Sonny Bill Williams

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sonny Bill Williams
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Sonny William Williams[1][2]

Pseudonim

SBW, Superman[3]

Data i miejsce urodzenia

3 sierpnia 1985
Auckland

Wzrost

194 cm[4]

Masa ciała

108 kg[4]

Rugby union
Pozycja

środkowy ataku, skrzydłowy

Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2008–2010 Toulon[2] 25 (20)
2010 Canterbury (NPC[2]) 7 (20)
2011 Crusaders
(Super Rugby)[2] 		15 (25)
2012 Chiefs (Super Rugby)[2] 18 (25)
2012 Panasonic[2] 7 (10)
2014– Counties Manukau
(NPC[2]) 		2 (0)
2015– Chiefs (Super Rugby) 0 (0)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2010–  Nowa Zelandia[5] 53 (60)
Rugby league
Pozycja

wspieracz, filar, środkowy

Kariera juniorska
Lata Zespół
Marist Saints
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2004–2008 Canterbury Bulldogs 73 (124)
2013–2014 Sydney Roosters 45 (44)
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2004–  Nowa Zelandia 12 (20)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 12 października 2014 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 21 września 2019 r.
Multimedia w Wikimedia Commons
SBW w barwach Crusaders (2011)
Williams podczas rozgrzewki w trakcie Pucharu Świata w Rugby League (2013)

Sonny Bill Williams (ur. 3 sierpnia 1985 w Auckland[5]) – nowozelandzki gracz rugby (w odbu odmianach) i bokser. Jest zaledwie drugim zawodnikiem, który reprezentował Nową Zelandię na poziomie międzynarodowym najpierw w rugby league, a następnie w rugby union. W rugby league występuje najczęściej na pozycji wspieracza młyna, zaś w rugby union przeważnie jako środkowego ataku. Znany jest przede wszystkim z umiejętności oddawania piłki „na kontakcie” (w czasie bycia szarżowanym)[6] oraz atakowania barkiem podczas swojej kariery w rugby league[7][8].

Rugby[edytuj | edytuj kod]

Profesjonalną karierę w rugby league rozpoczynał w 2004 roku w klubie australijskiej NRL, Canterbury-Bankstown Bulldogs. Po zaledwie pięciu meczach w pierwszym zespole otrzymał powołanie do reprezentacji Nowej Zelandii[9] (został wówczas najmłodszym reprezentantem kraju wśród zawodników przedniej formacji (forwards)[4]. W swoim debiutanckim sezonie NRL z Buldogami wywalczył tytuł mistrzowski, choć w większości spotkań pojawiał się na boisku z ławki rezerwowych[9]. Był wówczas najmłodszym zawodnikiem Canterbury, który podpisał profesjonalny kontrakt z klubem, jak również najmłodszym w historii zespołu, który zagrał w finale[8].

W 2008 roku w budzących kontrowersje okolicznościach przeniósł się do francuskiego klubu rugby union RC Toulonnais[8][10]. W 2010 roku Williams podpisał umowę z New Zealand Rugby Union, na mocy której zagwarantowano mu miejsce w składzie All Blacks podczas Pucharu Świata w 2011 roku. W związku z tym zawodnik powrócił do Nowej Zelandii, by w sezonie 2010 rozpocząć grę w zespole Canterbury z National Provincial Championship. W 2011 roku został wybrany do Crusaders grających w elitarnych rozgrywkach Super Rugby. Dotarł z nimi do finału, gdzie jednak Crusaders ulegli Queensland Reds[8].

W barwach nowozelandzkiej drużyny narodowej w odmianie piętnastoosobowej zadebiutował 6 listopada 2010 roku w rozgrywanym na stadionie Twickenham pojedynku z reprezentacją Anglii. Rok później z zespołem All Blacks wywalczył złoty medal Pucharu Świata[11].

W 2012 roku w Super Rugby występował w drużynie Chiefs[12], z którą zajął pierwsze miejsce[13]. Po zakończeniu sezonu podpisał obowiązujący do końca roku kontrakt z japońskim Panasonic Wild Knights[14].

Pod koniec 2012 roku Williams ponownie zmienił odmianę rugby, ogłaszając swój powrót do NRL, do Sydney Roosters[15]. Również i tym razem w swoim pierwszym sezonie w nowej drużynie zdołał wywalczyć mistrzostwo ligi[8]. Wobec zgłoszenia przez Williamsa chęci uczestniczenia w Pucharze Świata, został on włączony do 24-osobowego Kiwis[16]. Tam reprezentacja Nowej Zelandii dotarła do finału, w którym jednak wysoko uległa australijskim Kangaroos[17][18]. Tym samym nie zdołał wywalczyć tytułu mistrzowskiego w obu odmianach rugby, co byłoby pierwszym takim wyczynem w historii[18]. Dwa dni przed meczem finałowym Rugby League International Federation uhonorowała SBW tytułem zawodnika roku 2013 (2013 RLIF Player of the Year). Był to pierwszy przypadek, kiedy tę ustanowioną w 2008 roku nagrodę otrzymał gracz spoza Australii[19]. Niemniej w grudniu 2013 roku ogłosił, że od sezonu 2015 ponownie będzie występował w odmianie 15-osobowej[20]. W czerwcu 2014 roku ogłoszono natomiast podpisanie porozumienia pomiędzy Counties Manukau Rugby Union a Williamsem w sprawie jego występów w sezonach 2015 i 2016[21]

W sezonie 2014 Williams wraz z Roosters dotarł do przedostatniej rundy fazy pucharowej, gdzie odpadł w starciu z późniejszymi mistrzami, South Sydney Rabbitohs[22][23]. W międzyczasie SBW zaliczył swój 100. mecz w NRL[24]. W związku z przedwczesnym zakończeniem sezonu w league, zawodnik już kilka dni po ostatnim meczu Roosters dołączył do nowozelandzkiego zespołu union, Counties Manukau[25]. Zadebiutował w rozgrywkach ITM Cup w przedostatniej kolejce sezonu, która odbyła się ledwie 12 dni po meczu Rabbitohs – Roosters[25][2]. Jednocześnie nie wykluczył późniejszych występów w barwach Kogutów w odmianie 13-osobowej[23].

Sonny Bill znalazł się w składzie nowozelandzkich Chiefs na sezon 2015 Super Rugby[20].

Boks[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku rozpoczął także karierę bokserską w wadze ciężkiej[4] – wszystkie sześć dotychczasowych pojedynków zakończyło się jego zwycięstwem (trzy przez nokaut)[26].

W październiku 2013 roku SBW przyznał, że nie zamierza toczyć żadnych walk przez kolejne trzy lata[27].

31 stycznia 2015 pokonał jednogłośnie na punkty na gali w Sydney rodaka Chauncy'ego Wellivera (55-11-5)[28].

Lista walk zawodowych[edytuj | edytuj kod]

Statystyka stoczonych walk zawodowych
Zwycięstw: 7 (KO – nokautów: 3, walk zakończonych na punkty: 4)
Przegranych: 0 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 0)
Remisów: 0
Wynik Rekord Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Data Miejsce Uwagi
Zwycięstwo 7-0 Nowa Zelandia Chauncy Welliver (55-10-5) UD 8 (8) 31 stycznia 2015 Australia Allphones Arena, Olympic Park, Sydney
Zwycięstwo 6-0 Południowa Afryka Francois Botha (48-8-3) UD 10 (10) 8 lutego 2013 Australia Brisbane Entertainment Centre, Boondall
Zwycięstwo 5-0 Nowa Zelandia Clarence Tillman (11-8-2) TKO 1 (10) 2:58 8 lutego 2012 Nowa Zelandia Claudelands Arena, Hamilton
Zwycięstwo 4-0 Tonga Alipate Liava'a (4-7-0) UD 6 (6) 5 czerwca 2011 Nowa Zelandia The Trusts Stadium, Auckland
Zwycięstwo 3-0 Australia Scott Lewis (3-4-0) UD 6 (6) 29 stycznia 2011 Australia Gold Coast Convention Centre, Broadbeach, Queensland
Zwycięstwo 2-0 Australia Ryan Hogan (debiut) TKO 1 (4) 2:35 30 czerwca 2010 Australia Brisbane Entertainment Centre, Boondall, Queensland
Zwycięstwo 1-0 Australia Gary Gurr (debiut) TKO 2 (4x2) 1:22 27 maja 2009 Australia Brisbane Entertainment Centre, Boondall, Queensland debiut zawodowy

TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, DQ – dyskwalifikacja

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Williams, Sonny Bill. New Zealand League. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h Player statistics - Williams Sonny William - club stats. It's Rugby. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  3. ↑ Jim Holden: New Zealand holds its breath for Superman to fly in. Express, 2011-10-06. [dostęp 2013-12-04].
  4. ↑ a b c d Sonny Bill Williams. Puchar Świata w Rugby League 2013, 2013-11. [dostęp 2013-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-04)]. (ang.).
  5. ↑ a b Sonny Bill Williams. ESPN Scrum. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  6. ↑ Chris Hewett: Williams and Carter produce a Super show for Twickenham. The Independent, 2011-03-28. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  7. ↑ Steve Ricketts, Karl deKroo: Shoulder charge or not. Courier Mail, 2008-03-26. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  8. ↑ a b c d e Roosters NRL grand final success seals Sonny Bill Williams' place as the best two-code player in history. [w:] Herald Sun [on-line]. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  9. ↑ a b Sonny Bill Williams. Rugby League Project. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  10. ↑ Anne Barrowclough: French defection makes Sonny Bill Williams Australia's top hate figure. The Times, 2008-07-28. [dostęp 2011-10-12]. (ang.).
  11. ↑ Sonny Bill Williams. Official Rugby World Cup 2011 Site. [dostęp 2013-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-12)]. (ang.).
  12. ↑ Sonny Bill Williams re-signs with NZRU and Chiefs. Chiefs, 2011-11-09. [dostęp 2013-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-05)]. (ang.).
  13. ↑ Match breakdown: Chiefs vs Sharks 04 August 2012. South African Rugby Union, 2012-08-04. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  14. ↑ Evan Pedgen: It's Sushi Boy Williams, Sonny off to Japan. Rugby Heaven (stuff.co.nz), 2012-07-10. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  15. ↑ Sonny Bill Williams confirms return to rugby league with Sydney Roosters. [w:] The Guardian [on-line]. Reuters, 2012-11-13. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  16. ↑ Sonny Bill Williams Added to Kiwis Squad. New Zealand Rugby League, 2013-10-09. [dostęp 2013-12-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-09)]. (ang.).
  17. ↑ Paul Fletcher: Rugby League World Cup 2013: New Zealand 2-34 Australia. BBC Sport, 2013-11-30. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  18. ↑ a b Michael Brown: SBW 'heartbroken' at loss. [w:] Wairarapa Times-Age [on-line]. The New Zealand Herald, 2013-12-02. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  19. ↑ Williams crowned RLIF International Player of the Year. Rugby League International Federation, 2013-11-28. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  20. ↑ a b Rugby: Sonny Bill signs with Chiefs. [w:] The New Zealand Herald [on-line]. 2013-12-20. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  21. ↑ Rugby: Sonny Bill signs with Counties. [w:] The New Zealand Herald [on-line]. 2014-06-16. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  22. ↑ Andrew Sonter: Rabbitohs v Roosters. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. 2014-09-23. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  23. ↑ a b Dan Walsh: SBW leaves with head held high. National Rugby League, 2014-09-27. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  24. ↑ David Sygall: Parramatta Eels gain revenge over Sydney Roosters. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. 2014-04-12. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)].
  25. ↑ a b Shaun Eade: Sonny Bill Williams to turn out for Counties. stuff.co.nz, 2014-09-30. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  26. ↑ Sonny Bill Williams. BoxRec. [dostęp 2013-12-04]. (ang.).
  27. ↑ David Long: Sonny Bill rules out any boxing for three years. stuff.co.nz, 2013-10-24. [dostęp 2014-10-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-21)]. (ang.).
  28. ↑ bokser.org: Sonny Bill Williams wypunktował Wellivera. [dostęp 2015-02-02]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Skład reprezentacji Nowej Zelandii na Pucharze Świata 2011
Młyn
Atak
Trener

Skład reprezentacji Nowej Zelandii na Pucharze Świata 2015
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sonny_Bill_Williams&oldid=70951612”