	Cortina d'Ampezzo	Servizi Ampezzo	1
Suma			338
Stan na: 13 lutego 2016