Spadek napięcia (elektroenergetyka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Spadek napięcia – pojęcie, które w energetyce może oznaczać:

Względny spadek napięcia to stosunek spadku napięcia do napięcia znamionowego. Dopuszczalny spadek napięcia przy obciążeniu znamionowym na linii przesyłowej od transformatora do odbiorcy energii elektrycznej musi być mniejszy niż 5% napięcia znamionowego.

Względne spadki napięcia w linii przesyłowej w procentach:

Rodzaj prądu wzór
Prąd stały
Prąd przemienny jednofazowy
Prąd przemienny trójfazowy

gdzie:

prąd znamionowy [A],
– długość linii [m],
konduktywność, dla miedzi 58 [S·m / mm²], dla aluminium 35 [S·m / mm²],
napięcie znamionowe [V],
– pole przekroju poprzecznego kabla zasilającego [mm²].

Spadki napięcia w sieci[edytuj | edytuj kod]

Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 4 maja 2007 w sprawie szczegółowych warunków funkcjonowania systemu elektroenergetyczne (Dz.U. z 2007 r. nr 93, poz. 623 z późn. zm.[1]) w rozdziale 10 określa warunki jakim powinno odpowiadać napięcie w punkcie odbioru energii przez odbiorcę następująco:

  • Dla odbiorców I i II grupy przyłączeniowej:
    • w każdym tygodniu 95% ze zbioru 10-minutowych średnich wartości skutecznych napięcia zasilającego powinno mieścić się w przedziale odchyleń:
      • ±10% napięcia znamionowego dla sieci o napięciu znamionowym 110 kV i 220 kV,
      • +5% / –10% napięcia znamionowego dla sieci o napięciu znamionowym 400 kV;
  • Dla odbiorców grupy przyłączeniowej od III do V:
    • w każdym tygodniu 95% ze zbioru 10-minutowych średnich wartości skutecznych napięcia zasilającego powinno mieścić się w przedziale odchyleń ±10% napięcia znamionowego

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]