Spalony Potok
Spalony Potok, Zadni Spalony Potok[1], Spadowy Potok[2][3] (słow. Spálenský potok, Vodopádový potok[1], Spádový potok[3]) – potok będący orograficznie lewym dopływem Rohackiego Potoku w słowackich Tatrach Zachodnich. Wypływa z Zielonego Stawku w Dolinie Spalonej na wysokości ok. 1490 m i w pobliżu Adamculi uchodzi do Rohackiego Potoku na wysokości ok. 1185 m. Ma długość zaledwie ok. 1200 m, ale bardzo duży spadek – średnio 25,8%. Wysoki próg Doliny Spalonej zwany jest Spalonymi Spadami[1]. Na progu tym potok tworzy dwa Rohackie Wodospady. Szczególnie interesujący jest Wyżni Rohacki Wodospad, do którego prowadzi znakowana, krótka, boczna ścieżka. W czasie dużych opadów atmosferycznych korytem Spalonego Potoku rwą wody o ogromnej sile niszczenia, wyrywające z korzeniami całe drzewa i toczące ogromne głazy. Stąd też koryto potoku zawalone jest licznymi kłodami drzew.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– niebieski od Adamculi do Wyżniego Stawu Rohackiego. Poniżej Adamculi szlak przekracza mostkiem Spadowy Potok i prowadzi obok Rohackich Wodospadów i Zielonego Stawku.
- Czas przejścia z Adamculi do wodospadów: 30 min, ↓ 25 min
- Czas przejścia od wodospadów nad Zielony Stawek: 40 min, ↓ 25 min
- Czas przejścia znad Zielonego Stawku nad Wyżni Staw Rohacki: 20 min, z powrotem tyle samo
– z Adamculi razem z niebieskim aż do Zielonego Stawku biegnie żółty szlak, który potem kieruje się na Banikowską Przełęcz.
- Czas przejścia z Adamculi do wodospadów: 30 min, ↓ 25 min
- Czas przejścia od wodospadów nad Zielony Stawek: 40 min, ↓ 25 min
- Czas przejścia znad stawku na przełęcz: 1:55 h, 1:25 h[4]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zofia, Witold Henryk Paryscy: Wielka encyklopedia tatrzańska, hasło „Spalony Potok”. [dostęp 2012-02-11].
- ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005. ISBN 83-909352-2-8.
- ↑ a b Marian Kunicki, Tadeusz Szczerba: Słowackie Tatry Zachodnie. Monografia, przewodnik. Gliwice: Wydawnictwo Ryszard M. Remiszewski, 1999. ISBN 83-904352-6-8.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Zachodnie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
- Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.