Spalerosophis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spalerosophis[1]
Jan, 1865[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – S. diadema
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Colubroidea

Rodzina

połozowate

Podrodzina

Colubrinae

Rodzaj

Spalerosophis

Typ nomenklatoryczny

Spalerosophis microlepis Jan, 1865

Synonimy
  • Loxodon Jan, 1867[3]
Gatunki

zobacz opis w tekście

Spalerosophisrodzaj węży z podrodziny Colubrinae w rodzinie połozowatych (Colubridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Mali, Saharze Zachodniej, Mauretanii, Maroku, Algierii, Tunezji Nigrze, Libii, Sudanie, Somalii, Egipcie, Izraelu, Arabii Saudyjskiej, Omanie, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Kuwejcie, Iraku, Jordanii, Syrii, Turcji, Turkmenistanie, Uzbekistanie, Kazachstanie, Kirgistanie, Tadżykistanie, Iranie, Afganistanie, Indiach, Nepalu i Pakistanie[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Spalerosophis: gr. σφαλερος sphaleros „śliski, zwodniczy, niebezpieczny”[5]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[6].
  • Loxodon: gr. λοξος loxos „ukośny, pochyły”[7]; οδους odous, οδοντος odontos „ząb”[8]. Gatunek typowy: Spalerosophis microlepis Jan, 1865.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[4]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Spalerosophis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. G. Jan: Prime linee dúna fauna della Persia occidentale. W: F. de Filippi: Note di un Viaggio in Persia nel 1862. Milan: G. Daelli & C. Editori, 1865, s. 356. (wł.).
  3. G. Jan: Iconographie générale des ophidiens. Cz. 20. Paris: J.B. Baillière et fils, etc., 1867, s. ryc. 3. (fr.).
  4. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Spalerosophis. The Reptile Database. [dostęp 2019-04-24]. (ang.).
  5. Jaeger 1944 ↓, s. 217.
  6. Jaeger 1944 ↓, s. 154.
  7. Jaeger 1944 ↓, s. 127.
  8. Jaeger 1944 ↓, s. 151.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]