Sopot Festival

Sopot Festival

{{{nazwa oryginalna}}}

Lata aktywności	{{{lata aktywności}}}
Termin	{{{termin}}}
Państwo	{{{państwo}}}
Miejscowość	{{{miejscowość}}}
Obiekt	{{{obiekt}}}
Tematyka	{{{tematyka}}}
Wręczane nagrody	{{{wręczane nagrody}}}
Strona internetowa

{{Festiwal infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | wręczane nagrody = | alt grafiki = | państwo = | tematyka = | lata aktywności = | termin = | miejscowość = | obiekt = | nazwa oryginalna = Nieznane pola: "rozmiar grafiki", "lokalizacja", "nazwa angielska", "gatunek", "aktywność" oraz "data".

Polsat Sopot Festival (początkowo Międzynarodowy Festiwal Piosenki, w okresie 1977–1980 Międzynarodowy Festiwal Interwizji, po wznowieniu w 1984 ponownie pod pierwotną nazwą, od 1992 do 2009 Sopot Festival, od 2012 do 2013 Sopot Top of the Top Festival, od 2014 Polsat Sopot Festival) – międzynarodowy festiwal muzyczny odbywający się w Operze Leśnej w Sopocie.

Historia imprezy

Scena Sopot Top of the Top Festival

Scena Opery Leśnej

Pierwszy festiwal trwał od 21 do 27 sierpnia 1960. Jego pomysłodawcą był Władysław Szpilman. Do 1963 włącznie festiwale odbywały się w hali Stoczni Gdańskiej a później festiwal przeniósł się do Opery Leśnej. Pierwszym konferansjerem festiwalu był Lucjan Kydryński, który w latach 60. prowadził audycję radiową „Rewia piosenki”, a pierwszymi „konferansjerkami” były natomiast Irena Dziedzic znana wtedy z Telewizji i Zofia Słaboszewska. Spośród aktorów zapowiadali też w pierwszych festiwalach Mieczysław Voit, Elżbieta Czyżewska. W pierwszych festiwalach wykonano wiele pięknych melodyjnych piosenek.

Największy rozkwit festiwal przeżywał w latach 1977–1980, kiedy Telewizja Polska postanowiła uczynić z niego konkurencję dla Festiwalu Eurowizji, organizując Festiwal Interwizji. Zamysł zrealizowano z rozmachem, na jaki mogła już sobie pozwolić znakomicie doinwestowana przez Macieja Szczepańskiego TVP. Począwszy od charakterystycznej dla propagandy sukcesu telewizyjnej czołówki, przez imponującą – pełną światła i szkła, umiejętnie eksponującą las za sceną - scenografię, aż po dobór gwiazd i nagród (jacht pełnomorski jako Nagroda Publiczności) – festiwal próbował, mniej lub bardziej udanie, realizować polskie marzenie o wielkiej imprezie na światowym poziomie.

Na Festiwalu Interwizji organizowano 3 konkursy międzynarodowe:

1. Konkurs o Grand Prix z udziałem przedstawicieli stacji telewizyjnych, w którym oceniano piosenki (kompozycje)
2. Konkurs wytwórni fonograficznych o Grand Prix du Disque, w którym oceniano interpretację piosenek (czyli wykonawców)
3. Konkurs Piosenki Polskiej- zgodnie z festiwalową tradycją zagraniczni uczestnicy obu konkursów przedstawiali swoje interpretacje polskich przebojów. Celem było propagowanie polskiej twórczości na szerszą skalę. Nagrodą w tym konkursie był Bursztynowy Słowik. Na zakończenie każdego z 4 festiwalowych wieczorów występowała jedna gwiazda – 3 razy zagraniczna i raz (w dniu konkursu polskiego) polska.

Najwięcej emocji festiwal wzbudził w 1979, gdy na scenie wystąpiła ówczesna gwiazda pierwszej wielkości, zespół Boney M., z zakazaną w Polsce piosenką Rasputin (telewizja nadała ten występ z jednodniowym poślizgiem, wycinając kontrowersyjną – godzącą w sojusz z ZSRR – piosenkę). To wtedy Demis Roussos porwał do tańca Irenę Dziedzic, a Andrzej Rosiewicz latał jako pszczoła nad całą Operą Leśną.

W latach 1981–1983 festiwal nie odbywał się ze względu na sytuację w kraju. W wielu artykułach prasowych w tym okresie pojawiły się artykuły podsumowujące całą historię festiwalu, panowało przekonanie, że impreza ta zniknęła na zawsze z kalendarza imprez. Wznowienie festiwalu w 1984, ponownie pod nazwą „Międzynarodowy Festiwal Piosenki” było prawdziwym wydarzeniem, oznaczającym tzw. postępującą normalizację sytuacji w kraju. Największym wydarzeniem tego festiwalu był występ, już pierwszego dnia, Charles’a Aznavoura. Była to największa zagraniczna gwiazda piosenki jaka odwiedziła Polskę od kilku lat.

W 1988 zorganizowano festiwal pod hasłem „Srebrny Jubileusz”, z okazji 25-lecia imprezy. Gospodarzami festiwalu były dwa pokolenia prezenterów – Krystyna Loska i jej córka Grażyna Torbicka oraz Lucjan Kydryński i jego syn Marcin Kydryński.

Po festiwalu w 1988 (za którego organizację odpowiadał Teatr Muzyczny w Gdyni) na posiedzeniu Komitetu Organizacyjnego w Urzędzie Wojewódzkim ogłoszono, że nie ma środków do sfinansowania następnego. Na kolejne posiedzenie Jerzy Gruza zaprosił Wojciecha Korzeniewskiego z Biura Usług Promocyjnych UP w Sopocie, który zaproponował przejęcie festiwalu w prywatne ręce bez potrzeby dofinansowania ze strony budżetu. Wzbudziło to konsternację, ale po kilku następnych spotkaniach definitywnie wyrażono zgodę. Była to pierwsza tej rangi sprywatyzowana impreza w tamtych czasach w Europie Wschodniej, i to z powodzeniem, bez potrzeby jakiejkolwiek dotacji. W. Korzeniewski został prezydentem festiwalu i przy współpracy zaprzyjaźnionych firm oraz sponsorów organizował festiwale do 1993. Wśród partnerów byli między innymi znani brytyjscy producenci telewizyjni: Gavin Taylor i Ben Challis, którym udało się wyemitować fragmenty festiwalu w kilkunastu stacjach telewizyjnych na świecie, dzięki udziałowi czołowych gwiazd MTV: Johnny Hates Jazz, Dannii Minogue, Hue & Cry, Technotronic, Erasure, Deacon Blue, Alison Moyet, Aztec Camera, OMD, Bros, Jimmy Somerville, Paul King (prowadzący). Były to festiwale najbardziej rozbudowane do tej pory o imprezy towarzyszące, które ogarnęły całe miasto takie jak: Targi muzyczne (hala SKT), festiwale na Molo, Sopot Classic (w kościołach), Wielka gonitwa festiwalowa (hipodrom), festiwale w kinach, restauracjach, teatrze oraz na ul Bohaterów Monte Cassino.

Inna podczas festiwalu w 2009

Najważniejszymi partnerami W. Korzeniewskiego w budowaniu strategii marketingowej festiwali miały: brytyjskie Saatchi & Saatchi, MTV, Fuji TV, ULA ltd oraz Kąpielisko Morskie w Sopocie.

Organizatorem festiwalu od 1994 do 2004 była TVP. Prawo do organizacji straciła w 2004. Organizatorem Sopot Festival od 2005 była telewizja TVN. Po upływie umowy w 2009 TVN zrezygnowało z organizacji tej imprezy. Od 2012 roku festiwal organizuje telewizja Polsat.

W 2006 roku organizator postanowił powrócić do międzynarodowego charakteru konkursu.

Obok występów konkursowych i występów gwiazd, wiele emocji wzbudzały też występy konferansjerów, zwłaszcza w okresie Festiwalu Interwizji kiedy na scenie brylowała Irena Dziedzic. We wcześniejszych latach uwagę publiczności przyciągał elegancki i kompetentny Lucjan Kydryński. W latach 2005–2009 prowadzenie gali festiwalu należało do Magdy Mołek.

W 2010 i 2011 roku festiwal nie odbył się z powodu remontu Opery Leśnej.

Od 2012 roku festiwal nosił nazwę Sopot Top of the Top Festival, gdzie odbywa się konkurs o Bursztynowego Słowika oraz koncerty towarzyszące. W 2014 festiwal odbył się pod nazwą Polsat Sopot Festival.

Zwycięzcy poszczególnych edycji konkursu

Edycja	Data	Miasto	Artysta	Utwór	Punkty	Zwycięski kraj
1	25-27 sierpnia 1961	Gdańsk	Jo Roland	„Nous deux”	84	Szwajcaria
2	6, 7 sierpnia 1962		Jeanne Yovanna	„Ti krima”	106	Grecja
3	15, 16 sierpnia 1963		Tamara Miansarowa	„Pust wsiegda budiet sonce”	188	ZSRR
			Simone Langlois	„Toi et ton sourire”	188	Francja
4	6-12 sierpnia 1964	Sopot	Nadia Constantopoulou	„Je te remercie mon coeur”	214	Grecja
5	5 sierpnia 1965		Monique Leyrac	„Mon pays”	226	Kanada
6	25, 26 sierpnia 1966		Lana Cantrell	„I’m All Smiles”	102	Stany Zjednoczone
7	17 sierpnia 1967		Dana Lerska	„Po prostu jestem”	282	Polska
8	24 sierpnia 1968		Urszula Sipińska	„Po ten kwiat czerwony”	244
9	27 sierpnia 1969		Henri Dès	„Maria Consuella”	324	Szwajcaria
10	27 sierpnia 1970		Robert Charlebois	„Ordinaire”	172	Kanada
11	26 sierpnia 1971		Samantha Jones	„He Moves Me”	232	Wielka Brytania
12	23 sierpnia 1972		Andrzej Dąbrowski	„Do zakochania jeden krok”	182	Polska
			Lew Leszczenko	„Ja nie był z nim znakom”	182	ZSRR
13	21, 22 sierpnia 1973		Tony Craig	„Can You Feel It”	182	Wielka Brytania
14	21, 22 sierpnia 1974		Marion Rung	„Uskon lauluun”	204	Finlandia
15	20, 21 sierpnia 1975		Glen Weston	„I Still Love You”	132	Wielka Brytania
16	25, 26 sierpnia 1976		Irina Ponarowskaja	„Toropos”	132	ZSRR
17	26 sierpnia 1977		Helena Vondráčková	„Malovaný džbánku”	36	Czechosłowacja
			Farah Maria	„El recuerdo de aquel”		Kuba
			Zdzisława Sośnicka	„Kochać znaczy żyć”		Polska
18	24 sierpnia 1978		Ałła Pugaczowa	„Wsio mogut koroli”	36	ZSRR
			Vaclav Necker	„Patrik”	36	Czechosłowacja
			Dream Express	„Just Wanna Dance with You”		Belgia
19	24 sierpnia 1979		Czesław Niemen	„Nim przyjdzie wiosna”	66	Polska
			Kessy	„Ke ti den thadina”		Grecja
20	20-22 sierpnia 1980		Marion Rung	„Where Is the Love”	36	Finlandia
			Marika Gombitová	„I Want to Share with You”		Czechosłowacja
			Nikolai Gnatoak	„Na wtrach osennih”		ZSRR
			Jigsaw	„Sky High”		Wielka Brytania
			Vox	„Bananowy song”		Polska
21	15, 16 sierpnia 1984		Krystyna Giżowska	„Blue Box”	60
			Anne Veskil	„Nadieżda gasniet”		ZSRR
			Lux	„I Am Free”		RFN
			Eva Maria Pickert	„Krei zu sein”		NRD
22	21-28 sierpnia 1985		Herreys	„Summer Party”	72	Szwecja
			Hans Vermuatrn	„I Only Know My Name”	72	Holandia
23	1986		Mara Getz	„Hero of My Heart”	176	Stany Zjednoczone
			Vicki Benckert	„Gråt inte Eva”		Szwecja
24	19-21 sierpnia 1987		Double Take	„Rockola”	198	RFN
			Maywood	„Stay with Me”		Holandia
25	17-19 sierpnia 1988		Kenny James	„The Magic in You”	60	Stany Zjednoczone
26	17, 18 sierpnia 1989		Dance With The Strangers	„By”	66	Norwegia
			Mieczysław Szcześniak	„Who Loves People”		Polska
27	17 sierpnia 1990		Lora Szafran	„Trust Me at Once”	60
28	23, 24 sierpnia 1991		New Moon	„Ice”	60	Łotwa
29	27 sierpnia 1992		Edyta Bartosiewicz	„Love”	182	Polska
			Sisqó	bd.		Austria
			Maanam	„W ciszy nawet kamień rośnie”		Polska
30	27 sierpnia 1993		Arina	„Rain Is Coming Down”	72	Litwa
31	26 sierpnia 1994		Varius Manx	„Zanim zrozumiesz”	132	Polska
32	25 sierpnia 1995		Kasia Kowalska	„A to co mam...”	82
33	22 sierpnia 1997		Total Touch	„Somebody Else’s Lover”	42	Holandia
34	21 sierpnia 1998		Alex Baroni	„Male che fa male”	52	Włochy
35	20-22 sierpnia 1999		Małgorzata Ostrowska	„Lawa”	112	Polska
36	18, 19 sierpnia 2000		Helena Vondráčková	„Veselé Vánoce a šťastný nový rok”	112	Czechy
37	24, 25 sierpnia 2001		Natacha Atlas	„Ayeshteni”	70	Belgia
38	23, 24 sierpnia 2002		Irena Santor	„Jeszcze kochasz mnie”	46	Polska
39	22,23 sierpnia 2003		Skaldowie	„Hymn o miłości”	30
40	2-4 września 2005		Andrzej Piaseczny	„Z głębi duszy”	34
41	1-3 września 2006		Mattafix	„Big City Life”	63	Wielka Brytania
42	31 sierpnia, 1, 2 września 2007		Feel	„A gdy jest już ciemno”	32	Polska
43	23, 24 sierpnia 2008		Oh Laura	„Release Me”	33	Szwecja
44	22, 23 sierpnia 2009		Gabriella Cilmi	„Sweet About Me”	47	Australia
45	24,25 sierpnia 2012		Eric Saade	„Hotter Than Fire”	56	Szwecja
46	23, 24 sierpnia 2013		Imany	„You Will Never Know”	84	Francja
47	22, 23 sierpnia 2014		Ewa Farna	„Cicho”	66	Polska
48	21, 22 sierpnia 2015

Prowadzący

Rok	Komentator	Podawanie głosów
1961	Irena Dziedzic	Władysław Szpilman
1962
1963
1964	Lucjan Kydryński	Artur Międzyrzecki
1965
1966
1967		Andrzej Kurylewicz
1968
1969		Mieczysław Fogg
1970		Michał Rusinek
1971	Bogumiła Wander	Danuta Banaskowa
1972	Krystyna Loska	Mirosław Dąbrowski
1973	Lucjan Kydryński	Jerzy Połomski
1974	Jacek Bromski	Witold Filler
1975	Krzysztof Materna	Andrzej Kurylewicz
1976	Krzysztof Materna	Andrzej Ikonowicz
1977	Irena Dziedzic	Jerzy Krzyżanowski
1978		Zbigniew Napierała
1979
1980
1984	Andrzej Mełuł	Henryk Debich
1985	Marek Niedźwiecki	Wojciech Trzciński
1986	Grażyna Torbicka	Wojciech Trzciński
1987		Wojciech Mann
1988		Czesław Niemen
1989		Marek Sierocki
1990	Alicja Resich-Modlińska
1991	Grażyna Torbicka	Alicja Resich-Modlińska
1992	Marek Niedźwiecki	Mirosław Baka
1993	Lucjan Kydryński	Krzysztof Ibisz
1994	Grażyna Torbicka	Wojciech Mann
1995	Maciej Orłoś	Renata Przemyk
1997		Artur Orzech
1999	Krzysztof Materna	Marek Niedźwiecki
2000	Grażyna Torbicka	Artur Orzech
2001	Tomasz Kammel	Artur Orzech
2002	Magdalena Mołek	Artur Orzech
2003		Tomasz Kammel
2005		Adam Gorko
2006		Piotr Metz
2007
2008
2009

Liczba zwycięstw

Liczba zwycięstw	Kraj	Rok
17	Polska	1967, 1968, 1972, 1977, 1979, 1980, 1984, 1989, 1990, 1994, 1995, 1999, 2002, 2003, 2005, 2007, 2014
6	ZSRR	1963, 1972, 1976, 1978, 1980, 1984
4	Stany Zjednoczone	1966, 1973, 1986, 1988
	Wielka Brytania	1971, 1975, 1980, 2006
	Czechosłowacja	1977, 1978, 1980, 1985
	Szwecja	1985, 1986, 2008, 2012
3	Grecja	1962, 1964, 1979
	Holandia	1985, 1987, 1997
2	Szwajcaria	1961, 1969
	Kanada	1965, 1970
	Finlandia	1974, 1980
	Belgia	1978, 2001
	RFN	1984, 1987
	Francja	1963, 2013
1	Kuba	1977
	NRD	1984
	Norwegia	1989
	Łotwa	1991
	Austria	1992
	Litwa	1993
	Włochy	1998
	Czechy	2000
	Australia	2009

Linki zewnętrzne

• Strona internetowa festiwalu
• Strona Sopot Festival (Plejada)

Zobacz też

• Album muzyczny Przeboje Opery Leśnej
• Sopot TOPtrendy festiwal
• Sopot Hit Festiwal