Spółgłoska iniektywna podniebienna dźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska iniektywna podniebienna dźwięczna
Numer IPA 164
ʄ
Jednostka znakowa

ʄ

Unikod

U+0284

UTF-8 (hex)

ca 84

Inne systemy
X-SAMPA J\_<
Kirshenbaum J`
IPA Braille ⠦⠔⠚
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska iniektywna podniebienna dźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: [ʄ].

Artykulacja[edytuj | edytuj kod]

Opis[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji [ʄ]:

  • modulowany jest prąd powietrza powstały w wyniku zasysającego ruchu krtani do dołu przy drgających wiązadłach głosowych, czyli artykulacja tej spółgłoski wymaga inicjacji krtaniowej i ingresji,
  • tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, prąd powietrza przepływa przez jamę ustną,
  • prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem,
  • środkowa część grzbietu języka wygina się ku środkowej części podniebienia twardego, tworząc zwarcie. Dochodzi do całkowitego zablokowania dostępu powietrza do jamy ustnej. Następuje rozwarcia, powietrze jest zasysane do wewnątrz w wyniku ssącego ruch krtani, co nadaje głosce charakterystyczny głuchy dźwięk.
  • wiązadła głosowe periodycznie drgają, spółgłoska ta jest dźwięczna

Przykłady[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]