Spółgłoska boczna szczelinowa dziąsłowa dźwięczna

Spółgłoska boczna szczelinowa dziąsłowa dźwięczna
Numer IPA	149
ɮ
Jednostka znakowa	ɮ
Unikod	U+026e
UTF-8 (hex)	c9 ae
Inne systemy
X-SAMPA	K\
Kirshenbaum	z<lat>
IPA Braille↗	⠇⠐⠮
Przykład
informacje • pomoc
Obraz znaku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska boczna szczelinowa dziąsłowa dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [ɮ].

Artykulacja

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [ɮ]:

• modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji płucnej i egresji,
• tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
• prąd powietrza w jamie ustnej przepływa po bokach języka
• język kontaktuje się z dziąsłami, tworząc szczelinę na tyle wąską, że masy powietrza wydychanego z płuc tworzą charakterystyczny szum.
• wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna.

Przykłady

• w języku mongolskim: долоо [tɔɮɔː] "siedem"
• w języku zulu: dlala [ˈɮálà] "grać"
• faryngalizowana wersja tej spółgłoski (IPA [ɮˤ]) występowała prawdopodobnie w klasycznym języku arabskim. W hadisach jest wspomniane, że Mahomet wymawiał spółgłoskę ﺽ ḍād "obiema stronami swojego języka". We współczesnym arabskim fonem ten jest realizowany jako [dˁ] lub (zwłaszcza w Sudanie) [ðˁ].