Sonet 99 (William Szekspir)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Strona tytułowa pierwszego wydania sonetów Shakespeare’a

Sonet 99 (Zuchwałość fiołka łajem tak[1]) – jeden z cyklu sonetów autorstwa Williama Shakespeare’a. Po raz pierwszy został opublikowany w 1609 roku.

Wielu badaczy jest zdania, że powstał on jako część serii trzech utworów (sonety: 97, 98, 99) traktujących o rozstaniu. Podobną tematykę mają też dzieła oznaczone numerami 54 i 55. Wysuwa się także tezę, iż stanowił on inspirację do stworzenia niektórych elementów Gwałtu na Lukrecji.

Treść[edytuj | edytuj kod]

W utworze tym podmiot liryczny cierpi z powodu rozstania z tajemniczym młodzieńcem. Porównuje jego piękno do piękna kwiatów, które czerpały ją właśnie z urody młodego człowieka.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wszystkie tłumaczenia w tym artykule są autorstwa Macieja Słomczyńskiego